Κοινωνική δικαιοσύνη α λα ΣΥΡΙΖΑ: Δώσε μου το σπίτι σου να σου δώσω ψίχουλα...

Στην κυβέρνηση έχουν μια δική τους ιδιαίτερη προσέγγιση για να εξηγούν τι σημαίνει οικονομική επιτυχία. Ανάμεσα σε άλλα, σε αυτή συγκαταλέγουν και το κοινωνικό μέρισμα που διανέμουν, δηλαδή τη φιλανθρωπία που είχε μοιράσει κι ο Αντ. Σαμαράς- έστω λιγότερη- και την οποία τότε χαρακτήριζαν, και δικαίως, ντροπή κι αίσχος. Επιτρέψτε μου να θεωρώ πως μια οικονομία πηγαίνει καλά και οι πολίτες της ευημερούν όταν δεν ζουν από τα επιδόματα, τα έκτακτα βοηθήματα και τις λοιπές φιλανθρωπίες που τους πετούν στο πιάτο εκείνοι που τους έχουν πάρει το φαγητό...

Η θεά Τύχη, ωστόσο, στέκεται ακόμα στο πλευρό τού Αλ. Τσίπρα και του επιτρέπει να ελπίζει και τώρα σε νίκη στις επόμενες εκλογές, όσο πιο δύσκολο κι αν γίνεται αυτό κάθε ημέρα που περνά. Βλέπετε, ο βασικός του αντίπαλος σύρεται από τους συμβούλους του να χτυπά το ηθικό πλεονέκτημα της κυβέρνησης την ώρα που ο ίδιος και η σύζυγός του είναι βουτηγμένοι στα σκατά. Όποια πέτρα με οσμή σκανδάλου κι αν σηκώσεις θα βρεις από κάτω γραμμένα τα ονόματα του Κ. Μητσοτάκη και της Μαρέβας κι αυτό δεν βοηθά τους πολίτες να ξεχάσουν πως αυτοί που χρεοκόπησαν τη χώρα ξαναζητούν την ψήφο του...

Δυστυχώς στο Κοινοβούλιο και γενικότερα στην πολιτική ζωή τού τόπου βρίσκονται άνθρωποι, σε όλα τα κόμματα, οι οποίοι δεν έχουν ούτε όραμα ούτε διοικητικές ικανότητες. Δεν είναι δυνατό, για παράδειγμα, η Ρ. Δούρου να καταγγέλλει τη γραφειοκρατία για την τραγωδία στη δυτική Αττική σαν να είναι δημοσιογράφος κι όχι περιφερειάρχης επί τριετία. Από τη στιγμή που αυτή η κυβέρνηση μετάτρεψε μια τακτική οπισθοχώρηση σε στρατηγική- αν δεν ήταν εξαρχής στρατηγική- ο ελληνικός λαός ζει σε μια φάση αφασίας όπου δεν πιστεύει κανέναν αλλά εκδικείται εκείνους που τον εξαπάτησαν και τώρα του πετούν ψίχουλα την ίδια στιγμή που του παίρνουν και το σπίτι με τον ΕΝΦΙΑ και τον ηλεκτρονικό πλειστηριασμό...