Δεν εξηγεί η Ελλάδα ούτε τους Μελανσόν ούτε τις Λε Πεν...

Δεν αμφιβάλλω πως η Ελλάδα αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση εντός τής ΕΕ. Η χώρα μας αντιμετωπίζει ζητήματα όπως η διαφθορά, η γραφειοκρατία ή η αναξιοκρατία που στα περισσότερα από τα υπόλοιπα κράτη- μέλη, τουλάχιστον αυτά της δυτικής Ευρώπης, έχουν επιλυθεί σε σημαντικό βαθμό. Γι' αυτό, άλλωστε, και η δημοσιονομική προσαρμογή που απαιτήθηκε από τους Έλληνες, μολονότι ήταν άστοχη τόσο σε ποιότητα όσο και σε ποσότητα και σε σημαντικό βαθμό άδικη, ήταν πολύ μεγαλύτερη σε σύγκριση με άλλες χώρες που εφάρμοσαν μνημόνια ή τέθηκαν υπό επιτροπεία...

Τα παραπάνω εξηγούν γιατί η Ελλάδα δεν έχει βγει ακόμα από την κρίση σχεδόν ακριβώς εφτά χρόνια μετά από την ψήφιση του πρώτου μνημονίου- με την ευθύνη να βαραίνει τόσο τους δανειστές όσο και τους δανειζόμενους-, καθώς και την άνοδο της Αριστεράς στην εξουσία. Δεν εξηγούν, ωστόσο, και γιατί ριζοσπαστικοποιούνται οι περισσότεροι ευρωπαϊκοί λαοί, είτε με θετικό είτε με αρνητικό πρόσημο...

Γιατί, για παράδειγμα, την Πορτογαλία κυβερνά ένας αριστερός συνασπισμός; Γιατί οι Podemos στην Ισπανία ανάπτυξαν μια τέτοια δυναμική; Γιατί στη Γαλλία ο Ζαν Λικ Μελανσόν έχει πιθανότητες να μπει στο β' γύρο των προεδρικών εκλογών και γιατί στη Μεγάλη Βρετανία οι Εργατικοί έχουν για ηγέτη τους έναν μαρξιστή;...

Κι από την άλλη, την πιο σκοτεινή πλευρά, γιατί στην ανατολική Ευρώπη έχει αναζωπυρωθεί ο εθνικισμός, γιατί στη Γερμανία το ακροδεξιό AfD αυξάνει τις δυνάμεις του και γιατί στη Γαλλία η Μ. Λε Πεν είναι φαβορί για να περάσει στο β' γύρο; Για όλα αυτά προφανώς δεν φταίει η Ελλάδα ή, έστω, δεν φταίει η χώρα μας σε σημαντικό βαθμό. Η Ευρώπη νοσεί βαριά και γι' αυτό δεν ευθύνονται τα άσωτα "παιδιά" της, αλλά οι αποτυχημένες πολιτικές των "γονέων" τους...

Κατανοώ ότι η ήπειρός μας καλείται να ανταγωνιστεί αναδυόμενες οικονομίες για τις οποίες όροι όπως εργατικά δικαιώματα, κοινωνικό κράτος πρόνοιας ή δίκαιη φορολόγηση είναι παντελώς άγνωστοι. Πώς οφείλει, όμως, να αντιμετωπίσει η Ενωμένη Ευρώπη μια δυστοπία; Υποκύπτοντας σε αυτή με το να κινεζοποιήσει την οικονομία της ή να γίνει πρωτοπόρος στο να καθιερωθούν παγκοσμίως κοινοί κανόνες σε βασικά ζητήματα όπως η προστασία των εργαζόμενων και του περιβάλλοντος και η καταπολέμηση των φορολογικών παραδείσων; Τι νόημα θα έχει, εξάλλου, η κοινή ευρωπαϊκή αγορά αν αυτή μετατραπεί σε ανταλλαγή σκλάβων κι αν τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας θα διαβιώνουν σε συνθήκες που θα θυμίζουν την εποχή πριν τη βιομηχανική και τη γαλλική επανάσταση;...

Αυτοί που ηγεμονεύουν την Ευρώπη δεν αντιλαμβάνονται ότι παίζουν κορώνα γράμματα τα αξιώματά τους με το να προσφέρουν γη και ύδωρ στο νεοφιλελευθερισμό; Αν δεν τους νοιάζει για τους ψηφοφόρους τους, τουλάχιστον ας αφυπνιστούν για να προστατεύσουν τις θεσούλες τους από όσους αξιοποιούν ή εκμεταλλεύονται- διαλέγετε και παίρνετε- τα συμπτώματα των καιρών για να τους τις αρπάξουν...