Απρόσμενο, αυξήθηκαν οι νεκροί εργάτες με το νόμο Χατζηδάκη...

Στη νεοφιλελεύθερη ουτοπία υποτίθεται πως εργοδότες κι εργαζόμενοι κάθονται σε ένα τραπέζι κι ως ίσοι προς ίσους συμφωνούν για τις εργασιακές τους σχέσεις, τα χρήματα που θα εισπράττουν οι εργαζόμενοι και τις συνθήκες υπό τις οποίες θα εργάζονται. Τα ίδια υποσχόταν κι ο Κ. Χατζηδάκης με το διαβόητο αντεργατικό του νόμο. Και ύστερα ήρθαν οι απολύσεις, οι ατομικές συμβάσεις, οι απλήρωτες υπερωρίες, τα εργατικά ατυχήματα, οι νεκροί εργάτες...

Σοβαρά τώρα, πιστεύατε ότι καταργώντας στην ουσία και το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας οι εργαζόμενοι θα ωφελούνταν γιατί θα τους προστάτευαν οι εργοδότες τους; Σε ποιον αιώνα συνέβη κάτι τέτοιο για να συμβεί στην Ελλάδα τού 21ου και, μάλιστα, με κυβέρνηση Μητσοτάκη; Ο ισχυρός δεν γίνεται ισχυρότερος από κάποιον κοινωνικό δαρβινισμό, αλλά γιατί έχει στο pay roll του υπουργούς και πρωθυπουργούς...

Θέλω να είμαι δίκαιος, ο νόμος Χατζηδάκη δεν είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος για την εργασιακή ζούγκλα. Αυτή προϋπήρχε της ψήφισής του και σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό φταίνε γι' αυτό κι όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, δεξιές αλλά κι αριστερές. Έδωσε, ωστόσο, το σήμα, πέρα από τις γραπτές ρυθμίσεις του, στους εργοδότες πως μπορούν να κάνουν τα πάντα και να μένουν ατιμώρητοι. Ακόμα κι όταν υπάρχουν νεκροί...