Πάνε βζιιιιν (και) οι επενδύσεις...

Ο οποιοσδήποτε με καλές διασυνδέσεις, εν προκειμένω ο βουλευτής Μαραβέγιας, μπορεί να τσεπώσει μερικά εκατομμύρια ευρώ με εγγύηση αέρα κοπανιστό. Θα μπορούσε να είναι και η σύνοψη του νεοφιλελευθερισμού, όπως βεβαίως και της οικονομικής πολιτικής τής κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η διευκόλυνση, δηλαδή, των επενδύσεων δεν είναι παρά η επικοινωνιακή βιτρίνα ενός φεουδαλισμού που προσπαθεί να μοιάζει μοντέρνος και φιλολαϊκός...

"Μα, τι θέλετε επιτέλους στην Αριστερά, να μην έρχονται επενδυτές, να μην δημιουργούνται θέσεις εργασίας και να μην έχουμε ανάπτυξη"; Αυτό δεν είναι το επιχείρημα που χρησιμοποιούν κατά κόρον τα ορφανά τής Θάτσερ, Μητσοτάκης, Γεωργιάδης και σία; Αυτό δεν είναι το επιχείρημα και της νέας πρωθυπουργού της Μεγάλης Βρετανίας προκειμένου να μειώσει τη φορολόγηση των πλούσιων; Αυτό δεν είναι, εν τέλει, το ιδεοληπτικό αμπαλάζ μιας πολιτικής κάστας, της δεξιάς, η οποία υπάρχει για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των λίγων και ισχυρών;...

Φυσικά και πρέπει να δίνονται κίνητρα για επενδύσεις. Σε όλους, όμως, με τον ίδιο τρόπο και με διασφαλίσεις ότι δεν θα υπάρχουν εξαιρέσεις υπέρ κολλητών και φίλων. Πριν, εξάλλου, φτιάξουμε ένα γερό καθεστώς κοινωνικής δικαιοσύνης για τα χρήματα που μέλλει να παραχθούν, οφείλουμε να διασφαλίσουμε ότι αυτά που ήδη παράγονται, διανέμονται δίκαια και καθαρά. Σε διαφορετική περίπτωση θα συνεχίσουμε να χτίζουμε ρετιρέ για λίγους σε πολυκατοικία χωρίς θεμέλια...