Δεν είναι όμως, η κοινή αγάπη για τη χριστιανική Ορθοδοξία ή κάποιος άλλος ιστορικός δεσμός οι παράγοντες που ωθούν πολλούς από όσους έχουν δημόσιο λόγο- κυρίως πολιτικούς κι "αναλυτάδες"- ή επιχειρηματική δραστηριότητα σε αυτήν τη μπανανία που λέγεται Ελλάδα να στρέφονται προς το Μόσκοβο. Οι αποκαλύψεις των τελευταίων ημερών δεν είναι παρά η κορυφή τού παγόβουνου, το οποίο στη βάση του κρύβει μπόλικο "ανιδιοτελές" και "πατριωτικό" μαύρο χρήμα...
Ούτε, βεβαίως, μου προξενεί εντύπωση η διάψευση του ότι πολλοί παπάδες και γνωστοί ακροδεξιοί στη Βουλή ή με φιλοδοξία να μπουν σε αυτή προπαγανδίζουν εδώ και χρόνια το μεγαλείο τού Βλαδίμηρου μόνο και μόνο γιατί λατρεύουν τη σιδερένια του πυγμή. Αν ζούσε ο Σπύρος Καλογήρου θα μιλούσε για "πολλά λεφτά Άρη" τα οποία έχουν διοχετευτεί σε αυτήν τη χώρα για να κλείνει τα μάτια στον αυταρχισμό με τον οποίο διοικεί τη Ρωσία ο Βλ. Πούτιν, στις πολιτικές δολοφονίες του, στις προσαρτήσεις ξένων εδαφών, όπως στην περίπτωση της Κριμαίας, στον περιορισμό της ελευθεροτυπίας και στον με κάθε τρόπο αφανισμό όσων είχαν το "θράσος" να στυλώσουν τα πόδια τους απέναντι στον πρόεδρο της Ρωσίας και τους ολιγάρχες του...
Δεν αντιλέγω πως η Δύση δαιμονοποιεί συχνά τη Ρωσία στην προσπάθειά της να ανακαλύπτει εχθρούς ακόμα κι εκεί όπου αυτοί δεν υπάρχουν. Είναι ιστορικό θέσφατο να δημιουργείς αντιπάλους προκειμένου να διαιωνίζεις το δικό σου σύστημα εξουσίας...
Η πουτινική, ωστόσο, Ρωσία, η οποία δεν αυτοπεριορίζεται ούτε μπροστά στις δολοφονίες αντιφρονούντων σε ξένο έδαφος, δεν είναι καμιά αθώα περιστερά την οποία εκμαυλίζουν οι ΗΠΑ και η Ευρώπη στη συνείδηση της παγκόσμιας κοινότητας. Ο Βλ. Πούτιν δεν είναι Στάλιν, οι συνθήκες άλλωστε είναι διαφορετικές. Πολύ θα ήθελε, ωστόσο, να είναι κι αυτό συνιστά κυρίως τραγωδία για τον υπερήφανο ρωσικό λαό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου