Αυτή η συζήτηση κοντεύει να γίνει πιο παλιά κι από τη Βίβλο: ποιος φταίει για την κατάντια τής Ελλάδας, οι Έλληνες ή οι ξένοι; Για να μην μακρηγορώ σε θέματα στα οποία έχω αναφερθεί πολλάκις στο παρελθόν, "φταίμε και οι δυο που ζούμε χώρια κάτω από τον ίδιο ουρανό", με μεγαλύτερη την ευθύνη βεβαίως εκείνων που επέτρεψαν γι' άλλη μια φορά στους ξένους να τους καταστήσουν αποικία, δηλαδή στους Έλληνες. Από αυτό, ωστόσο, έως το να στήσουμε άγαλμα στον Β. Σόιμπλε, όπως μας παρότρυνε ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, η απόσταση είναι τεράστια...
Για να θεωρήσει ένας λαός κάποια προσωπικότητα ως ηρωική θα πρέπει αυτή να έχει ενεργήσει με γνώμονα το συμφέρον του. Ο Β. Σόιμπλε κι όλο το γερμανικό κατεστημένο δεν λειτούργησαν ούτε προς το συμφέρον τής Ελλάδας ούτε της Ευρώπης, αλλά αποκλειστικώς της γερμανικής ελίτ: ούτε καν του γερμανικού λαού, αλλά των γερμανικών τραπεζών, η διάσωση των οποίων και η ισχυροποίησή τους αποτέλεσαν τη μεγάλη διακύβευση των μνημονίων κι όχι βεβαίως η σωτηρία τής Ελλάδας. Αν συνέβαινε το δεύτερο, θα είχε, για παράδειγμα, "κουρευτεί" και μέρος τού ελληνικού χρέους ώστε να καταστεί βιώσιμο. Ο Γερμανός υπουργός, εξάλλου, δεν έχει πετύχει ούτε στην έξοδο της χώρας μας από την κρίση, αφού οι πολιτικές που επέβαλε όλα αυτά τα χρόνια όταν δεν σχετίζονταν άμεσα με τα γερμανικά συμφέροντα ήταν τιμωρητικές κι άρα αναποτελεσματικές...
Η δημοσιονομική προσαρμογή που απαιτήθηκε από την Ελλάδα ήταν απείρως μεγαλύτερη από την αντίστοιχη που απαιτήθηκε από άλλες μνημονιακές χώρες. Αφήστε που τα διαρθρωτικά μας προβλήματα ήταν και σε σημαντικό βαθμό είναι ακόμα μεγαλύτερα από αυτά της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας ή της Κύπρου. Ζούμε ακόμα σε μια χώρα που επικρατούν δύο μέτρα και δύο σταθμά για τους ολιγάρχες και το πόπολο, που οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν θέλουν να αξιολογούνται και οι ελεύθεροι επαγγελματίες πυροβολούν όσους από τους φοροελεγκτές δεν δωροδοκούνται...
Για όλα αυτά και για πολλά ακόμα βεβαίως και φέρουμε την ευθύνη. Ούτε θα λυθούν όλα αν "κουρευτεί" το χρέος. Ούτε, όμως, θα λυθούν όσο παραμένουμε μια αποικία χρέους που ό,τι βγάζουμε οφείλουμε να το δίνουμε σε άμεσους κι έμμεσους φόρους για να επιτυγχάνουμε υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα εις το διηνεκές σαν να είμαστε οι ΗΠΑ, η Κίνα ή η Ιαπωνία. Όπως, επομένως, δεν αξίζει στον Β. Σόιμπλε κρεμάλα γιατί εμείς πρώτοι βάλαμε την θηλιά στο λαιμό μας, με τον ίδιο τρόπο δεν του αξίζει κι άγαλμα στην πλατεία Συντάγματος γιατί υπερασπίστηκε μέχρι τελευταίας ρανίδος τού αίματός του τα συμφέροντα της γερμανικής ολιγαρχίας...
Για να θεωρήσει ένας λαός κάποια προσωπικότητα ως ηρωική θα πρέπει αυτή να έχει ενεργήσει με γνώμονα το συμφέρον του. Ο Β. Σόιμπλε κι όλο το γερμανικό κατεστημένο δεν λειτούργησαν ούτε προς το συμφέρον τής Ελλάδας ούτε της Ευρώπης, αλλά αποκλειστικώς της γερμανικής ελίτ: ούτε καν του γερμανικού λαού, αλλά των γερμανικών τραπεζών, η διάσωση των οποίων και η ισχυροποίησή τους αποτέλεσαν τη μεγάλη διακύβευση των μνημονίων κι όχι βεβαίως η σωτηρία τής Ελλάδας. Αν συνέβαινε το δεύτερο, θα είχε, για παράδειγμα, "κουρευτεί" και μέρος τού ελληνικού χρέους ώστε να καταστεί βιώσιμο. Ο Γερμανός υπουργός, εξάλλου, δεν έχει πετύχει ούτε στην έξοδο της χώρας μας από την κρίση, αφού οι πολιτικές που επέβαλε όλα αυτά τα χρόνια όταν δεν σχετίζονταν άμεσα με τα γερμανικά συμφέροντα ήταν τιμωρητικές κι άρα αναποτελεσματικές...
Η δημοσιονομική προσαρμογή που απαιτήθηκε από την Ελλάδα ήταν απείρως μεγαλύτερη από την αντίστοιχη που απαιτήθηκε από άλλες μνημονιακές χώρες. Αφήστε που τα διαρθρωτικά μας προβλήματα ήταν και σε σημαντικό βαθμό είναι ακόμα μεγαλύτερα από αυτά της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας ή της Κύπρου. Ζούμε ακόμα σε μια χώρα που επικρατούν δύο μέτρα και δύο σταθμά για τους ολιγάρχες και το πόπολο, που οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν θέλουν να αξιολογούνται και οι ελεύθεροι επαγγελματίες πυροβολούν όσους από τους φοροελεγκτές δεν δωροδοκούνται...
Για όλα αυτά και για πολλά ακόμα βεβαίως και φέρουμε την ευθύνη. Ούτε θα λυθούν όλα αν "κουρευτεί" το χρέος. Ούτε, όμως, θα λυθούν όσο παραμένουμε μια αποικία χρέους που ό,τι βγάζουμε οφείλουμε να το δίνουμε σε άμεσους κι έμμεσους φόρους για να επιτυγχάνουμε υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα εις το διηνεκές σαν να είμαστε οι ΗΠΑ, η Κίνα ή η Ιαπωνία. Όπως, επομένως, δεν αξίζει στον Β. Σόιμπλε κρεμάλα γιατί εμείς πρώτοι βάλαμε την θηλιά στο λαιμό μας, με τον ίδιο τρόπο δεν του αξίζει κι άγαλμα στην πλατεία Συντάγματος γιατί υπερασπίστηκε μέχρι τελευταίας ρανίδος τού αίματός του τα συμφέροντα της γερμανικής ολιγαρχίας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου