Όσο περνούν τα χρόνια και τα πολιτικά πάθη που ξέσπασαν με αφορμή τη Συμφωνία θα αμβλύνονται τόσο οι Πρέσπες θα καθιερώνονται στην εθνική μας συνείδηση ως μια πολύ καλή ιστορική στιγμή τού έθνους για την οποία θα πρέπει να είμαστε υπερήφανοι. Δυστυχώς ακόμα και στην τρίτη δεκαετία τού 21ου αιώνα δεν είναι αυτονόητο ότι δύο χώρες μπορούν να λύνουν τις διαφορές τους με ειρηνικό τρόπο κι επ' ωφελεία και των δύο πλευρών. Φοβάμαι, όμως, πως το κομματικό μας σύστημα- τόσο αυτοί οι οποίοι έλυσαν το Μακεδονικό όσο και οι πολέμιοι των Πρεσπών- δεν είναι και τώρα έτοιμο να αφήσει πίσω του το λαϊκισμό και να συνδράμει στην επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών αντί να τη μεταθέτει συνεχώς σε ένα άγνωστο μέλλον...
Ορθώς ο Αλέξης Τσίπρας ζητά τη σύνδεση της αναβάθμισης της τελωνειακής ένωσης ΕΕ- Τουρκίας με την κοινή προσφυγή στη Χάγη και την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Άγκυρα. Ακόμα, όμως, κι αν πειθαναγκάσουμε την Τουρκία να πάει στο Διεθνές Δικαστήριο μόνο για τον καθορισμό υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ οι εντάσεις στο Αιγαίο και στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο δεν θα κοπάσουν...
Αν μη τι άλλο, οι Πρέσπες ή παλιότερα η Λωζάνη σε αντίθεση με τις Σέβρες, οφείλουν να μας διδάσκουν πως οποιαδήποτε συμφωνία είναι βιώσιμη μόνο όταν και τα δύο μέρη αισθάνονται ικανοποιημένα από αυτή, πως έχουν κερδίσει κάτι δηλαδή. Όποιος πιστεύει, για παράδειγμα, ότι θα αυξήσουμε τα χωρικά μας ύδατα στο Αιγαίο στα 12 ν.μ. μονομερώς ας ετοιμάζει και τη χλαίνη και το γυλιό του γιατί ο πόλεμος που θα ακολουθήσει θα είναι σχεδόν αναπόφευκτος.
Ποιος, όμως, πολιτικός αρχηγός και ποιο κόμμα έχουν τολμήσει να πουν αυτήν την αλήθεια στο πάντοτε πρόθυμο για σημαιοστολισμούς πόπολο; Ουδείς, γι' αυτό και τα ελληνοτουρκικά είτε θα χρονίζουν είτε θα μας οδηγήσουν σε πολεμική σύρραξη αν ο πατριωτισμός μας δεν συναντήσει επιτέλους το ρεαλισμό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου