Ούτε η εγκληματικότητα σκίζεται με ένα νόμο κι ένα άρθρο...

Πολύ καλά πράττουν στο ΣΥΡΙΖΑ και στοχοποιούν την υποκρισία τής ΝΔ να υπόσχεται νόμο και τάξη προεκλογικώς και μετεκλογικώς να εστιάζει στα Εξάρχεια, στις καταλήψεις και στα πανεπιστήμια, αλλά όχι στην καθημερινή εγκληματικότητα και στο οργανωμένο έγκλημα. Ο Κ. Μητσοτάκης, όπως και σε άλλα θέματα, επέλεξε να γαργαλήσει κοινωνικά στερεότυπα προκειμένου να αποκομίσει εκλογικά οφέλη παρά να προτείνει λύσεις που να αφορούν κυρίως στην καταπολέμηση των αιτιών τής εγκληματικότητας και στην πρόληψη και λιγότερο στην καταστολή. Φοβάμαι, ωστόσο, πως ο ΣΥΡΙΖΑ στην προσπάθειά του να πιάσει ένα σοβαρό αντιπολιτευτικό οίστρο έχει φτάσει στο ίδιο άκρο όπου βρισκόταν η ΝΔ όταν ήταν στην αντιπολίτευση, στο λαϊκισμό δηλαδή της εγκληματοφοβίας...

Αντιλαμβάνομαι ότι ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να καβαλήσει το δημοσκοπικό κύμα γύρω από τα ζητήματα ασφάλειας. Πέρα, όμως, από το ότι οι πολίτες δεν συνδέουν συνήθως την Αριστερά με τον αστυνομικό τής γειτονιάς, ελλοχεύει ο κίνδυνος να ξαναπατήσει την ίδια μπανανόφλουδα που τον έριξε από την εξουσία, αυτή δηλαδή της λαϊκής απογοήτευσης από τις υπέρμετρες υποσχέσεις. Εκτός κι αν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει ανακαλύψει το μαγικό τρόπο να μηδενίσει την εγκληματικότητα μέσα σε τέσσερα χρόνια...

Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται κι ο δεύτερος και καταϊδρωμένος στις δημοσκοπήσεις θα πιαστεί με τη σειρά του από οτιδήποτε δημιουργεί φθορά στην κυβέρνηση. Μόνο που ο Αλέξης Τσίπρας έχει αισθανθεί στο πετσί του τις συνέπειες του λαϊκισμού, τόσο του δικού του όσο και της αντιπολίτευσης, και θα όφειλε να είναι προσεκτικότερος αφού πλέον δεν διαθέτει την ασυλία τού νέου κι άφθαρτου. 

Όπως, επομένως, ζητά κι από την ελληνική κυβέρνηση να εφαρμόζει τις πρόνοιες της Συμφωνίας των Πρεσπών, που ήταν αποτέλεσμα ρεαλιστικού κι εθνικώς ωφέλιμου συμβιβασμού, ομοίως απαιτείται να δίνει πρώτος το ορθό μέτρο τής κριτικής στην κυβέρνηση σε ζητήματα που μόνο μια υπέρτερη του ανθρώπου δύναμη θα μπορούσε να επιλύσει σε δύο χρόνια, ακόμα κι αν είχε θέσει τις σωστές προτεραιότητες. Πολύ πιθανό ο Αλέξης να έχει μια δεύτερη ευκαιρία, αλλά τρίτη πολύ δύσκολα γι' αυτό και η δεύτερη φορά Αριστερά οφείλει να είναι πολύ πιο συγκρουσιακή και πολύ πιο ρεαλιστική από την πρώτη φορά. Είναι μια δύσκολη εξίσωση, αλλά οι μεγάλοι ηγέτες είναι για να λύνουν τέτοιου είδους εξισώσεις. Αλλιώς θα ήταν μητσοτάκηδες...