Οι λογιστάκοι δεν βλέπουν μακριά ούτε όταν σκαρφαλώνουν σε ρόδες...

Ο Γ. Καμίνης δεν είναι κακός δήμαρχος γιατί δεν γύρισε ποτέ η ρόδα στο Σύνταγμα ή, τουλάχιστον, όχι μόνο γι' αυτό ή για το ότι οι χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις στην Αθήνα ήταν πιο μίζερες κι από τον ίδιο. Ούτε καν γιατί έχει μια έφεση στις απευθείας αναθέσεις. Όλα αυτά θα μπορούσαν να του συγχωρηθούν αν ήταν αποτελεσματικός σε μια σειρά από άλλους τομείς και, κυρίως, αν στα έξι χρόνια τής δημαρχίας του παρουσίαζε έστω και ψήγματα κάποιου οράματος για την ελληνική πρωτεύουσα ή κάποιο έργο το οποίο θα το μνημονεύουν στις δεκαετίες που θα ακολουθήσουν...

Δεν αντιλέγω πως μπορεί να είναι καλός νοικοκύρης και να έχει συμμαζέψει τα οικονομικά τού δήμου και τις αλόγιστες σπατάλες, αν κι όσα αποκαλύπτονται για το ραδιοφωνικό σταθμό "9.84" το διαψεύδουν. Αλίμονο, όμως, αν από τους πολιτικούς μας προσδοκούσαμε μόνο να είναι καλοί νοικοκυραίοι και λογιστές και τίποτα παραπάνω. Ποιος ο λόγος τότε να μην αναθέταμε όλα τα δημόσια αξιώματα σε λογιστικές εταιρείες και να ξενοιάζαμε;...

Όταν έγινε πρωθυπουργός ο αρχιερέας τής διαπλοκής αρκετοί πανηγύριζαν για το τέλος των χαρισματικών ηγετών και την αναρρίχηση στην εξουσία των ρεαλιστών. Είναι αλήθεια ότι σε πολλές περιπτώσεις ο οραματισμός των ανθρώπων που ξεχωρίζουν από το πλήθος συναντά στο δρόμο του το λαϊκισμό και τη διαφθορά, ωστόσο στις περισσότερες περιπτώσεις το ισοζύγιο βγαίνει θετικό. Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε, όμως, το ίδιο για τους μέτριους, όχι μόνο στην πολιτική αλλά κι οπουδήποτε αλλού, οι οποίοι καλλωπίζουν τις ατέλειές τους με μπόλικη δόση σοβαροφάνειας κι επιφανειακής σύνεσης που είναι ικανές να σε κοιμίσουν αλλά όχι και να σε απογειώσουν...

Από αυτή τη δικτατορία των μετρίων υποφέρει η Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια πλέον κι αυτή ακριβώς τη δικτατορία επιχειρεί η καταρρέουσα διαπλοκή να παλινορθώσει μήπως και διασωθεί η ίδια. Πριν 20 χρόνια λεγόταν Σημίτης, σήμερα άθλιος Κούλης, Στ. Θεοδωράκης, Διαμαντοπούλου και λοιποί τελειωμένοι του ναρκισσευόμενου εκσυγχρονισμού...

Η Αθήνα, ακόμα και σε αυτές τις χρεοκοπημένες εποχές, διαθέτει όλα τα φόντα για να μετατραπεί σε μια μητρόπολη παγκόσμιου βεληνεκούς. Όσο, για παράδειγμα, στέκεται όρθιος ο Παρθενώνας κι όσο οι κάτοικοί της δεν κλειδώνονται στα σπίτια τους από τις επτά το απόγευμα, όπως συμβαίνει στις χώρες- "πρότυπα" του εξωτερικού- η ελληνική πρωτεύουσα έχει υλικό για να εξελιχθεί σε έναν οικονομικό, πολιτιστικό και τουριστικό γίγαντα που δεν θα εξαρτάται αποκλειστικώς από τα αρχαία του κάλλη, το σουβλάκι, το συρτάκι και τα "ώπα".

Μόνο που για να συμβεί κάτι τέτοιο η Αθήνα χρειάζεται ένα πολύ γερό λίφτινγκ, το οποίο φυσικά δεν είναι σε θέση να της προσφέρουν οι λογιστάκοι που τη διοικούν σήμερα. Σε αυτό το πλαίσιο, ας θεωρήσουμε τη ρόδα που δεν γύρισε ποτέ ως ένα συμβολισμό τής δημαρχίας Καμίνη κι όταν έρθει η ώρα να εκλέξουμε τον διάδοχό του ας είναι κάποιος που να μπορεί να βλέπει μακρύτερα από το κομπιουτεράκι του ακόμα κι αν δεν είναι σκαρφαλωμένος σε μια ρόδα...