Κλαίνε κι οδύρονται για την Μαχσά Αμινί γιατί δεν πρόλαβαν να την πνίξουν στο Αιγαίο...

Η Ευρώπη, και πολύ καλά έκανε, έχει ήδη υποδεχθεί περί τα πέντε εκατομμύρια Ουκρανούς πρόσφυγες στην επικράτειά της. Αν αντί για Ουκρανοί, ωστόσο, που συνηγορούν εμμέσως και στο αφήγημα περί δαιμονικής Ρωσίας κι αγίας Δύσης, ήταν ένα εκατομμύριο ή και λιγότεροι Σύριοι ή Αφγανοί η Ευρώπη θα παράμενε ένα κλειστό φρούριο και η Ελλάδα ο δεσμοφύλακάς της. 

Καλό είναι, συνεπώς, πολλοί από αυτούς που θρηνούν δήθεν για τα νεκρά γυναικόπαιδα στη Λέσβο και στα Κύθηρα να μαζέψουν τα κροκοδείλια δάκρυά τους και να φροντίσουν την επόμενη φορά να δείξουν την ελάχιστη έστω ανθρωπιά και να μην κάνουν push backs. Γιατί μπορεί σε ένα από αυτά να είχαν πνίξει και την Μαχσά Αμινί αν είχε καταφέρει να ξεφύγει από τους διώκτες της στο Ιράν...

Δεν ισχυρίζομαι πως πρέπει να ανοίξουμε τα σύνορα για όλους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Δεν θα ήταν κοινωνικώς βιώσιμο. Οφείλουμε, όμως, ως Ευρώπη να δημιουργήσουμε νόμιμες οδούς για πρόσφυγες και μετανάστες και τα υπόλοιπα κράτη- μέλη να αναλάβουν σημαντικό από το βάρος που τώρα πολύ βολικά έχουν φορτώσει στη μικρή Ελλάδα. Για να έχεις, άλλωστε, το δικαίωμα να κριτικάρεις στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για παράνομες επαναπροωθήσεις πρέπει κι εσύ να αναλαμβάνεις τις δικές σου ευθύνες. Αλλιώς η αλληλεγγύη σου είναι γιαλαντζί...

Ούτε μας τιμά να συγκρινόμαστε με μια χώρα όπως η Τουρκία, η οποία έχει ακόμα και πολιτικούς κρατούμενους, για να φαινόμαστε περισσότερο ανθρωπιστές. Ο Τ. Ερντογάν θα κάνει ό,τι μπορεί για να μας κάνει τη ζωή δύσκολη. Και χίλιους ικέτες τής Γης, όμως, να ρίξει στα νερά τού Αιγαίου και τους χίλιους οφείλουμε να διασώσουμε. Αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι...