Κανείς δεν θέλει να επιλυθούν τα ελληνοτουρκικά...

Το κομματικό μας σύστημα, στο σύνολό του, δεν επιθυμεί να επιλύσει τις ελληνοτουρκικές διαφορές ώστε να μην επικρέμεται πάνω από κάθε γενιά ο πολεμικός κίνδυνος. Μια χαρά βολεύεται με το αφήγημα του διαβολικού εξ ανατολών γείτονα και των "αναγκαίων" εξοπλισμών σε αντικατάσταση της λογικής και της διπλωματίας. Η τουρκική επιθετικότητα, η οποία αρκετές φορές πράγματι ξεπερνά τα όρια, αξιοποιείται ως δικαιολογία για να οχυρωνόμαστε πίσω από το "δεν συζητάμε τίποτα πέρα από ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα", τα οποία ωστόσο η Άγκυρα δεν θα συμφωνήσει ποτέ να συζητηθούν αποκλειστικώς...

Τι καλύτερο να περιμένουμε, άλλωστε, από ένα κομματικό σύστημα που είχε βολευτεί πίσω κι από την ονομασία ΠΓΔΜ ώστε να μην συμβάλει στην επίλυση ενός θέματος ήσσονος σημασίας που το μετατρέψαμε σε μεσανατολικό; Αν κάποιος, πάντως, έχει μια καλή δικαιολογία για να μην θέλει να βάλει το κεφάλι του στον τορβά τού πολιτικού κόστους είναι ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος τουλάχιστον το ανάλαβε για το Μακεδονικό. Οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί δεν έχουν καμία δικαιολογία κι όμως συνεχίζουν στο μοτίβο τού εθνολαϊκισμού...

Το Αιγαίο δεν είναι ούτε θα μπορούσε να γίνει αποκλειστικώς ελληνική θάλασσα, λες και η Τουρκία δεν βρέχεται καθόλου από αυτό. Ας σταματήσουμε, συνεπώς, οι δημοσιολογούντες να αντιμετωπίζουμε οποιαδήποτε συμβιβαστική πρόταση, όπως για τη συνεκμετάλλευση κοιτασμάτων, σαν να ήταν εσχάτη προδοσία. Δεν είναι, είναι αντιθέτως μονόδρομος αν θέλουμε να διασφαλίσουμε την ειρήνη για τις επόμενες γενιές χωρίς να έχουμε απωλέσει κυριαρχία ή κυριαρχικά δικαιώματα που έτσι κι αλλιώς δεν είχαμε ποτέ στην έκταση που τα φαντασιώνεται το εθνικό μας παραλήρημα...