Κρεμάλα στους βιαστές κι όταν είναι μπάτσοι;...

Φαντάζομαι πως εκείνοι που θέλουν κρεμάλες για τους βιαστές, τις θέλουν κι όταν οι βιαστές είναι μπάτσοι. Ομοίως, όσοι δεν επιθυμούν να αλλοιώνεται ο πολιτισμός μας από τους μετανάστες δεν το επιθυμούν και για τους εργάτες που τους μαζεύουν τις ελιές ή τα αχλάδια. Διαφορετικά η ηθική τους είναι τόσο ρευστή όσο στέρεη είναι η υποκρισία τους...

Το να έχει ο πολίτης απεριόριστη εμπιστοσύνη στις Αρχές, όποιες κι αν είναι αυτές, μοιάζει με αυτοκτονία για τα δικαιώματά του. Από την άλλη, ωστόσο, είναι για λύπηση μια χώρα στην οποία ο πολίτης δεν μπορεί να έχει καμία εμπιστοσύνη σε αυτούς που υποτίθεται πως τον φυλάσσουν από το κακό κι απονέμουν δικαιοσύνη. Και πώς να έχει στην Ελλάδα όπου χρεοκοπήσαμε, αλλά οι μόνοι που τα έφαγαν με δικαστική βούλα ήταν ο μακαρίτης Τσοχατζόπουλος κι ο Γ. Παπαντωνίου;...

Από όλα όσα αποκαλύπτονται τις τελευταίες ημέρες θα έπρεπε να σοκάρονται στην πραγματικότητα μόνο όσοι αδυνατούν να κατανοήσουν πως στα βάθη τής ανθρώπινης ψυχής κρύβονται λουλούδια, αλλά και σκουπίδια. Κι ούτε, βεβαίως, θα έπρεπε η μη αποκτήνωσή μας να εξαρτάται από το πόσο αποκτηνωμένοι είναι οι ισχυροί και λιγότερο ισχυροί με διασυνδέσεις. Από την άλλη, όμως, απαιτεί θράσος να κουνάς το δάχτυλο σε ένα λαό που είδε για σκάνδαλα όπως της Siemens και της Novartis να μην τιμωρείται κανείς...