Ο λαϊκισμός του "θέλετε να είστε για πάντα ευτυχισμένοι"...

Όταν μαίνεται πόλεμος της μαφίας εντός τού αστικού ιστού τι πιο λογικό από μία επιδρομή των ΜΑΤ σε ένα πανεπιστήμιο; Τι, όχι; Και τότε γιατί ήταν αυτή η πρώτη κυβερνητική αντίδραση στην εκτέλεση με καλάσνικοφ φερόμενου ως μαφιόζου; Γιατί αυτή η κυβέρνηση έχει σχέδιο, το οποίο μπορεί να μην περιλαμβάνει τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας, ωστόσο είναι επικοινωνιακά στραμμένο στο να πείθει πως τα συμπεριλαμβάνει...

Τι ακριβώς εξυπηρέτησε το ντου των μπάτσων στην Πολυτεχνειούπολη, όπως τι ακριβώς εξυπηρέτησε η παντελώς αχρείαστη πανεπιστημιακή αστυνομία; Tην καταπολέμηση της ανομίας; Ή, μήπως, την εμπορευματοποίηση κάθε εκπαιδευτικής βαθμίδας; Κι από πότε η θώπευση των πιο χυδαίων αντανακλαστικών τής μάζας θεωρείται μεταρρυθμιστικός οίστρος; Μάλλον γενετήσιος οίστρος είναι σε βάρος τού κοινωνικού συμφέροντος...

Αν οι δημοσκοπικές εταιρείες ήθελαν να είναι έντιμες θα όφειλαν στην ερώτηση "είστε υπέρ ή κατά των ιδιωτικών πανεπιστημίων" να πρόσθεταν πως αυτά δεν θα είναι δωρεάν και δεν θα είναι το Χάρβαρντ. Διαφορετικά η απάντηση είναι το ίδιο αυτονόητη όπως στο ερώτημα "θέλετε ο ουρανός να είναι πάντα γαλανός κι εσείς να ζείτε κάτω από αυτόν αιώνια ευτυχισμένοι". Αυτή είναι, όμως, και η πεμπτουσία τού λαϊκισμού, απλοϊκές απαντήσεις σε σύνθετα ζητήματα. Κι αυτόν το λαϊκισμό υπηρετεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη από το καλοκαίρι τού 2019...