Πολύ καλά έκανε ο πρωθυπουργός και δέχθηκε τον Αμίρ και την μητέρα του στο Μέγαρο Μαξίμου, όπως πολύ καλά έπραξε κι ο αρμόδιος υπουργός που τους επισκέφθηκε στο σπίτι τους. Η κυβέρνηση αυτής της χώρας, άλλωστε, έχει τη μεγαλύτερη υποχρέωση να αποδεικνύει στους κατοίκους της και στο εξωτερικό ότι δεν θα επιτρέψουμε αυτός ο τόπος να μετατραπεί σε γήπεδο δίχως κανόνες για την ελληνική εκδοχή τής Κου Κλουξ Κλαν και για τους απογόνους των ταγματασφαλιτών. Είναι, επίσης, γεγονός ότι τα υπόλοιπα κράτη- μέλη τής ΕΕ- άλλα περισσότερο κι άλλα λιγότερο- δεν έχουν δείξει την απαιτούμενη αλληλεγγύη απέναντι στην Ελλάδα, η οποία ακόμα και σήμερα καλείται να αντιμετωπίζει ταυτοχρόνως τη μεγαλύτερη οικονομική και προσφυγική κρίση που γνώρισε η Ευρώπη μετά από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο...
Κάπου εδώ, ωστόσο, τελειώνουν οι δικαιολογίες για την κυβέρνηση και, κυρίως, για τον Γ. Μουζάλα, ο οποίος ως άνθρωπος, επιστήμονας κι ακτιβιστής είναι συμπαθέστατος αλλά ανεπαρκέστατος για τη δουλειά που κλήθηκε να κάνει ως υπουργός. Δεν έχουμε αξιοποιήσει όσο θα έπρεπε ευρωπαϊκά και μη κονδύλια, η οργάνωση παραμένει στοιχειώδης με αποτέλεσμα και να αλωνίζουν αμφιβόλου χρησιμότητας κι επιδιώξεων ΜΚΟ, ενώ την ίδια ώρα οι περισσότεροι πρόσφυγες, τουλάχιστον εκείνοι που βρίσκονται στα νησιά, ζουν σε συνθήκες που δεν περιποιούν τιμή σε κανένα μας. Αλίμονο, εξάλλου, αν μια αριστερή κυβέρνηση βάζει τον πήχη τόσο χαμηλά ώστε να θεωρεί πως τον έχει περάσει γιατί δεν επιδιώκει να κάνει το βίο των μεταναστών και των προσφύγων αβίωτο ή γιατί δεν τους βυθίζει ή τους σκοτώνει με νάρκες, όπως κατά καιρούς έχει προτρέψει την πολιτεία κι ο ακροδεξιός αντιπρόεδρος της ΝΔ...
Αυτή η κυβέρνηση δυσκολεύεται να ζητά συγγνώμη. Δυσκολεύεται, για παράδειγμα, με το ηλεκτρονικό εισιτήριο και δυσκολεύεται να το κάνει και για τις συνθήκες διαβίωσης στους προσφυγικούς καταυλισμούς. Κατανοώ ότι λειτουργεί σε ένα ως επί το πλείστον εχθρικό μιντιακό περιβάλλον, μόνο που αν δεν θέλει να χάσει κάθε επαφή με τον μέσο πολίτη δεν πειράζει αν μερικές φορές φορά τα τρύπια παπούτσια του για να διαπιστώνει πόσο άνετα περπατά με αυτά...
Είναι πανθομολογούμενο ότι ο Αλ. Τσίπρας είναι τυχερός που έχει για βασικό αντίπαλο τον Κ. Μητσοτάκη. Για να κερδίσεις, όμως, οποιοδήποτε παιχνίδι δεν αρκεί ο αντίπαλός σου να είναι κακός. Οφείλεις κι εσύ να είσαι αποδεδειγμένα καλύτερός του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου