Ίσως είναι αργά για τη Γη, ποτέ δεν είναι για την τιμή μας...

Καμία κοσμοθεωρία, είτε λέγεται καπιταλισμός είτε σοσιαλισμός είτε οποιαδήποτε άλλη, όπως και η πίστη σε οποιαδήποτε θρησκεία δεν θα σώσουν την ανθρωπότητα αν δεν αντιμετωπίσει σοβαρώς την κλιματική αλλαγή. Όπως η ατομική υγεία συνιστά απαραίτητη προϋπόθεση για οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητά μας, το ίδιο και η προστασία κι αποκατάσταση του περιβάλλοντος είναι εκ των ων ουκ άνευ για τη συνέχιση της ζωής στον πλανήτη Γη. Εκτός αν το έχουμε πάρει απόφαση να καταστρέψουμε τα πάντα σε αυτόν τον κόσμο και να πάρουμε το πρώτο διαστημόπλοιο για να αφανίσουμε κι άλλο πλανήτη στον ίδιο ή σε άλλο γαλαξία στη συνέχεια...

Όλα αυτά, ωστόσο, δεν σημαίνουν πως η κλιματική αλλαγή δεν είναι πρωτίστως πολιτικό ζήτημα, είτε αφορά το αν χρησιμοποιούμε πλαστικές σακούλες ή ανακυκλώνουμε είτε το αν εγκαταλείψουμε ως κράτη τη χρήση ορυκτών καυσίμων. Το ενδιαφέρον για τους συνανθρώπους μας και, κυρίως, για τις επόμενες γενιές είναι και ζήτημα πολιτικής κουλτούρας, η οποία δεν αποκτάται με τη γέννηση αλλά διαμορφώνεται καθ' όλη την ανήλικη κι ενήλικη ζωή μας...

Το κέρδος με οποιοδήποτε κόστος εδώ και τώρα στο οποίο ομνύει ο καπιταλισμός συνιστά το σημαντικότερο ανασταλτικό παράγοντα. Σε διαφορετική περίπτωση οι ΗΠΑ του Ντ. Τραμπ δεν θα είχαν αποσυρθεί από τη Συμφωνία του Παρισιού ούτε και οι αναδυόμενες δυνάμεις θα έκαναν από ελάχιστα έως λίγα για να σώσουν τον πλανήτη...

Όπως κι αν έχει, το περιβάλλον είναι σε δεινή θέση κατά βάση γιατί οι άνθρωποι οραματίζονται το μέλλον μόνο μέχρι εκεί που φτάνει το δικό τους προσδόκιμο ζωής, ούτε καν των παιδιών ή των εγγονών τους. Τι μας νοιάζει αν δεν υπάρχει Γη το 2117 από τη στιγμή που η συντριπτική πλειονότητα όσων ζουν σήμερα δεν θα ζουν τότε;...

Είναι ακριβώς η ίδια κοντόφθαλμη λογική με την οποία εκλέγουμε τους πολιτικούς μας και πολιτεύονται εκείνοι για να ξαναεκλεγούν. Μπορεί να είναι αργά για να σώσουμε το περιβάλλον, αλλά ποτέ δεν είναι αργά για να διασώσουμε την τιμή μας...