Οι χριστιανοί τον θεό, το ΚΚΕ τον Στάλιν...

Τώρα που με τα χίλια ζόρια ξεκαθαρίσαμε ότι ο κομμουνισμός δεν ταυτίζεται με το ναζισμό ήρθε η ώρα να διευκρινίσουμε και κάτι ακόμα: ο κομμουνισμός δεν ταυτίζεται ούτε με το σταλινισμό, ο οποίος από την πλευρά του μπορεί πολύ εύκολα να ταυτιστεί με το ναζισμό. Γι' αυτό και προκαλεί ανατριχίλα η ζέση με την οποία το ΚΚΕ εξακολουθεί εν έτει 2017 να υπερασπίζεται τα ανυπεράσπιστα για δικτατορικά καθεστώτα που αμαύρωσαν το μαρξισμό, στο όνομα του οποίου σκότωσαν, βασάνισαν, εξόρισαν και γελοιοποίησαν ανθρώπινες ζωές. Κανένα από αυτά τα αμαρτήματα, εξάλλου, δεν εξωραΐζεται με τη μηδενική ανεργία ή το πολύ καλό επίπεδο υγείας κι εκπαίδευσης που απολάμβαναν οι πολίτες στις σοβιετίες και τα οποία κάνουν σημαία στο Κόμμα για να ωραιοποιούν απολυταρχίες...

Στο ξεκίνημα της κρίσης το ΚΚΕ διέθετε πολύ περισσότερα εφόδια στη διάθεσή του από το ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος τότε δεν ήταν καν ενιαίο κόμμα, για να απορροφήσει το αντιμνημονιακό ρεύμα: είχε μεγαλύτερη ιστορία, κομματική βάση, καλύτερη δομή και διείσδυση στον ελληνικό λαό, στην τοπική αυτοδιοίκηση και στο συνδικαλιστικό κίνημα. Σε αντίθεση, ωστόσο, με την Κουμουνδούρου, η οποία από ένα σημείο και μετά επέλεξε να αρπάξει την ιστορική ευκαιρία να κυβερνήσει τη χώρα, ο Περισσός προτίμησε να θωρακίσει την εκλογική του πελατεία, δίνοντας μάχες οπισθοφυλακής και προτιμώντας να μην κυνηγήσει την εξουσία: όχι από σεμνότητα, αλλά από αδιαφορία να λυτρώσει το πόπολο μπροστά στο ενδεχόμενο να αποτύχει και να απωλέσει τα πάγια έσοδά του. Γι' αυτό και με αφήνει αδιάφορο η αντιπολιτευτική του ρητορική απέναντι στη σημερινή κυβέρνηση, όσο δίκιο κι αν έχει σε αρκετά σημεία, γιατί από την καρέκλα μας μπορούμε να είμαστε οι καλύτεροι κριτές των χορευτών, αλλά θέλει θάρρος για να μπεις στο χορό και να σε κρίνουν όπως στο "Dancing with the stars"...

Η υποταγή τού ΣΥΡΙΖΑ στο νεοφιλελευθερισμό προσφέρει άλλη μια ευκαιρία στο ΚΚΕ να βγει μπροστά και να καρπωθεί την από αριστερά προερχόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια. Πολύ φοβάμαι όμως, δίχως να σαρκάζω, πως το Κόμμα ετοιμάζεται να δώσει ξανά τη δυνατότητα στους ιστορικούς να προσθέσουν ένα ακόμα κολοσσιαίο λάθος στρατηγικής- τακτικής στα πολλά τού ομολογουμένως ένδοξου παρελθόντος του...

Αντί να εκσυγχρονίσει την επιχειρηματολογία του δίχως να εγκαταλείψει τη μαρξιστική- λενινιστική του προσέγγιση επιμένει να αγωνίζεται για την υπεράσπιση των γκουλάγκ, των λιμών, των δολοφονιών, της καταπάτησης βασικών ελευθεριών τα οποία στοίχειωσαν τις ζωές εκατομμυρίων στο πρώην Σιδηρούν Παραπέτασμα κι όπου αλλού χώρες κυβερνήθηκαν με πρότυπο τις σφαγές τού Στάλιν. Το ΚΚΕ καμαρώνει για την ιδεολογική του συνέπεια, ενώ θα έπρεπε να ντρέπεται για το ότι είναι το μοναδικό ίσως κόμμα στον κόσμο που δεν έχει μετανιώσει ούτε για μία πράξη του, λες κι αυτές προήλθαν από θεούς κι όχι από ανθρώπους...