Οι νοικοκυραίοι ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ...

Η έξοδος από τα μνημόνια δεν είναι το μοναδικό ευνοϊκό αφήγημα στην κυβερνητική φαρέτρα. Σε αυτή συμπεριλαμβάνεται η κοινωνική ειρήνη που έχει επιτευχθεί τα τελευταία τρία χρόνια και η οποία θέλγει το πιο συντηρητικό ακροατήριο. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει περάσει νομοθεσία που αν την είχε περάσει η συγκυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου θα είχαν ξανακαεί οι μεγάλες πόλεις τής χώρας...

Η σκέψη, επομένως, του τι μπορεί να συμβεί σε μια ενδεχόμενη κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι ικανή να ανησυχεί τους νοικοκυραίους και να αφαιρεί ψήφους από την πιο φιλική δεξαμενή τής ΝΔ. Ποιος να το περίμενε, δηλαδή, πως η ατζέντα τού νόμου, της τάξης και της ασφάλειας θα γυρνούσε μπούμερανγκ σε αυτούς που έχουν επενδύσει τόσο πολλά πάνω της...

Ούτε, όμως, η επιστροφή στις αγορές ούτε η μείωση της βίας και της εγκληματικότητας συνιστούν ικανούς παράγοντες για να κρατήσουν το ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Είναι τόσο συσσωρευμένα τα δεινά τής κρίσης ώστε αυτή η χώρα και οι πολίτες της θα χρειαστούν τουλάχιστον μια δεκαετία για να σταθούν ξανά στα πόδια τους...

Αυτομάτως καθίσταται δύσκολο έως αδύνατο να κατορθώσει η σημερινή κυβέρνηση να αντιστρέψει μια δυσμενή δημοσκοπική κατάσταση δίχως ο λαός να δει ουσιαστική βελτίωση στην καθημερινότητά του. Αν η ανεργία, ιδίως των νέων, δεν υποχωρήσει αισθητά τα επόμενα δύο χρόνια, αν οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, οι υποπληρωμές και οι καθυστερήσεις δεν πάψουν να αποτελούν τον κανόνα, αν οι φόροι συνεχίσουν να είναι πολλοί, άδικοι και δυσβάσταχτοι ο Αλ. Τσίπρας δεν θα είναι πλέον πρωθυπουργός σε δύο χρόνια από τώρα...

Ο ελληνικός λαός δεν έχει ερωτευτεί τον Κ. Μητσοτάκη και ούτε πρόκειται. Ο πρόεδρος της ΝΔ κουβαλά ένα επώνυμο με πολλές αρνητικές αναφορές στην ελληνική κοινωνία, ενώ κι ο ίδιος έχει πολλούς σκελετούς στη ντουλάπα του. Το σημαντικότερο μειονέκτημά του είναι η αδυναμία του να επικοινωνήσει αυτός, το πριγκιπόπουλο που μεγάλωσε στα πούπουλα, με τις χρυσές σπουδές και τις έτοιμες δουλειές που τον περίμεναν, με το πόπολο...

Σε αντίθεση με τον Αλ. Τσίπρα, τον οποίο οι ψηφοφόροι βλέπουν ακόμα ως το δικό τους άνθρωπο, ο ελιτισμός Μητσοτάκη δεν του επιτρέπει ούτε καν να αντιληφθεί ότι οι ταξικές ανισότητες δεν βρίσκονται στην ανθρώπινη φύση. Κι όμως, από αυτήν τη μετριότητα κινδυνεύει να ηττηθεί ο πρωθυπουργός, και γι' αυτό η ευθύνη είναι όλη δική του από τη στιγμή που παράδωσε τα πάντα στο νεοφιλελευθερισμό...