Ιδού Μπάιντεν ο στρατός σου, ιδού Ελλάδα η καταστροφή σου...

Στις 7 Οκτωβρίου και ύστερα από την επίθεση που είχε δεχθεί από τους φονταμενταλιστές με προβιά απελευθερωτών το Ισραήλ είχε κάθε δικαίωμα να αντιδράσει ακόμα και με τη χρήση βίας. Ύστερα από τρεις μήνες, ωστόσο, κατά τους οποίους έχουν σκοτωθεί και χιλιάδες άμαχοι δεν μπορεί κανένας να κρύβεται πίσω από το νόμιμο δικαίωμα άμυνας για να δικαιολογεί μια επιχείρηση που έχει τα χαρακτηριστικά έξωσης των Παλαιστινίων από τη γη τους. Κι όποιος κλείνει τα μάτια για τα εγκλήματα πολέμου τού Μπ. Νετανιάχου δεν έχει το ηθικό εκτόπισμα για να δείχνει με το δάχτυλο τον Βλ. Πούτιν. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί σφαγείς παρά μόνο σφαγείς...

Το να εκσυγχρονίζει η Ελλάδα το "ιδού Αϊζενχάουερ τα στρατεύματά σου" με το "ιδού Μπάιντεν ο στρατός σου" δεν είναι εθνικώς επωφελές, όπως δεν θα ήταν κι αν είχαμε κακές σχέσεις με τις ΗΠΑ. Είναι γνωστό ότι το μόνο που μας διδάσκει η Ιστορία είναι πως δεν μας διδάσκει τίποτα, όμως οφείλουμε να θυμηθούμε πως κι άλλες φορές είχαμε βάλει όλα μας τα αβγά σε ένα καλάθι και στο τέλος δεν μας έμειναν ούτε τα αβγά ούτε το καλάθι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η απόλυτη πρόσδεσή μας στην Αγγλία από τον Ελ. Βενιζέλο η οποία στο τέλος συνετέλεσε στη μικρασιατική καταστροφή γιατί κανείς άλλος δεν ήταν διατεθειμένος να μας συνδράμει, ούτε καν η Αγγλία...

Κι αν όλα αυτά σας φαίνονται πολύ θεωρητικά, δεν έχετε παρά να κοιτάξετε από την άλλη πλευρά τού Αιγαίου όπου ο Τ. Ερντογάν δεν τα έχει καταφέρει διόλου άσχημα στο ρόλο τής πολύφερνης νύφης που δίνει στον καθένα τόσο όσο. Φυσικά η Τουρκία είναι μεγαλύτερη χώρα και σε πιο γεωστρατηγικό σημείο, πολλώ δε μάλλον όταν κανείς στη Δύση δεν θέλει να μετατραπεί σε δεύτερο Ιράν. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως πρέπει να εγκαταλείψουμε την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, η οποία αν μη τι άλλο έλυσε κι ένα εθνικό θέμα με έντιμο τρόπο...