Μένουμε Ανατολική Ευρώπη...

Το 2015 το κατεστημένο έπαιζε το χαρτί τού "μένουμε Ευρώπη" για να διασωθεί το ίδιο. Και μείναμε χάρη σε εκείνους που κλήθηκαν να διαχειριστούν μια χρεοκοπία την οποία είχαν προκαλέσει οι δήθεν εκσυγχρονιστές και μεταρρυθμιστές τού φιλελεύθερου κέντρου. Σήμερα, με αφορμή την πανδημία, λαμβάνονται αποφάσεις- στρατηγικές μετατοπίσεις χωρίς προηγούμενο: οι ΗΠΑ αποκηρύσσουν τα "trickle down economics" και τις πατέντες στα εμβόλια και μόλις το Σάββατο οι G7 αποφάσισαν την επιβολή φόρου 15% στους τεχνολογικούς γίγαντες...

Και στην Ελλάδα κύριε τι γίνεται; Ιδιωτικοποιείται η υγεία, νομιμοποιούνται τα απλήρωτα δεκάωρα, μπαίνουν εμπόδια στις απεργίες, οργιάζει το οργανωμένο έγκλημα. Σαν να έχουμε μείνει στη δεκαετία τού '80, στον Ρέιγκαν και στην Θάτσερ, σε όλες τις πολιτικές που οδήγησαν στο παγκόσμιο οικονομικό κραχ τού 2008... 

Αντί να συζητάμε, για παράδειγμα, όπως στην υπόλοιπη Δυτική Ευρώπη για το 35ωρο καταργούμε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Κινούμαστε με πρότυπα τις καχεκτικές δημοκρατίες τής Ανατολικής Ευρώπης οι οποίες, ωστόσο, εξασφαλίζουν στους ηγέτες τους την παντοδυναμία τους...

Το ότι κάνουν στη Δύση τα αντίθετα από όσα κάνουμε εμείς δεν σημαίνει απαραιτήτως πως είναι και τα ορθότερα. Καταδεικνύει, ωστόσο, όπως η ετεροχρονισμένη παραδοχή από τον Μ. Χρυσοχοΐδη της "εγκληματοφοβίας", την υποκρισία με την οποία η ελληνική αστική τάξη αντιμετωπίζει τις διεθνείς εξελίξεις. Τις αποδέχεται ασμένως όταν συμβαδίζουν με τα συμφέροντά της, χλευάζοντας το προλεταριάτο και πρεκαριάτο για επαρχιωτισμό, κι όταν δεν συμβαδίζουν κλείνει τα μάτια και προχωρά έτσι κι αλλιώς στη στρατηγική της περί διαιώνισης των ανισοτήτων. Μονά κερδίζουν ζυγά χάνουμε...