Αλέξη, πάρε το όπλο σου...

Ακόμα κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ ασκούσε την καλύτερη αντιπολίτευση του κόσμου, που δεν την ασκεί έτσι κι αλλιώς, τα περισσότερα εξαρτώνται από την κυβέρνηση. Αν οποιαδήποτε κυβέρνηση βελτιώνει την ποιότητα ζωής των πολιτών και υλοποιεί τις περισσότερες από τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, όσο επιθετική και προγραμματική αντιπολίτευση και να της ασκήσεις δεν θα πιάσει τόπο. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως στην Κουμουνδούρου πρέπει να υιοθετήσουν την αυτοκαταστροφική τακτική τού ώριμου φρούτου...

Είναι λογικό ο ΣΥΡΙΖΑ να βρίσκεται σε ένα μεταβατικό στάδιο μετά από τεσσεράμισι χρόνια εξουσίας και τρεις μήνες πριν το συνέδριο μετασχηματισμού του. Είναι, επίσης, λογικό να αναζητά ακόμα τις αιτίες των τριών εκλογικών ηττών μέσα στο 2019. Αυτό που δεν είναι λογικό είναι ο συνδυασμός εσωστρέφειας κι άλλοτε ακραίας κι άλλοτε υποτονικής αντιπολίτευσης που ασκεί...

Η ευθύνη γι' αυτό βαραίνει όλους και, κυρίως, τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος προτιμά, προς το παρόν τουλάχιστον, το ρόλο τού παρατηρητή των εσωκομματικών ερίδων. Οι τρεις μήνες που απομένουν μέχρι το συνέδριο είναι πολύς χρόνος για να περιμένει να καθαρίσει σε αυτό...

Το κόμμα πρέπει να ανοίξει σε όλους όσοι ασπάζονται το πρόγραμμά του, δίχως face control, αλλά και χωρίς ηγεμονικές τάσεις από τον αρχηγό του. Ο ιδεολογικός διάλογος είναι πλούτος, αλλά και κατάρα τής Αριστεράς, αφού κάποια στιγμή πρέπει και να λαμβάνονται αποφάσεις με δημοκρατικό τρόπο. Και είτε τις αποδέχεσαι είτε παίρνεις το κουβαδάκι σου και πηγαίνεις σε άλλη παραλία...