Σε αυτό το πλαίσιο, δεν θα αθωώσω τον ελιτισμό συγκρίνοντάς τον με το λαϊκισμό ούτε τους φορείς του, οι οποίοι στις πλείστες των περιπτώσεων διακατέχονται από μίσος για το λαό. Το βλέπει κανείς, για παράδειγμα, στο πώς συναναστρέφεται ο Κ. Μητσοτάκης το πόπολο στις επικοινωνιακές εξορμήσεις του σε καφενεία, πεζοδρόμια και πλατείες. Με το ύφος τού πορφυρογέννητου που έφτασε έως την αρχηγία τής αξιωματικής αντιπολίτευσης κυρίως χάρη στο επώνυμό του, μοιάζει με άνθρωπο που κάνει χάρη στον κάθε περαστικό πληβείο που θα θελήσει, ως τυπικός εκπρόσωπος του λούμπεν προλεταριάτου, να του σφίξει το χέρι...
Ποιος μπορεί να απαγορεύσει σε έναν πνευματικό άνθρωπο, αν υποθέσουμε πως είναι τέτοιοι ο Στ. Ράμφος κι ο Κ. Μαρκουλάκης, να ερωτευτεί τον πρόεδρο της ΝΔ; Εδώ στο παρελθόν ολόκληρος Οδυσσέας Ελύτης ερωτεύτηκε τον Αντ. Σαμαρά. Μόνο που πολλές φορές ακόμα και οι ευφυέστεροι των ανθρώπων υποκύπτουν στη γοητεία τής προσωπολατρίας, αποδίδοντας στο αντικείμενο του πόθου τους ιδιότητες που δεν έχει, αλλά θα ήθελαν να έχει κάποιος σε αυτή τη Γη...
Όχι, ο Κ. Μητσοτάκης δεν είναι ούτε μεταρρυθμιστής ούτε αντιλαϊκιστής. Είναι ένα πλουσιόπαιδο που οφείλει να δώσει πολλές εξηγήσεις για τον πλούτο του και το οποίο υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια τα συμφέροντα της τάξης του. Κι ως τέτοιος πρέπει να κριθεί από την πλειονότητα του ελληνικού λαού, η οποία δεν έχει την πολυτέλεια να αγοράζει σπίτια τού Βολτέρου χωρίς να δικαιολογεί το πώς τα απόκτησε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου