Η εθνική αντίσταση στην Εθνική Αντίσταση...

Η Ιστορία αφορά όσα έγιναν και την ερμηνεία τους. Το τι θα μπορούσε να συμβεί δεν είναι επιστήμη, αλλά εικοτολογία. Το πώς θα ήταν, συνεπώς, η Ελλάδα αν τον Οκτώβριο του 1944 έπαιρνε την εξουσία ο ΕΛΑΣ κι όχι η βρετανοκίνητη κυβέρνηση Παπανδρέου δεν θα το μάθουμε ποτέ, εκτός αν λειτουργήσουν οι κλειστές χρονικές καμπύλες. Ξέρουμε, όμως, τι έγινε από το 1944 μέχρι το 1974 ή, κατά πολλούς και δικαιολογημένα, μέχρι το 1981...

Πώς, επομένως, να γιορτάζουν τη 12η Οκτωβρίου ως ημέρα απελευθέρωσης, όπως κάνουν για τις αντίστοιχες επετείους τους αλλού στην Ευρώπη, εκείνοι που συνεργάστηκαν με τους ναζί κι έστειλαν την Εθνική Αντίσταση στα εκτελεστικά αποσπάσματα και στα ξερονήσια, καθώς και οι πολιτικοί τους επίγονοι; Αν το ΚΚΕ ήθελε να επιβάλει δικτατορία τού προλεταριάτου και να μην εκκινήσει δημοκρατικές διαδικασίες θα το είχε κάνει ακριβώς τότε, όταν ήταν καβάλα στο κύμα και με ένα λαό από πίσω του να ανεμίζει παντού κόκκινες σημαίες. Έσπευσαν, όμως, εκείνοι που "αντιστάθηκαν" από το Κάιρο, με το αζημίωτο βεβαίως, να καπηλευτούν έναν αγώνα που δεν έκαναν ποτέ και με τις πλάτες των Βρετανών και στη συνέχεια των Αμερικανών να κυβερνήσουν σχεδόν δικτατορικά πριν καν εγκατασταθεί στον τόπο η "ορίτζιναλ" χούντα των συνταγματαρχών...

Η Αριστερά και δη το ΚΚΕ έκαναν πολλά λάθη. Διέπραξαν κι εγκλήματα, ακόμα κι ανθρωποκτονίες που καμία πολεμική συνθήκη δεν τις δικαιολογεί. Όσοι, όμως, ισχυρίζονται πως αν είχε επικρατήσει στον εμφύλιο, η Ελλάδα θα ήταν σήμερα σαν την Αλβανία, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία έχουν αναρωτηθεί γιατί αυτές οι τρεις χώρες, για παράδειγμα, δεν αποτελούν πόλους έλξης μεταναστών- μάλλον το αντίθετο συμβαίνει- ούτε σήμερα, μολονότι ζουν πλέον 33 χρόνια χωρίς κομμουνισμό, όσα περίπου δηλαδή έζησαν και με τον κομμουνισμό; Αν είναι μία φορά κακό να διαβάζεις απλοϊκά την Ιστορία είναι χίλιες φορές αν την πλάθεις έτσι ώστε να βολεύει το αφήγημά σου για μια κόλαση ή για έναν παράδεισο που δεν υπήρξαν ποτέ...