Δεν άλλαξε ο Σαμαράς, άλλαξε η ανοχή μας στο μίσος του...

Για τους μισαλλόδοξους η αλλοίωση του πληθυσμού- έστω κι αν δεν ξέρουν ούτε ορθογραφία, όπως κακή ώρα οι ρατσιστές τής φωτο- συνιστά έγκλημα καθοσιώσεως. Αν, όμως, ο λαός που ζει σε αυτόν τον τόπο επιμειχθεί και με ανθρώπους που δεν βλέπουν τους ξένους ως λαθροεισβολείς, όπως ο Αντ. Σαμαράς, τότε αυτό μάλλον για καλό του θα είναι κι όχι για κακό. Με αυτούς μπορώ να χτίσω μια καινούρια πατρίδα από την αρχή, με τους σαμαράδες μόνο μια επί Γης κόλαση...

Μπορεί η χρυσαυγίτικη ορολογία που χρησιμοποίησε ο πρώην πρωθυπουργός να ξάφνιασε ορισμένους, ο Αντ. Σαμαράς όμως πάντα τέτοιος ήταν: ένας εθνικιστής, ρατσιστής, αμοραλιστής, ρεβανσιστής πολιτικός. Η διαφορά είναι πως τώρα έχει ξεσαλώσει γιατί- πέρα από τις προσωπικές του φιλοδοξίες- πιστεύει ότι οι ιδεοληψίες του είναι μέινστριμ, κι ενδεχομένως να έχει και δίκιο. Κι αυτό είναι ακόμα θλιβερότερο, μαζί βεβαίως με το ότι έχουμε έναν πρωθυπουργό που υιοθετεί την ακροδεξιά ατζέντα την ίδια ώρα που παραμένει σιωπηλός απέναντι και στην Τουρκία...

Ο Τ. Ερντογάν κάνει ό,τι μπορεί για να καλλιεργεί πολεμικό κλίμα, αλλά μήπως αυτό δεν συμβαίνει, εδώ και καιρό, με τους λογής λογής τουρκολόγους που γεμίζουν τα τηλεοπτικά μας παράθυρα; Αρκετοί, μάλιστα, από αυτούς, σαν άλλοι σαμαράδες της τηλοψίας, έχουν γίνει πλούσιοι με το να γαβγίζουν συνεχώς για πόλεμο με τους γείτονες. Ούτε, όμως, η πολεμοχαρία ούτε ο κατευνασμός θα δώσουν απαντήσεις. Απαιτούνται εθνική συνεννόηση και ψυχραιμία εδώ και τώρα πριν ο συρφετός τής ακρότητας που χαράσσει σήμερα πολιτική πατήσει τη σκανδάλη και μας τινάξει όλους στον αέρα...