Διανοούμενοι αδιανόητου κομπλεξισμού...

Αν οι λαοί εκτός από τις πολιτικές έχουν και τις πνευματικές ηγεσίες που τους αξίζουν, τότε την έχουμε πολύ άσχημα. Χρόνια λέμε πως η κρίση που μας βασανίζει δεν είναι πρωτίστως οικονομική, αλλά αξιών. Από πού να αντλήσει, ωστόσο, τις τελευταίες το έρμο αυτό πόπολο όταν οι υποτίθεται πιο καλλιεργημένοι ανάμεσά του υπερασπίζονται στην ουσία το σύστημα που κατέρρευσε γιατί χάρη σε αυτό τα κονομούσαν εδώ και δεκαετίες ως χαραμοφάηδες με ντοκτορά;...

Ποιος ξέρει στο εξωτερικό όλους αυτούς τους σπουδαιοφανείς φιλόσοφους, λογοτέχνες, μουσικούς, εικαστικούς και λοιπούς καλλιτέχνες που εδώ τα συμβατικά μίντια μας τους παρουσιάζουν σαν τους σοφούς των σοφών; Και είναι τυχαίο που αρκετοί ανάμεσά τους επιχειρούν να αποδομήσουν προσωπικότητες Ελλήνων με διεθνές διαχρονικό κύρος, όπως ο Νίκος Καζαντζάκης ή ο Μίκης Θεοδωράκης, προκειμένου οι ίδιοι να φανούν ψηλότεροι; Πόσος κομπλεξισμός και μετριότητα  μπορεί να κρύβονται σε ανθρώπους που μπερδεύουν τη σκιά τους με το μπόι τους;...

Το "tweet" του Ν. Δήμου που δημοσιεύω είναι απλώς ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς εννοούν οι ψευτοδιανοούμενοί μας την παρέμβασή τους στη δημόσια ζωή τού τόπου: με σαχλά αστειάκια διά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και με παραλήπτη τον αυτιστικό μικρόκοσμό τους, που ταυτίζει οτιδήποτε λαϊκό με το χυδαίο κι οτιδήποτε εξεζητημένο με την καλλιτεχνική πρωτοπορία. Υποτίθεται πως οι πνευματικοί μας ταγοί υπάρχουν για να τραβούν μακριά το λαό από φασιστικά στη νοοτροπία τους στερεότυπα κι όχι να τα αναπαράγουν δίκην εξυπνακισμού...

Τι μας λέει, για παράδειγμα, ο νεοφιλελεύθερος Ν. Δήμου κι ο κάθε Δήμου; Πως οι κνίτισσες- πρώην και νυν- αποκλείεται να είναι μορφωμένες, ενώ όλες οι καθηγήτριες είναι. Κατά τα άλλα, η Αριστερά είναι άκρο και λαϊκιστική κι όχι εκείνοι που στα κρυφά φιλούν τις αφίσες τής Μ. Λε Πεν...

Ενδεχομένως ακόμα και μέσα στο 2017 η χώρα να επιστρέψει σε μια οικονομική κανονικότητα, όσο δύσκολο κι αν φαντάζει αυτό σήμερα. Πολύ φοβάμαι, ωστόσο, πως έχουμε ήδη αρχίσει να προετοιμάζουμε τα μνημόνια του μέλλοντός μας κι αυτό όχι μόνο γιατί οι κρίσεις στον καπιταλισμό έρχονται πιο γρήγορα από τα καλοκαίρια, αλλά γιατί στην ουσία δεν άλλαξε τίποτα στη νοοτροπία που μας οδήγησε στη χρεοκοπία...

Οι πραγματικά υγιείς δυνάμεις αυτής της χώρας συνθλίβονται από τη δικτατορία τού μέτριου είτε προσωποποιείται από τους καρανίκες είτε από τους δήμου. Κάπου  ανάμεσα στον κομματισμό, στο συντεχνιασμό, στη φτήνια και στον αδικαιολόγητο ελιτισμό- σνομπισμό γκρεμίζονται τα όνειρα χιλιάδων ανθρώπων που βλέπουν απλώς το τέρας να αλλάζει προσωπεία αλλά να μην εξημερώνεται. Και πώς να συμβεί κάτι τέτοιο όταν ακόμα και οι θηριοδαμαστές είναι "πιασμένοι";...