Τι δεν καταλαβαίνω; "Πρώτα η Αμερική" λέει ο Τραμπ και χαίρεται κι ο Έλληνας εθνικιστής...

Στην εποχή των τεράτων ο Ντ. Τραμπ ίσως και να αποτελεί τον εμβληματικότερο εκπρόσωπό τους. Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ διαθέτει όλα τα τυπικά και ουσιαστικά "προσόντα" ώστε να προσωποποιήσει ό,τι σιχαίνεται ο μέσος προοδευτικός άνθρωπος, που δεν βλέπει το νέο και το ξένο ως εχθρό, αλλά ως κάποιον ή κάτι που μπορεί να γίνει φίλος του. Το αυτό ισχύει και για τις ακροδεξιές δυνάμεις στην Ευρώπη που έχουν αναθαρρήσει για τα καλά, σχηματίζουν συμμαχίες κι ετοιμάζονται να κατακτήσουν την εξουσία χάρη στην ανεκτικότητα που εκ φύσεως επιβάλλει η δημοκρατία ακόμα κι απέναντι στους εχθρούς της...

Πάντοτε αναρωτιόμουν πώς είναι δυνατό ο Αμερικανός εθνικιστής, για παράδειγμα, που θεωρεί την πατρίδα του ανώτερη από όλες τις άλλες, να συνδιαλέγεται και να συμμαχεί με έναν Γερμανό, Γάλλο, Βρετανό ή Έλληνα ομοϊδεάτη του. Πώς καταδέχεται να κάθεται στο ίδιο τραπέζι με "κατώτερα όντα"; Κάπως έτσι, προκειμένου να βρεθεί ένας συνεκτικός ρατσιστικός ιστός, έπρεπε να αναδιατυπωθεί το αίτημα για επιστροφή στο έθνος- κράτος, σε έναν παράδεισο δηλαδή που δεν υπήρξε ποτέ αλλά που όφειλαν οι μισαλλόδοξοι να πείσουν το ακροατήριό τους ότι ήταν κι άρα μπορούσε να ξαναγίνει εφικτός. Την ώρα που τα επιτεύγματα των αναπτυγμένων κρατών- βλ. νέες τεχνολογίες-, αλλά και οι αποτυχίες τους- βλ. μεταναστευτικά- προσφυγικά ρεύματα- έχουν κάνει την πολυπολιτισμικότητα τόσο αναπόφευκτη όσο ο θάνατος και οι φόροι κάποιοι πιστεύουν ακόμα ότι "μπορείς να δέσεις τη Μεσόγειο με σκοινιά" και να προστατεύσεις την εθνική σου ταυτότητα χτίζοντας τείχη...

Αν ο Ντ. Τραμπ με το "πρώτα η Αμερική" εννοεί πως θα τερματίσει την ιμπεριαλιστική πολιτική των προκατόχων του, είμαι πρόθυμος να τον χειροκροτήσω όρθιος. Μόνο που οι συμμαχίες που προετοιμάζει με Μεγάλη Βρετανία- Ρωσία και οι πόλεμοι- οικονομικοί και μη- με την Ευρώπη και την Κίνα προδικάζουν πως σε σε σχέση με την προεδρία Ομπάμα δεν αλλάζουν οι αμερικανικές ηγεμονικές βλέψεις, παρά μόνο οι προτεραιότητες για την επίτευξή τους. Κοντολογίς, οι ΗΠΑ του 45ου προέδρου τους θα είναι το ίδιο ιμπεριαλιστικές με των προκατόχων του. Η διαφορά- και μεγάλη, δυστυχώς, όπως προοιωνίζεται η κατάργηση του "Obamacare"- είναι πως θα γίνουν πιο ταξικά άδικες και κοινωνικά κι εθνικά ακατάδεκτες σε σύγκριση με αυτές που παράδωσε ο 44ος πρόεδρός τους. Ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό και για τον υπόλοιπο πλανήτη...