Τι θα έπρεπε να μας είχε μάθει ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης...

Αν ο βιαστής είναι νεοδημοκράτης στην Ελλάδα εξεγείρεται η Αριστερά κι αν είναι Πακιστανός η δεξιά τού Κυρίου. Ελπίζω η κοινωνία μας μια ημέρα να έχει την ωριμότητα να αναγνωρίσει ότι ο βιασμός είναι ένα άγριο έγκλημα που απαιτεί σκληρή τιμωρία τού θύτη στο πλαίσιο του σωφρονισμού από όπου κι αν προέρχεται ο εγκληματίας. Κι ότι φυσικά όπως δεν είναι όλοι οι δεξιοί βιαστές, ομοίως δεν είναι κι όλοι οι πρόσφυγες και μετανάστες...

Ομοίως, εύχομαι κάποια στιγμή η Αριστερά να αντιληφθεί τη χρησιμότητα της αστυνομίας και των σωμάτων ασφαλείας σε μια κοινωνία που δεν είναι αγγελική και η δεξιά πως οι μπάτσοι δεν μπορούν να κάνουν ό,τι γουστάρουν μόνο και μόνο γιατί το κράτος τούς έχει δώσει όπλα. Αυτές, όμως, είναι δύσκολες εξισώσεις σε μια χώρα όπου πρώτα βρίσκουμε ή εφευρίσκουμε τους εχθρούς μας και στη συνέχεια αναζητάμε συμμαχίες για να τους πολεμήσουμε. Προφανώς η πάλη των τάξεων δεν έχει πεθάνει κι ούτε θα πεθάνει σύντομα, αλλά δυστυχώς δεν θα πεθάνουν σύντομα κι εκείνοι που την καπηλεύονται ένθεν κακείθεν για να στήσουν καριέρες, πολιτικές και μη... 

Όλη η Ελλάδα θρηνεί τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη και δικαίως. Ο Ολυμπιονίκης δίδαξε ήθος με τη ζωή και τον θάνατό του. Κι ως πολιτικό ον δεν έπεσε στην ευκολία τής δημαγωγίας στην οποία έχουν πέσει κι αρκετοί σύντροφοί του. Μεσοπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα θα είμαστε όλοι νεκροί κι όσο κι αν έτσι κι αλλιώς όλοι μας θα γίνουμε τροφή για τα σκουλήκια θα ήταν προτιμότερο να μην μας θυμούνται ως καραγκιόζηδες οι οποίοι στήνουν τρικούβερτους καβγάδες μόνο και μόνο για να γουστάρει το ποίμνιο και να εξασφαλίζουν κοινοβουλευτική έδρα ή υπουργική καρέκλα. Δεν θα είναι λίγο...