Ψυχαλχημιστές...

Διαφωνώ με όσους πιστεύουν ότι είναι οι δρακόντειες ποινές αυτές που αποτρέπουν από το έγκλημα και δεν αναζητούν τις αιτίες του σε πιο σύνθετους- ατομικούς, οικογενειακούς και κοινωνικούς- παράγοντες. Όταν, όμως, καλείς την πολιτεία να επαναφέρει την θανατική ποινή για τον δράστη ενός αποτρόπαιου εγκλήματος όταν είναι φτωχός κι αλλοδαπός, αλλά ζητάς την επιείκειά της όταν είναι Έλληνας και πλούσιος ή πρόκειται για αγαπημένο σου πρόσωπο ή για εσένα τον ίδιο τότε καθίστασαι αυτομάτως υποκριτής. Και πολλοί αποδείχθηκαν τέτοιοι με αφορμή τη δολοφονία τής Κάρολαϊν από τον "συγκροτημένο" πιλότο που ήταν τόσο καλός και γι' αυτό δεν την τεμάχισε...

Με εντυπωσιάζει η ευκολία με την οποία ακόμα κι επιστήμονες ψυχολόγοι και ψυχίατροι παρουσιάζουν το ψυχολογικό προφίλ ενός δράστη με τον οποίο δεν έχουν κάνει καμία συνεδρία, στηριζόμενοι απλώς στα βίντεο, στις φωτογραφίες και στα ημιτελή ρεπορτάζ που έχουν διαβάσει. Λες κι αρκεί να ανοίξεις ένα επιστημονικό σύγγραμμα κι αυτομάτως να κατατάξεις τον οποιονδήποτε, είτε τον γνωρίζεις είτε όχι, σε ένα κουτάκι. Η δικαιοσύνη προφανώς και θα εξετάσει την προσωπικότητα του δράστη προκειμένου να του απονείμει ή όχι ελαφρυντικά, πρωτίστως ωστόσο (οφείλει να) θα κρίνει την πράξη του κι όχι αν ήταν συγκροτημένος  ή αιμοσταγής, άγγελος ή διάβολος...

Οι γυναικοκτονίες, όπως και κάθε άλλου είδους δολοφονίες, δεν θα σταματήσουν ακόμα κι αν ο Μπ. Αναγνωστόπουλος καταδικαστεί κι εκτίσει ισόβια, ακόμα κι αν τον κρεμούσαμε στην πλατεία Συντάγματος. Και σίγουρα δεν θα σταματήσουν αν η λογική μας εξακολουθήσει να είναι οφθαλμός αντί οφθαλμού κι άγρια Δύση... 

Οι λόγοι που οι άνθρωποι δολοφονούν δεν είναι γιατί γεννήθηκαν κακοί. Αν συνέβαινε αυτό, πρώτος θα ζητούσα την επέμβαση στο DNA των δολοφόνων για να ησυχάσει η κοινωνία μας. Είναι πολύ πιο περίπλοκοι και σίγουρα δεν θα εξευρεθούν χάρη στο καφενειακό και τηλεοπτικό κουτσομπολιό... 

Δολοφονίες, πάντως, όπως της Κάρολαϊν θα έπρεπε να μας οδηγούν σε βαθύτερη ενδοσκόπηση, να δούμε αν πρώτα εμείς είμαστε εντάξει απέναντι στους άλλους πριν τους δείξουμε με το δάχτυλο. Δεν είναι, άλλωστε, η δολοφονία το μοναδικό αδίκημα στον κόσμο ώστε να αισθανόμαστε τόσο βέβαιοι για την ηθική μας...