Ο Γ' Παγκόσμιος είναι η αδιάβαστη πλευρά της Ιστορίας...

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία κι ο συνεχιζόμενος πόλεμος συνιστούν την επιτομή τού ιμπεριαλισμού, όποια γυαλιά κι αν επιλέξει να φορέσει κανείς. Το αν τα ίδια έκαναν στο παρελθόν οι Αμερικανοί, οι Βρετανοί ή οι Γάλλοι, που τα έκαναν και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα τα κάνουν, δεν δικαιολογεί τον πουτινικό ιμπεριαλισμό. Ούτε, φυσικά, το αυταρχικό καθεστώς τής Μόσχας, το οποίο εξουσιάζει τη Ρωσία όπως την εξουσίαζαν οι τσάροι κι ο Στάλιν, με ελάχιστο σεβασμό δηλαδή ακόμα και για την ανθρώπινη ζωή...

Η Δύση, ωστόσο, έχει πολύ καιρό να βρεθεί στη σωστή πλευρά τής Ιστορίας για να επικαλείται τώρα αυτό το επιχείρημα και να φτωχοποιεί τους λαούς της με τις κυρώσεις της σε βάρος τής Ρωσίας την ίδια ώρα που κάνει μπίζνες με άλλα απολυταρχικά καθεστώτα για να αναπληρώνει τα ενεργειακά της κενά. Πίστεψε όταν ο Μ. Γκορμπατσόφ, ο οποίος παράλαβε κράτος και παράδωσε πολλά κράτη, έβαλε το λιθαράκι του στη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης ότι είχε φτάσει το τέλος τής Ιστορίας. Συμπεριφέρθηκε στη Ρωσία με αλαζονεία και τώρα η Ρωσία της το ανταποδίδει. Μόνο που για μια ακόμα φορά τα γεωπολιτικά παιχνιδάκια δεν τα πληρώνουν τα βουβάλια, αλλά τα βατράχια...

Όχι, δεν πρέπει να αφήσουμε τους Ουκρανούς μόνους τους. Όπως δεν θα έπρεπε να είχαμε αφήσει και τους Αφγανούς, τους Ιρακινούς, τους Τσερόκι ή τους Αζτέκους. Δεν είναι, όμως, ο Γ' Παγκόσμιος πόλεμος ο καλύτερος τρόπος για να τους βοηθήσουμε. Όποιος πιστεύει κάτι τέτοιο δεν βρίσκεται στη σωστή, αλλά στην αδιάβαστη πλευρά τής Ιστορίας... 

   

 

Η εθνική ενότητα το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων...

Πώς θα σας φαινόταν αν κάποιος αποκαλούσε τους εβραίους στη ναζιστική Γερμανία ή τους εκτελεσθέντες των διώξεων του Στάλιν θύματα ενός εθνικού διχασμού; Μάλλον θα μιλούσατε για επικίνδυνο ιστορικό αναθεωρητισμό και ξέπλυμα αυταρχικών, το λιγότερο, καθεστώτων. Κι όμως, αυτό έκανε κι ο πρωθυπουργός από τον τόπο εξορίας τού Άη Στράτη όταν μίλησε για τις συνέπειες του εθνικού διχασμού κι όχι για την ανάπηρη μετεμφυλιακή δημοκρατία των μαζικών διώξεων, εκτοπίσεων κι εκτελέσεων Αριστερών...

Συνήθως είναι οι απατεώνες που επικαλούνται την εθνική ενότητα ώστε να ξεπλένουν τα αμαρτήματά τους χρησιμοποιώντας στην ουσία τη σημαία ως ξεσκονόπανο. Και είναι, επίσης, οι απατεώνες που χρησιμοποιούν τα πιο προφανή ψέματα, όπως πως τα PCR τεστ στην Ελλάδα είναι καλύτερα από αυτά της Κύπρου γι' αυτό είναι και πιο ακριβά, για να μασκαρεύουν τις μεγαλύτερες αλητείες. Με τέτοιου είδους ψέματα, άλλωστε, ένας τσαρλατάνος κυβέρνησε τις ΗΠΑ για τέσσερα χρόνια αφήνοντας τις αγυρτείες του πολιτική παρακαταθήκη για τα αδωνικά ορφανά τού τραμπισμού...

Φυσικά και η εθνική ενότητα δεν είναι κακή ως ιδέα, αλίμονο. Εθνική ενότητα, ωστόσο, στο έγκλημα, όπως μας ζητούσαν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και στα χρόνια των μνημονίων, είναι καταστροφική για την κοινωνική πλειοψηφία. Αν, επομένως, ο Κ. Μητσοτάκης επιθυμεί πράγματι την εθνική ενότητα ας συνταγογραφήσει, για παράδειγμα, τα μοριακά τεστ για όσους εμφανίζουν συμπτώματα ή έχουν έρθει σε επαφή με κρούσμα αντί να μας λένε βουλευτές του πως δεν έχουμε σχετική κουλτούρα. Αυτοί οι "αστοιχείωτοι", άλλωστε, είναι που τους έκαναν εξουσία και είναι οι ίδιοι που με λίγη αφύπνιση παραπάνω θα τους στείλουν εκεί που τους αξίζει, στον απόπατο της Ιστορίας... 

 

 

Ο σταλινισμός τού ΚΚΕ αρχίζει και γίνεται επικίνδυνος...

Συνιστά μέγιστη ιστορική ανορθογραφία η ταύτιση του φασισμού και του ναζισμού με τον κομμουνισμό ή το σοσιαλισμό. Ο φασισμός κι ο ναζισμός ακόμα κι όταν υπόσχονταν την καλυτέρευση της ζωής των λιγότερο προνομιούχων το περιόριζαν στους γηγενείς και στους φυλετικά καθαρούς κι όχι σε όλους, ανεξαρτήτως καταγωγής ή οποιουδήποτε άλλου κοινωνικού χαρακτηριστικού...

Ο φασισμός, ωστόσο, κι ο ναζισμός έχουν πολλά κοινά στοιχεία με το σταλινισμό, αυτήν την κομμουνιστική παρεκτροπή που μετατράπηκε σε κανόνα και κηλίδωσε το όραμα για μια κοινωνία ισότητας. Δυστυχώς το ΚΚΕ, τόσο στη ρητορική όσο και στην πρακτική του, επέλεξε εδώ και πολλά χρόνια να ακολουθήσει το δρόμο τού "πατερούλη" και στο όνομα μιας θολής κι α λα καρτ ιδεολογικής καθαρότητας ναι μεν να μην εκτοπίζει ή να θανατώνει αντιφρονούντες, αλλά είτε να κλείνεται στο καβούκι του είτε να τραμπουκίζει όσους δεν συμμερίζονται το ευαγγέλιο του Περισσού...

Πιστό στην παράλογη λογική πως μόνο αυτό δικαιούται να εκπροσωπεί την εργατική τάξη το ΚΚΕ μέσω τού συνδικαλιστικού του παρακλαδιού, του ΠΑΜΕ, επιτέθηκε στην πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Κατερίνης- και με σεξιστικούς χαρακτηρισμούς-, καθώς και σε συνέδρους, στέλνοντας μάλιστα έναν εξ αυτών στο νοσοκομείο. Μπορεί οι εργατοπατέρες- θύματα αυτής της επίθεσης να μην υπερασπίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων και να είναι οι μεγαλύτεροι απατεώνες- δεν τους γνωρίζω, κάνω το συνήγορο του διαβόλου-, αλλά καλώς ή κακώς αυτοί έχουν εκλεγεί κι όχι οι επαγγελματίες επαναστάτες τού ΠΑΜΕ, για τους οποίους η δημοκρατία έχει την ίδια αξία που είχε στα χρόνια τού Στάλιν και των υπόλοιπων τυράννων με φιλολαϊκό προσωπείο...

Είναι δικαίωμά τους στο ΚΚΕ να πιστεύουν ότι βρισκόμαστε ακόμα στο 19ο αιώνα και στη βιομηχανική κοινωνία ή ότι τα καθεστώτα τού υπαρκτού σοσιαλισμού κατέρρευσαν εξαιτίας μιας διεθνούς συνωμοσίας- μολονότι, για παράδειγμα, η CIA δεν είχε ιδέα τι συνέβαινε στη Σοβιετική Ένωση ακόμα και μερικούς μήνες πριν την πτώση τού τείχους τού Βερολίνου- κι όχι γιατί ήταν απολυταρχικά και μοίραζαν τα πλούτη απολύτως καπιταλιστικά, τα πολλά για τους λίγους και τα λίγα για τους πολλούς. Αν, ωστόσο, έχουν αποφασίσει να χρησιμοποιούν και χρυσαυγίτικες μεθόδους για να στέλνουν τα μηνύματά τους, τότε να μην θεωρήσουν αντικομμουνιστική υστερία την κατάταξή τους στις εγκληματικές συμμορίες κι όχι στα πολιτικά κόμματα. Δεν βρίσκονται τώρα σε αυτό το σημείο, αλλά οι ενδείξεις είναι ανησυχητικές...

Μην το ψάχνετε, ο Σόρος φταίει, είμαι σίγουρος...

Σε σειρά ευρωπαϊκών χωρών έχει παρατηρηθεί τα τελευταία χρόνια να μένουν ακυβέρνητες επί μήνες ολόκληρους, αλλά η δημόσια διοίκηση να λειτουργεί σαν όλα να ήταν όπως πρέπει. Στην Ελλάδα, πάλι, αρκεί να προκηρυχθούν εκλογές για να παγώνουν σχεδόν όλα στο Δημόσιο. Το πολιτικό μας σύστημα, με τη συνεπικουρία διαφόρων μορφών επιχειρηματικών συμφερόντων, συντηρεί ένα μοντέλο διαπλοκής των υποτίθεται διακριτών εξουσιών- νομοθετικής, εκτελεστικής, δικαστικής, μιντιακής- σε τέτοιο βαθμό ώστε τίποτα να μην συμβαίνει που να μην δημιουργεί την αίσθηση στον μέσο πολίτη πως από πίσω κρύβεται μια συνωμοσία, κατά προτίμηση των Εβραίων γενικότερα ή του Τ. Σόρος ειδικότερα...

Δίνει εντολές η κυβέρνηση, εν μέσω θύελλας για την τραγωδία στην Ανατολική Αττική, για την καλυτέρευση των συνθηκών κράτησης των μελών τής "17Ν" προκειμένου να θωπεύσει το αναρχικό της ακροατήριο; Όσοι ισχυρίζονται κάτι τέτοιο μάλλον πιστεύουν ότι οι αναρχικοί είναι περισσότεροι κι από τους δημόσιους υπάλληλους σε αυτήν τη χώρα κι από στιγμή σε στιγμή θα εκκινήσουν από την πλατεία Εξαρχείων για να καταλάβουν κάθε γωνιά της. Γι' αυτό και η κυβέρνηση των "αναρχοάπλυτων" τους χρειάζεται στο πλευρό της...

Δεν αμφιβάλλω πως με κυβέρνηση της Αριστεράς η δικαστική εξουσία αισθάνεται πιο απελευθερωμένη στο να εφαρμόζει τη νομοθεσία και για τους αντάρτες πόλεων κρατούμενους. Πουθενά, άλλωστε, δεν αναφέρεται πως θα πρέπει πρώτα να μετανοήσουν για τα εγκλήματά τους για να πάρουν άδειες ή να μεταχθούν σε άλλες φυλακές.

Όποιος ονειρεύεται τέτοιου είδους σωφρονιστικό σύστημα ας αναζητήσει χρονοκάψουλα κι ας μεταφερθεί στη χιτλερική Γερμανία ή στη σταλινική Σοβιετική Ένωση. Οι δημοκρατίες που εκδικούνται απλώς στρώνουν το έδαφος για την άνθιση των εχθρών τους... 





  

Ο Πούτιν δεν είναι Στάλιν, αλλά όχι γιατί δεν θα το ήθελε...

Πρέπει να είσαι αφελής για να πιστεύεις ότι όλος αυτός ο φιλορωσισμός και η "λαϊκή αγανάκτηση" για τη Συμφωνία των Πρεσπών δεν ήταν, σε σημαντικό βαθμό έστω, "made in Putin". Φυσικά και υπάρχουν και οι αγνοί πατριώτες οι οποίοι προσβλέπουν διαχρονικά για διάσωση στο ξανθό γένος, μολονότι αυτό στην πραγματικότητα δεν έχει συμβεί παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις και, το δίχως άλλο, όχι με το αζημίωτο...

Δεν είναι όμως, η κοινή αγάπη για τη χριστιανική Ορθοδοξία ή κάποιος άλλος ιστορικός δεσμός οι παράγοντες που ωθούν πολλούς από όσους έχουν δημόσιο λόγο- κυρίως πολιτικούς κι "αναλυτάδες"- ή επιχειρηματική δραστηριότητα σε αυτήν τη μπανανία που λέγεται Ελλάδα να στρέφονται προς το Μόσκοβο. Οι αποκαλύψεις των τελευταίων ημερών δεν είναι παρά η κορυφή τού παγόβουνου, το οποίο στη βάση του κρύβει μπόλικο "ανιδιοτελές" και "πατριωτικό" μαύρο χρήμα...

Ούτε, βεβαίως, μου προξενεί εντύπωση η διάψευση του ότι πολλοί παπάδες και γνωστοί ακροδεξιοί στη Βουλή ή με φιλοδοξία να μπουν σε αυτή προπαγανδίζουν εδώ και χρόνια το μεγαλείο τού Βλαδίμηρου μόνο και μόνο γιατί λατρεύουν τη σιδερένια του πυγμή. Αν ζούσε ο Σπύρος Καλογήρου θα μιλούσε για "πολλά λεφτά Άρη" τα οποία έχουν διοχετευτεί σε αυτήν τη χώρα για να κλείνει τα μάτια στον αυταρχισμό με τον οποίο διοικεί τη Ρωσία ο Βλ. Πούτιν, στις πολιτικές δολοφονίες του, στις προσαρτήσεις ξένων εδαφών, όπως στην περίπτωση της Κριμαίας, στον περιορισμό της ελευθεροτυπίας και στον με κάθε τρόπο αφανισμό όσων είχαν το "θράσος" να στυλώσουν τα πόδια τους απέναντι στον πρόεδρο της Ρωσίας και τους ολιγάρχες του...

Δεν αντιλέγω πως η Δύση δαιμονοποιεί συχνά τη Ρωσία στην προσπάθειά της να ανακαλύπτει εχθρούς ακόμα κι εκεί όπου αυτοί δεν υπάρχουν. Είναι ιστορικό θέσφατο να δημιουργείς αντιπάλους προκειμένου να διαιωνίζεις το δικό σου σύστημα εξουσίας...

Η πουτινική, ωστόσο, Ρωσία, η οποία δεν αυτοπεριορίζεται ούτε μπροστά στις δολοφονίες αντιφρονούντων σε ξένο έδαφος, δεν είναι καμιά αθώα περιστερά την οποία εκμαυλίζουν οι ΗΠΑ και η Ευρώπη στη συνείδηση της παγκόσμιας κοινότητας. Ο Βλ. Πούτιν δεν είναι Στάλιν, οι συνθήκες άλλωστε είναι διαφορετικές. Πολύ θα ήθελε, ωστόσο, να είναι κι αυτό συνιστά κυρίως τραγωδία για τον υπερήφανο ρωσικό λαό... 

Οι χριστιανοί τον θεό, το ΚΚΕ τον Στάλιν...

Τώρα που με τα χίλια ζόρια ξεκαθαρίσαμε ότι ο κομμουνισμός δεν ταυτίζεται με το ναζισμό ήρθε η ώρα να διευκρινίσουμε και κάτι ακόμα: ο κομμουνισμός δεν ταυτίζεται ούτε με το σταλινισμό, ο οποίος από την πλευρά του μπορεί πολύ εύκολα να ταυτιστεί με το ναζισμό. Γι' αυτό και προκαλεί ανατριχίλα η ζέση με την οποία το ΚΚΕ εξακολουθεί εν έτει 2017 να υπερασπίζεται τα ανυπεράσπιστα για δικτατορικά καθεστώτα που αμαύρωσαν το μαρξισμό, στο όνομα του οποίου σκότωσαν, βασάνισαν, εξόρισαν και γελοιοποίησαν ανθρώπινες ζωές. Κανένα από αυτά τα αμαρτήματα, εξάλλου, δεν εξωραΐζεται με τη μηδενική ανεργία ή το πολύ καλό επίπεδο υγείας κι εκπαίδευσης που απολάμβαναν οι πολίτες στις σοβιετίες και τα οποία κάνουν σημαία στο Κόμμα για να ωραιοποιούν απολυταρχίες...

Στο ξεκίνημα της κρίσης το ΚΚΕ διέθετε πολύ περισσότερα εφόδια στη διάθεσή του από το ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος τότε δεν ήταν καν ενιαίο κόμμα, για να απορροφήσει το αντιμνημονιακό ρεύμα: είχε μεγαλύτερη ιστορία, κομματική βάση, καλύτερη δομή και διείσδυση στον ελληνικό λαό, στην τοπική αυτοδιοίκηση και στο συνδικαλιστικό κίνημα. Σε αντίθεση, ωστόσο, με την Κουμουνδούρου, η οποία από ένα σημείο και μετά επέλεξε να αρπάξει την ιστορική ευκαιρία να κυβερνήσει τη χώρα, ο Περισσός προτίμησε να θωρακίσει την εκλογική του πελατεία, δίνοντας μάχες οπισθοφυλακής και προτιμώντας να μην κυνηγήσει την εξουσία: όχι από σεμνότητα, αλλά από αδιαφορία να λυτρώσει το πόπολο μπροστά στο ενδεχόμενο να αποτύχει και να απωλέσει τα πάγια έσοδά του. Γι' αυτό και με αφήνει αδιάφορο η αντιπολιτευτική του ρητορική απέναντι στη σημερινή κυβέρνηση, όσο δίκιο κι αν έχει σε αρκετά σημεία, γιατί από την καρέκλα μας μπορούμε να είμαστε οι καλύτεροι κριτές των χορευτών, αλλά θέλει θάρρος για να μπεις στο χορό και να σε κρίνουν όπως στο "Dancing with the stars"...

Η υποταγή τού ΣΥΡΙΖΑ στο νεοφιλελευθερισμό προσφέρει άλλη μια ευκαιρία στο ΚΚΕ να βγει μπροστά και να καρπωθεί την από αριστερά προερχόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια. Πολύ φοβάμαι όμως, δίχως να σαρκάζω, πως το Κόμμα ετοιμάζεται να δώσει ξανά τη δυνατότητα στους ιστορικούς να προσθέσουν ένα ακόμα κολοσσιαίο λάθος στρατηγικής- τακτικής στα πολλά τού ομολογουμένως ένδοξου παρελθόντος του...

Αντί να εκσυγχρονίσει την επιχειρηματολογία του δίχως να εγκαταλείψει τη μαρξιστική- λενινιστική του προσέγγιση επιμένει να αγωνίζεται για την υπεράσπιση των γκουλάγκ, των λιμών, των δολοφονιών, της καταπάτησης βασικών ελευθεριών τα οποία στοίχειωσαν τις ζωές εκατομμυρίων στο πρώην Σιδηρούν Παραπέτασμα κι όπου αλλού χώρες κυβερνήθηκαν με πρότυπο τις σφαγές τού Στάλιν. Το ΚΚΕ καμαρώνει για την ιδεολογική του συνέπεια, ενώ θα έπρεπε να ντρέπεται για το ότι είναι το μοναδικό ίσως κόμμα στον κόσμο που δεν έχει μετανιώσει ούτε για μία πράξη του, λες κι αυτές προήλθαν από θεούς κι όχι από ανθρώπους...

Welcome to the Soviet Union of the United States of America...

Δεν έχουν περάσει πάνω από δέκα ημέρες που ο Ντ. Τραμπ έχει αναλάβει την προεδρία των ΗΠΑ και ήδη έχει προξενήσει τόσο κακό στην ανθρωπότητα όσο κανένας άλλος ηγέτης μέχρι τώρα, ούτε καν διαχρονικά σύμβολα μοχθηρότητας όπως ο Χίτλερ, ο Στάλιν κι ο Τζ. Μπους ο Νεώτερος: καταργεί το "Obamacare", ξεκινά την κατασκευή τείχους στα σύνορα με το Μεξικό, υμνολογεί τα βασανιστήρια τύπου εικονικού πνιγμού κι απαγορεύει την είσοδο στη χώρα πολιτών ορισμένων κρατών, ακόμα και προσφύγων, συνδέοντας την καταγωγή τους με έγκλημα...

Είναι προφανές ότι άρχισε ο πόλεμος υπέρ ενός αυτιστικού όσο κι αναχρονιστικού απομονωτισμού, που στο πέρασμά του μπορεί να εκθεμελιώσει εκείνα ακριβώς τα προτερήματα της Δύσης που της έδωσαν το ηθικό πλεονέκτημα και τη νίκη απέναντι στη Σοβιετική Ένωση και στον υπαρκτό σοσιαλισμό. Θυμηθείτε πως και οι δικτάτορες του σιδηρού παραπετάσματος για "λόγους ασφαλείας" έχτιζαν τείχη και περιόριζαν ατομικές ελευθερίες...

Δεν αμφιβάλλω πως αν κόψεις το χέρι ενός κλέφτη αυτός πιθανότατα δεν θα ξανακλέψει, ακόμα και για λόγους πρακτικής δυσκολίας αν θέλετε. Είναι, επίσης, το πιθανότερο σενάριο αυτός που θα βασανιστεί να δώσει και τη μάνα του και τον πατέρα του για να αποφύγει το μαρτύριο. Αυτά τα παραδείγματα, επίσης, είναι λογικό να λειτουργούν αποτρεπτικώς σε όποιον επιχειρήσει να μιμηθεί έναν κλέφτη ή έναν τρομοκράτη κι έτσι να σωθούν πολύ περισσότερες ζωές από αυτές που ακρωτηριάστηκαν ή βασανίστηκαν.

Μόνο που ένα κράτος το οποίο εξομοιώνει τη συμπεριφορά του με εκείνη ενός ληστή ή ενός τρομοκράτη χάνει αυτομάτως το ηθικό του πλεονέκτημα απέναντί τους, μετατρέπεται στο τέρας το οποίο υποτίθεται πως κυνηγά, απαξιώνει τη δημοκρατία και την ελευθερία στο όνομα της αυτοδικίας και μιας αποτελεσματικότητας που δεν εξανθρωπίζει, αλλά αποκτηνώνει, δημιουργώντας στο τέλος πολύ περισσότερους εχθρούς των αποκαλούμενων αξιών τού διαφωτισμού από αυτούς που υποτίθεται πως αφανίζει...

Επανέρχεται ακόμα πιο ανησυχητικά το ερώτημα που προέκυψε αβίαστα μετά από την 11η Σεπτεμβρίου: πόση από την ελευθερία μας είμαστε διατεθειμένοι να παραχωρήσουμε προκειμένου να αισθανόμαστε- ανεξαρτήτως αν είμαστε πράγματι ή όχι- ασφαλείς; Ο καλύτερος τρόπος για να προστατευτούμε, για παράδειγμα, από μια διάρρηξη της οικίας μας είναι να είμαστε όλη ημέρα σε αυτή, να τοποθετήσουμε συναγερμό, να πάρουμε σκύλο- φύλακα και να βάλουμε ηλεκτροφόρα καλώδια παντού. Κάτι παρόμοιο, άλλωστε, ονειρεύεται κι ο Ντ. Τραμπ για τις ΗΠΑ. Είναι, όμως, αυτή ζωή που αξίζει να κάνει ο οποιοσδήποτε;...

Ύστερα από πάνω από 15 χρόνια, εξάλλου, από τους Δίδυμους Πύργους κι από τόσους και τόσους πολέμους κατά τής τρομοκρατίας πόσο πιο ασφαλείς αισθάνονται οι Αμερικανοί και οι Δυτικοευρωπαίοι, οι Τούρκοι ή οι Αυστραλοί; Πολύ λιγότερο, αν κρίνουμε από τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας που λαμβάνονται για κάθε δημόσια εκδήλωση, από τις τρομοκρατικές εστίες που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια και, φυσικά, από τις τις τρομοκρατικές ενέργειες δίχως προηγούμενο στην Ευρώπη και στην άλλη όχθη τού Ατλαντικού. Με λίγα λόγια, ο φασισμός- γιατί περί αυτού πρόκειται- Τραμπ, των τραμποειδών ηγετών και των ακολούθων τους δεν είναι μόνο αντιδημοκρατικός αλλά κι άκρως αναποτελεσματικός, οπότε συνολικώς καταδικαστέος...  



 

Σύντροφοι, μην επιτρέψουμε στα "γουρούνια" να μας πουν "όλοι ίδιοι είμαστε"...

Μια φορά κι έναν καιρό στελέχη τού ΚΚΕ, ανώτερα και κατώτερα, επισκέπτονταν τη Σοβιετική Ενωση και τα κράτη-δορυφόρους της. Εκεί δεν συναντούσαν το σοσιαλιστικό παράδεισο για τον οποίο τους μιλούσαν στην πατρίδα. Αντιθέτως, έβλεπαν ένα οργουελικό σκηνικό τής "Φάρμας των Ζώων" όπου δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις ανθρώπους και γουρούνια-κομμουνιστές, δηλαδή, και κεφαλαιοκράτες-γιατί η καταδυναστευτική συμπεριφορά τους απέναντι στο λαό ήταν ίδια. Οταν, όμως, επέστρεφαν στην Ελλάδα δεν έλεγαν κουβέντα για όλα αυτά. Δεν το έκαναν γιατί ήταν απατεώνες αλλά γιατί δεν ήθελαν να μεταδώσουν απαισιοδοξία σε ένα λαό που υπόφερε σε ξερονήσια και φυλακές, σε εκτελεστικά αποσπάσματα κι από το χαφιέ τής γειτονιάς. Κρατούσαν, ωστόσο, για τον εαυτό τους την αλήθεια και για έναν πολύ πιο προσωπικό λόγο: γιατί αν γκρέμιζαν μόνοι τους τις ψευδαισθήσεις τους τότε η μόνη επιλογή που θα τους απόμενε θα ήταν η αυτοκτονία...

Δεν ισχυρίζομαι πως η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ταυτίζεται με το σταλινισμό. Δεν έχω, για παράδειγμα, εντοπίσει πουθενά στην ενδοχώρα γκουλάγκ κι αν η προπαγάνδα βρίσκεται στο φόρτε της αυτό οφείλεται στο κατεστημένο κι όχι σε εκείνους που κατέλαβαν τα χειμερινά ανάκτορα πριν έξι μήνες. Διακρίνω, όμως, έναν αυτοπεριορισμό από ανθρώπους που γνωρίζουν εκ των ένδον τί συμβαίνει στο Μαξίμου, στα υπουργεία και στο κόμμα να μιλήσουν ανοιχτά για το ότι σε αρκετές περιπτώσεις ο βασιλιάς είναι γυμνός. Οπως και οι κομμουνιστές παλαιότερων δεκαετιών, δεν θέλουν να εμπλουτίσουν τη φαρέτρα όσων αντιπολιτεύονται κακόβουλα το ΣΥΡΙΖΑ και οι οποίοι το πράττουν γιατί φοβούνται μήπως θιγούν τα συμφέροντα της ελίτ. Προφανώς και οι έξι μήνες, πόσω μάλλον όταν πέρασαν με το πιστόλι τής χρεοκοπίας στον κρόταφο. δεν είναι ικανό χρονικό διάστημα για να χαρακτηρίσεις αποτυχημένη μια διακυβέρνηση, ειδικώς όταν σχεδόν όλοι δεν είχαν κυβερνήσει ποτέ ξανά στο παρελθόν.

Αν, ωστόσο, σύντροφοι δεν επισημάνουμε τώρα και δημοσίως τις παθογένειες, τότε πολύ φοβάμαι πως το τρίτο μνημόνιο είναι το μικρότερο κακό που μπορεί να βρει την Αριστερά. Αν, για παράδειγμα, σταυρώνουμε τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον Γιάνη Βαρουφάκη ή αναζητούμε πάση θυσία γερμανούς πράκτορες πίσω από τις πυρκαγιές την ίδια ώρα που εξωραΐζουμε τον "ξέρω τί θα πει ανεργία" Παύλο Χαϊκάλη σκάβουμε μόνοι μας το λάκκο μας. Πώς να το κάνουμε; Ο Γιάνης μπορεί να είναι νάρκισσος, αλλά τον σέβονται οι καλύτεροι οικονομολόγοι τού κόσμου. Ο Παύλος, από την άλλη, είναι μπριόζος και κωμικός από τους λίγους, αλλά δεν νομίζω πως μπορεί να πετύχει κάτι καλύτερο από το να σερβίρει το ψαλίδισμα της σύνταξης των αναπήρων με μια χαριτωμένη γκριμάτσα από αυτές που μας έχει συνηθίσει στο θέατρο και στην τηλεόραση...

Με όλα αυτά δεν εννοώ πως η κυβέρνηση της Αριστεράς οφείλει να παραδώσει την εξουσία ή πως έχουν δίκιο οι κάθε λογής δραχμολάγνοι οποίοι ορκίζονται στην ιδεολογική καθαρότητα αλλά δεν θέλουν να βουτήξουν τα "επαναστατικά" τους ποδαράκια στα λασπόνερα. Πόσω μάλλον οι εκπρόσωποι του παλιού πολιτικού προσωπικού, η αποτυχία των οποίων έχει ήδη καθαρογραφεί και οι ίδιοι έχουν αρχειοθετηθεί. Από το βράδυ τής 25ης Ιανουαρίου η Αριστερά έχει κατεβεί από την εξέδρα, έχει φορέσει σορτσάκι κι αγωνίζεται στο γήπεδο για το καλύτερο αποτέλεσμα. Καμιά ομάδα στον κόσμο δεν έμεινε αήττητη για πάντα ούτε κέρδισε το πρωτάθλημα από τη μια ημέρα στην άλλη. Αρκεί τα παθήματα όμως, όπως η έλλειψη Σχεδίου Β', να γίνονται μαθήματα γιατί οι δεύτερες ευκαιρίες δύσκολα γίνονται τρίτες και τέταρτες...

Το αυξημένο πολιτικό κεφάλαιο κυρίως του Αλέξη Τσίπρα πρέπει να αξιοποιηθεί για να γίνουν τομές στο περιθώριο των αυστηρών μνημονιακών πολιτικών. Ο πρωθυπουργός θα βρει και τη συμπαράσταση των εταίρων αν χτυπήσει την εγχώρια τουλάχιστον διαπλοκή, τη διαφθορά, τη γραφειοκρατία, το νεποτισμό κι άλλα κακώς κείμενα δεκαετιών. Αν τα καταφέρει, ο λαός θα καταπιεί την αύξηση του ΦΠΑ ή τον ΕΝΦΙΑ και θα του αποδώσει τα εύσημα που θα του αναλογούν. Αν δεν προσπαθήσει καν, ωστόσο, θα έχει στην ουσία δικαιώσει ένα σύστημα που βάσισε την κυριαρχία του στο ψέμα, στην απάτη και στη χειραγώγηση. Το "όλοι ίδιοι είστε" θα είναι ένα στίγμα που κανένας Αριστερός δεν διανοείται πως θα χρειαστεί να το κουβαλά εφ' όρου ζωής, όπως αναγκάστηκαν να κάνουν εκείνοι που κανένας δεν τους είχε εξηγήσει πως ο Στάλιν δεν ήταν πατερούλης αλλά σφαγέας...