Απροστάτευτοι μάρτυρες μιας χώρας που θεωρεί φυσιολογικό το τερατώδες...

Πόσο "ωραία" το θέτουν τα συμβατικά μίντια: να βγουν οι κουκούλες από τους μάρτυρες της Novartis, σαν να είναι ίδιοι με τους χαφιέδες πρόγονους των σημερινών κυβερνώντων. Και πόσο "όμορφα", επίσης, θέλησαν να μας πείσουν πως το νεκρό προσφυγάκι είχε βιαστεί από τον πατέρα του.

Και τι θα σήμαινε, αναρωτιέμαι, ακόμα κι αν πράγματι είχε βιαστεί από τον πατέρα του; Πως όλοι οι πρόσφυγες είναι βιαστές; Πόσο εύκολα βγάζεις συμπεράσματα όταν στη ζωή έχεις μάθει να βλέπεις το άσπρο και το μαύρο κι όχι κάποιο χρώμα, κάποιες γκρίζες ζώνες στο ενδιάμεσο...

Το ζητούμενο, ωστόσο, από αυτούς που μας κυβερνούν κι από εκείνους που τους χειροκροτούν από τα μιντιακά στασίδια τους δεν είναι η προσέγγιση της αλήθειας. Είναι να πειστεί το πόπολο ότι οι "αναρχοάπλυτοι" που μας κυβέρνησαν επί τεσσεράμισι χρόνια ήταν μαφία και πως οι αιτούντες άσυλο είναι ισλαμοπιθήκια που ήρθαν να αλλοιώσουν την πολιτισμάρα μας. Γι' αυτό κι επιλέγουμε να ζούμε στην κοσμάρα μας, αδιαφορώντας για το αν είναι διαφορετικός ο πραγματικός κόσμος εκεί έξω...

Ενδεχομένως όλα αυτά να περιλαμβάνονται στο γενικότερο κυβερνητικό σχέδιο αποτροπής: αποκαλύπτουμε τα ονόματα των προστατευόμενων μαρτύρων για να μην ξανακαταθέσει ποτέ κανείς για τις αμαρτίες μας, στιγματίζουμε πρόσφυγες για να μην έρθουν άλλοι στη γλυκιά μας πατρίδα. Καταχωνιάζουμε το κράτος δικαίου επικαλούμενοι έκτακτες συνθήκες, όπως ακριβώς στα χρόνια των μνημονίων το Σύνταγμα έγινε κουρελόχαρτο για να μην χρεοκοπήσουν οι χρεοκοπημένοι...

Ζούμε, έτσι κι αλλιώς, σε μια χώρα όπου η διαφθορά, ο νεποτισμός κι ο κομματισμός θεωρούνται οιονεί φυσικά φαινόμενα. Γιατί να απορούμε, συνεπώς, για τις "φυσικές καταστροφές" που αφήνουν στο πέρασμά τους;...