Όπως κι αν έχει, η ανάγκη να ξεχωρίζουμε από το πλήθος βρίσκεται στη φύση μας. Το ζήτημα είναι, ωστόσο, πού βρίσκονται τα όρια, ποιος τα θέτει και με ποιο σκοπό. Κι αυτό γιατί ναι μεν δίχως ανταγωνισμό ενδεχομένως να ζούσαμε ακόμα στις σπηλιές, αλλά και με την θεοποίησή του κινδυνεύουμε να επιστρέψουμε ως ανθρωπότητα σε αυτές...
Πρέπει οι μαθητές να βαθμολογούνται και να ανταμείβονται για τις επιδόσεις τους; Πρέπει, σε διαφορετική περίπτωση έχει δίκιο η ΝΔ και κάθε ΝΔ να διατείνεται πως ανταμείβεται η ήσσονα προσπάθεια. Είναι, όμως, η συμμετοχή στην παρέλαση ως σημαιοφόρος ο καλύτερος τρόπος για να ανταμειφθεί ο αριστούχος μαθητής; Θα μπορούσε να είναι, αφού και στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων, για παράδειγμα, δεν γίνεται κλήρωση αλλά δίνεται η σημαία στον αθλητή που τα έχει πάει καλύτερα από άλλους...
Το να ταυτίζεται, ωστόσο, η σημαιοφορία με την επιβράβευση ξεπερνά τα όρια της επιβεβαίωσης ότι οι κόποι δεν πήγαν χαμένοι και μετασχηματίζεται σε βαθμοθηρία, η οποία με τη σειρά της έχει χαρακτηριστικά ανθρωποφαγίας, δηλαδή μιας σοβαρής ψυχικής ασθένειας. Ξέρω και ξέρετε, άλλωστε, αρκετές περιπτώσεις μαθητών που αντιμετώπισαν σοβαρά ψυχολογικά και σωματικά προβλήματα από την πίεση που τους είχε ασκηθεί να είναι οι καλύτεροι παντού, σε σημείο τραγικής γελοιότητας...
Τι νόημα έχει, εξάλλου, να κυνηγάς σε όλα το εικοσάρι γιατί αυτό απαιτεί το οικογενειακό και κοινωνικό σου περιβάλλον, καθώς κι ο επίκτητος εγωισμός που προκαλείται με αυτόν τον τρόπο, αλλά να μην έχεις διαβασει ούτε ένα εξωσχολικό βιβλίο γιατί "δεν έχεις χρόνο για τέτοια"; Τι αξία σου προσδίδει να έχεις παραστεί σε όλες τις παρελάσεις ως σημαιοφόρος αν κατά τη διάρκεια της πρώτης νιότης σου έχεις στερηθεί την κοινωνικοποίηση, τη συντροφικότητα και την ευρύτερη αντίληψη για το βίο που δίχως αυτές βγαίνεις στη ζωή ως ένα πολύ καλώς εκπαιδευμένο μωρό; Θα μου πείτε πως τα λέω όλα αυτά γιατί δεν υπήρξα ποτέ σημαιοφόρος και δεν έχω καταφέρει να γίνω πλούσιος και διάσημος. Υπάρχουν πολλοί άλλοι, όμως, εκεί έξω που μπορεί και να μην αποστήθισαν ούτε ένα σχολικό βιβλίο στη ζωή τους κι ωστόσο τα έχουν καταφέρει περίφημα...
Για όλα αυτά και για πολλά άλλα ακόμα δεν νομίζω πως κανένας καλός μαθητής τής έκτης δημοτικού- γιατί περί αυτής της πρώιμης τάξης έχει σηκωθεί όλος ο ντόρος από τους νεοσυντηρητικούς- θα απογοητευτεί και θα παρατήσει την προσπάθεια επειδή θα έχει χάσει τη σημαία σε μια κλήρωση. Κι αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε χρειάζεται επειγόντως ψυχολογικής υποστήριξης γιατί κάποιοι μέσα στο σπίτι του και γύρω από αυτό έχουν φροντίσει να τον μετατρέψουν σε έναν αρρωστημένο νεοφιλελεύθερο από τα δέκα του χρόνια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου