Δείρτε και ξαναδείρτε, δεν έχει άρτο, μόνο θεάματα...

Υπάρχει ένας πολύ εύκολος τρόπος να μειωθούν, για παράδειγμα, οι κλοπές και ληστείες, τον οποίο και προτείνω στον εθνικό μας μπάτσο Μ. Χρυσοχοΐδη: να κόβουμε τα χέρια των καταδικασθέντων γι' αυτά τα εγκλήματα προκειμένου ούτε οι ίδιοι να μπορούν να εγκληματήσουν ξανά, αλλά και οι υπόλοιποι να τρομοκρατούνται και μόνο στη σκέψη τής τιμωρίας τους...

Τι σημασία έχει αν η ποινή θα είναι δυσανάλογη του εγκλήματος, αν η δυτική μας κοινωνία θα μοιάζει με Σαουδική Αραβία, αν η δικαιοσύνη μετατραπεί σε φόβο και τρόμο ψοφοδεών υπηκόων, το κράτος δικαίου σε κράτος απόλυτης καταστολής όπου η παραμικρή αμαρτία θα κολάζεται με αγριότητα; Αρκεί οι μικροαστοί να κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια μέχρι το κράτος στο οποίο οι ίδιοι διάλεξαν να ζουν, χτυπήσει και τη δική τους πόρτα, αλλά δεν θα βρίσκεται κανείς εκεί για να τους υπερασπιστεί γιατί όλοι θα έχουν πάει στη φυλακή ή απλώς θα φοβούνται να παρέμβουν...

Η τήρηση του νόμου, της τάξης και της ασφάλειας δεν είναι προς απόρριψη, όπως άλλωστε ενδεχομένως η πατρίδα, η θρησκεία και η οικογένεια. Το πρόβλημα ξεκινά όταν στο όνομά τους είμαστε διατεθειμένοι να θυσιάσουμε την ελευθερία, τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα και την αδελφοσύνη...

Αν κάποιος κουβαλά μια μολότοφ η αστυνομία είναι υποχρεωμένη να τον συλλάβει, ακόμα και με τη χρήση λελογισμένης βίας. Δεν έχει, όμως, κανένα δικαίωμα να συλλαμβάνει γενικώς κι αορίστως, πολλώ δε μάλλον να ξεγυμνώνει εν τη μέση του δρόμου ή να καθυβρίζει, να δέρνει και να βασανίζει πίσω από κλειστές πόρτες αστυνομικών τμημάτων. Αυτό λέγεται χουντική αποθράσυνση φασιστοειδών με κυβερνητική κάλυψη...

Η κυβέρνηση είναι λογικό να προσφέρει θεάματα στο πόπολο από τη στιγμή που του αρνείται το ψωμί που του έταξε προεκλογικώς. Τα περισσότερα νομοθετήματά της, άλλωστε, κινούνται στο νεοφιλελεύθερο πλαίσιο της ενίσχυσης των λίγων έναντι των πολλών με το επιχείρημα που έχει διαψευστεί στο παρελθόν και στην Ελλάδα πως οι λίγοι δεν θα κάνουν τα κέρδη τους εμβάσματα σε εξωχώριες εταιρείες, αλλά νέες θέσεις εργασίας και καλύτερους μισθούς για τους εργαζομένους τους. Το πρόβλημα για τη δημοκρατία μας γιγαντώνεται όταν οι "κυρ Παντελήδες" αποδέχονται αυτή τη διαστρέβλωση της ταξικής ισονομίας αντιμετωπίζοντας ως εχθρούς τής ευημερίας τους, τους πιο φτωχούς από αυτούς, τους πρόσφυγες, τους μετανάστες και λοιπές ευπαθείς ομάδες για τις οποίες δεν αρνούνται ακόμα και τον ξυλοδαρμό τους...