Είναι προφανές ότι άρχισε ο πόλεμος υπέρ ενός αυτιστικού όσο κι αναχρονιστικού απομονωτισμού, που στο πέρασμά του μπορεί να εκθεμελιώσει εκείνα ακριβώς τα προτερήματα της Δύσης που της έδωσαν το ηθικό πλεονέκτημα και τη νίκη απέναντι στη Σοβιετική Ένωση και στον υπαρκτό σοσιαλισμό. Θυμηθείτε πως και οι δικτάτορες του σιδηρού παραπετάσματος για "λόγους ασφαλείας" έχτιζαν τείχη και περιόριζαν ατομικές ελευθερίες...
Δεν αμφιβάλλω πως αν κόψεις το χέρι ενός κλέφτη αυτός πιθανότατα δεν θα ξανακλέψει, ακόμα και για λόγους πρακτικής δυσκολίας αν θέλετε. Είναι, επίσης, το πιθανότερο σενάριο αυτός που θα βασανιστεί να δώσει και τη μάνα του και τον πατέρα του για να αποφύγει το μαρτύριο. Αυτά τα παραδείγματα, επίσης, είναι λογικό να λειτουργούν αποτρεπτικώς σε όποιον επιχειρήσει να μιμηθεί έναν κλέφτη ή έναν τρομοκράτη κι έτσι να σωθούν πολύ περισσότερες ζωές από αυτές που ακρωτηριάστηκαν ή βασανίστηκαν.
Μόνο που ένα κράτος το οποίο εξομοιώνει τη συμπεριφορά του με εκείνη ενός ληστή ή ενός τρομοκράτη χάνει αυτομάτως το ηθικό του πλεονέκτημα απέναντί τους, μετατρέπεται στο τέρας το οποίο υποτίθεται πως κυνηγά, απαξιώνει τη δημοκρατία και την ελευθερία στο όνομα της αυτοδικίας και μιας αποτελεσματικότητας που δεν εξανθρωπίζει, αλλά αποκτηνώνει, δημιουργώντας στο τέλος πολύ περισσότερους εχθρούς των αποκαλούμενων αξιών τού διαφωτισμού από αυτούς που υποτίθεται πως αφανίζει...
Επανέρχεται ακόμα πιο ανησυχητικά το ερώτημα που προέκυψε αβίαστα μετά από την 11η Σεπτεμβρίου: πόση από την ελευθερία μας είμαστε διατεθειμένοι να παραχωρήσουμε προκειμένου να αισθανόμαστε- ανεξαρτήτως αν είμαστε πράγματι ή όχι- ασφαλείς; Ο καλύτερος τρόπος για να προστατευτούμε, για παράδειγμα, από μια διάρρηξη της οικίας μας είναι να είμαστε όλη ημέρα σε αυτή, να τοποθετήσουμε συναγερμό, να πάρουμε σκύλο- φύλακα και να βάλουμε ηλεκτροφόρα καλώδια παντού. Κάτι παρόμοιο, άλλωστε, ονειρεύεται κι ο Ντ. Τραμπ για τις ΗΠΑ. Είναι, όμως, αυτή ζωή που αξίζει να κάνει ο οποιοσδήποτε;...
Ύστερα από πάνω από 15 χρόνια, εξάλλου, από τους Δίδυμους Πύργους κι από τόσους και τόσους πολέμους κατά τής τρομοκρατίας πόσο πιο ασφαλείς αισθάνονται οι Αμερικανοί και οι Δυτικοευρωπαίοι, οι Τούρκοι ή οι Αυστραλοί; Πολύ λιγότερο, αν κρίνουμε από τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας που λαμβάνονται για κάθε δημόσια εκδήλωση, από τις τρομοκρατικές εστίες που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια και, φυσικά, από τις τις τρομοκρατικές ενέργειες δίχως προηγούμενο στην Ευρώπη και στην άλλη όχθη τού Ατλαντικού. Με λίγα λόγια, ο φασισμός- γιατί περί αυτού πρόκειται- Τραμπ, των τραμποειδών ηγετών και των ακολούθων τους δεν είναι μόνο αντιδημοκρατικός αλλά κι άκρως αναποτελεσματικός, οπότε συνολικώς καταδικαστέος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου