Όπως συνηθίσαμε ότι όλες οι παραλίες δεν μπορεί να είναι δημόσιες...

Το επικοινωνιακό αφήγημα του Μητσοτάκη- Μωυσή δεν ήταν τυχαίο. Οι μάζες, τουλάχιστον μέχρι να αποκαλυφθεί το μυστήριο με το τι συμβαίνει όταν πεθαίνουμε, θα εξακολουθούν να αναζητούν μεσσίες για να τους βγάζουν από τα αδιέξοδα κι αποδιοπομπαίους τράγους για να τους επιρρίπτουν τις ευθύνες των δικών τους αποτυχιών. Πάνω σε αυτή τη βαθιά ανθρώπινη ανάγκη να στηριζόμαστε σε άλλους ή να τους κατηγορούμε βασίστηκε και η οικοδόμηση του προφίλ τού ηγέτη με τις υπερφυσικές δυνατότητες που θα μας βγάλει ζωντανούς από τις "ασύμμετρες εισβολές", την πανδημία και την κλιματική κρίση. Ο Κ. Μητσοτάκης σε πρώτο πλάνο και σε δεύτερο ο Ν. Χαρδαλιάς, ο Σ. Τσιόδρας, ο Μ. Χρυσοχοΐδης που σβήνει φωτιές με τη μάνικα, όλοι τους είναι κάτι παραπάνω από άνθρωποι σύμφωνα με την κυβερνητική αφήγηση. Κι ας αποδείχθηκαν όλοι τους απολύτως θνητοί...

Πέρα, εξάλλου, από το μεσσιανισμό ο καπιταλισμός τρέφει μεγάλη αδυναμία και στις ιδιωτικοποιήσεις. Οι "ανάδοχοι δασών" που εξάγγειλε ο πρωθυπουργός ακούγονται ωραία στα αφτιά μας, αλλά τι σημαίνουν στην πράξη; Μήπως περισσότερα ιδιωτικά δάση, όπως έχουμε περισσότερες ιδιωτικές παραλίες στο όνομα της ανάπτυξης;... 

Τίποτα, βεβαίως, δεν θα γίνει απευθείας αφού πρώτα θα πρέπει να εθιστεί το πόπολο στο ότι δεν είναι δυνατό όλα τα δάση να είναι δημόσια. Όπως, άλλωστε, συνηθίσαμε στο ότι όλες οι θάλασσες δεν μπορούν να είναι στη διάθεση της πλέμπας...

Υπήρχε, εξάλλου, ακόμα αποτελεσματικότερος τρόπος για να αποφευχθεί η απώλεια ανθρώπινων ζωών, να είχαμε εγκαταλείψει όλοι τη χώρα και να αφήναμε τις φωτιές να σβήσουν από μόνες τους στη θάλασσα. Έτσι κι αλλιώς σε πολλές περιπτώσεις με αυτόν τον τρόπο έσβησαν. Φαίνεται πως η κυβέρνηση έχει βρει το μήνα που ταΐζει τους έντεκα με πατέντες όπως την πιο μακροχρόνια καραντίνα στον πλανήτη προκειμένου να απεκδύεται των ευθυνών της... 

Θα συμφωνήσω, πάντως, με τον πρωθυπουργό πως μια πρόωρη προσφυγή στις κάλπες θα συνιστούσε ομολογία αποτυχίας από πλευράς του. Αν τελικώς δεν πάει άμεσα, όμως, θα έχει χάσει και τη μοναδική ευκαιρία επανεκλογής του...

 

 

Γιατροί υπηρέτες του Μητσοτάκη αντί του Ιπποκράτη...

Η απόφαση για δεύτερο λόκνταουν δεν είναι μία εύκολη πολιτική απόφαση. Προφανώς και μία νέα απομόνωσή μας στα σπίτια μας- για όσους έχουν και για όσους δεν πρόκειται να τα χάσουν με το νέο πτωχευτικό νόμο- θα μας προστάτευε από τον κοροναΐό, ιδίως τις ευπαθείς ομάδες, πολύ περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο μέτρο. Από την άλλη, όμως, γίνεται αντιληπτό ότι η ήδη δοκιμαζόμενη οικονομία θα υπόφερε ακόμα πιο πολύ, που κι αυτό, πιο μακροπρόθεσμα, σχετίζεται με την επιβίωση των πολιτών. Το ότι, όμως, ο Κ. Μητσοτάκης βρίσκεται σε δυσχερή θέση, εν μέρει και γιατί ο ίδιος δεν πήρε τα απαραίτητα μέτρα με τον τουρισμό, για παράδειγμα, τα μέσα μεταφοράς ή με τα διαγνωστικά τεστ στο σύνολο του πληθυσμού και την ενίσχυση του ΕΣΥ, δεν δικαιολογεί τη σπουδή τής επιστημονικής επιτροπής να γνωμοδοτεί με βάση τις πρωθυπουργικές πολιτικές επιδιώξεις...

Προφανώς και οι επιστήμονες, όπως και οι δικαστές, δεν εισηγούνται σε ιστορικό κενό. Οφείλουν, δηλαδή, να συνεκτιμούν την κοινωνική πραγματικότητα πριν καταθέτουν την οποιαδήποτε πρότασή τους στην πολιτική ηγεσία. Αλίμονο, όμως, αν προτεραιότητά τους δεν είναι να προτείνουν με βάση την επιστημονική τους γνώση και πρόβλεψη, αλλά με το τι είναι αρεστό στο Μαξίμου. Πολύ φοβάμαι εν προκειμένω πως αυτός είναι ο τρόπος σκέψης τής υπό τον Σ. Τσιόδρα επιτροπής, κάτι που αν ισχύει φέρνει στο νου τον ιερέα στο "Γράμμα σε ένα φίλο Γερμανό" του Αλμπέρ Καμί, ο οποίος επέλεξε να υπηρετήσει την πατρίδα του από τον θεό του...

Δεν χρειάζεται να έχει τελειώσει κανείς τις καλύτερες ιατρικές σχολές τού κόσμου για να αντιληφθεί ότι δεν είναι δυνατό να στέκουν επιστημονικώς αντιφατικές ενέργειες, όπως η λειτουργία σχολικών τμημάτων με 27 μαθητές, τα υπερφορτωμένα ΜΜΜ κι ο συνωστισμός άνευ μάσκας στα εκκλησιαστικά προσκυνήματα κι από την άλλη ο στιγματισμός τής νεολαίας για τα μπαρ και τις πλατείες. Η καλύτερη διδασκαλία έρχεται με το παράδειγμα κι όσο οι πολίτες βλέπουν το κράτος, την κυβέρνηση και τους επιστήμονες να τους κοροϊδεύουν κατάμουτρα με τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά τους είναι φυσιολογικό να αναρωτιούνται όλο και δυνατότερα αν η πανδημία είναι πραγματική ή fake news. Ο Σ. Τσιόδρας που ψέλνει στην εκκλησία, ο Ν. Χαρδαλιάς που φιλά χέρι παπά, ο Κ. Μητσοτάκης που γυρίζει την Ελλάδα άνευ μάσκας δεν μπορούν να κουνάνε το δάχτυλο στο πόπολο, είναι μολυσμένο από την υποκρισία τους... 

  

Οφείλουμε κι ένα ευχαριστώ σε Μητσοτάκη, Τσιόδρα, Χαρδαλιά...

Το ότι η Ελλάδα είναι μια μπανανία κι όχι ένας διεθνής επιχειρηματικός και μεταφορικός κόμβος και δίχως ισχυρή βιομηχανία στην οποία να εργάζονται άνθρωποι κι από την Ασία δεν σημαίνει υποχρεωτικώς πως θα αποφεύγαμε τις δεκάδες χιλιάδες νεκρών που θρηνούν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Μπορεί να υπολειπόμαστε της Γαλλίας, για παράδειγμα, ή της Μεγάλης Βρετανίας σε ανάπτυξη, αλλά δεν είμαστε κι Αλβανία ή Σερβία ή οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα εκτός ΕΕ. Κι ας το έχουν αυτό υπόψη, όπως και τα ευρωπαϊκά κονδύλια που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα φτάσουν και στην Ελλάδα, εκείνοι που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι το Grexit θα ήταν η καλύτερη λύση το 2015...

Όλα αυτά τα γράφω γιατί χρωστάμε ένα ευχαριστώ στον Σωτήρη Τσιόδρα και στον Νίκο Χαρδαλιά, οι οποίοι συντόνισαν το υγειονομικό κομμάτι τής αντιμετώπισης της πανδημίας. Όλοι κρινόμαστε εκ του αποτελέσματος και το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό, μολονότι θα ήταν αναπόφευκτο να μην γίνουν και λανθασμένες εκτιμήσεις ή και εισηγήσεις για καθυστερημένες αποφάσεις. Παρότι, δηλαδή, με δεδομένο το χαμηλό αριθμό νεκρών και κρουσμάτων η Ελλάδα θα μπορούσε να είχε βγει νωρίτερα από την καραντίνα σε σχέση με άλλες χώρες περισσότερο πληγείσες, που ωστόσο βγήκαν νωρίτερα...

Όπως είναι, επίσης, δίκαιο να αναγνωριστεί στον Κ. Μητσοτάκη ότι έλαβε την πολιτική απόφαση του λοκ ντάουν, η οποία έσωσε ενδεχομένως και χιλιάδες ζωές. Πράγματι, η απόφασή του δεν είχε πολιτικό κόστος γιατί είχαν πεθάνει ήδη αρκετοί στη γειτονική Ιταλία, αλλά τίποτα δεν είναι αυτονόητο μέχρι να αποφασιστεί. Το ότι, βεβαίως, ο πρωθυπουργός και το υπουργείο Υγείας- είναι αστείο ο Β. Κικίλιας να θεωρείται ο δημοφιλέστερος υπουργός δίχως να έχει κάνει στην ουσία τίποτα- δεν αξιοποίησαν το χρόνο για να ενισχύσουν το ΕΣΥ ή ότι τα οικονομικά μέτρα που έχουν ληφθεί σχετίζονται με την επιβίωση των ισχυρότερων είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Τώρα, όμως, που έχουμε ξεπεράσει (;) την καταιγίδα καλό είναι στον απολογισμό που γίνεται τα θετικά να αναγνωρίζονται από όλους μας με γενναιοδωρία, αν θέλουμε άλλωστε να είμαστε και πιο πιστευτοί στην κριτική που ασκούμε...

 

There is no business like papadobusiness...

Επί ένα μήνα περίπου η πλειονότητα των Ελλήνων μένει σπίτι της, χάνει μεροκάματα ή και την εργασία της προκειμένου να γλιτώσουμε από εικόνες όπως της Ιταλίας και της Ισπανίας και για να μπορεί ο Κ. Μητσοτάκης να σχεδιάζει πρόωρες εκλογές. Στο ίδιο χρονικό διάστημα, όμως, κυβέρνηση κι εκκλησία παίζουν στην πλάτη μας μια γελοία κολοκυθιά για θέματα όπως το αν η θεία κοινωνία είναι τελικώς το φάρμακο για τον κοροναΐό που αναζητούν οι "ηλίθιοι" επιστήμονες στα εργαστήριά τους. Και τώρα, ενόψει τής μεγάλης εβδομάδας, οι ίδιοι κυβερνώντες που απειλούν όποιον τολμήσει να πάει στο χωριό του το πάσχα με αυστηρές ποινές και στέλνουν τους μπάτσους στις συμβολικές διαμαρτυρίες των γιατρών κλείνουν το μάτι σε λειτουργίες με κόσμο που απειλούν να τινάξουν στον αέρα ό,τι με θυσίες έχουμε επιτύχει...

Κατανοώ ότι οι παπάδες χάνουν λεφτά με κλειστές τις εκκλησίες, τα περίφημα εξτραδάκια που είναι εξτραδάρες, γιατί, κατά τα άλλα, λαμβάνουν κανονικώς το μισθό τους από το κράτος. Υπάρχουν, όμως, συνάδελφοί τους έμποροι που χάνουν πολύ περισσότερα και οι οποίοι δεν μισθοδοτούνται από το κράτος ή ιδιωτικοί υπάλληλοι που βρίσκονται σε αναστολή εργασίας ή που η σύμβασή τους έγινε μερικής απασχόλησης κι εργάζονται εκ περιτροπής και οι οποίοι καλούνται να ζήσουν τους ίδιους και τις οικογένειές τους με 200 ευρώ το μήνα. Οι τελευταίοι, όμως, δεν συνιστούν το κράτος εν κράτει ή το παρακράτος που συνιστά η εκκλησία, η οποία αρνείται, για παράδειγμα, το γάμο ομοφυλόφιλων γιατί πηγαίνει κόντρα στις παραδόσεις της, αλλά δεν έχει πρόβλημα να μεταθέσει το πάσχα για να μην χάσει τα έσοδά του...

Δεν είναι δυνατό να στήνονται μπλόκα στις εθνικές οδούς, στα διόδια, στις εισόδους νομών και την ίδια ώρα η αστυνομία να κλείνει τα μάτια σε όσα μπορεί να συμβούν στις εκκλησίες με κυβερνητική ανοχή. Αν ο Ν. Χαρδαλιάς θέλει να είναι "Nick Hard", πρέπει τουλάχιστον να είναι σκληρός απέναντι σε όλους. Σε διαφορετική περίπτωση η κυβέρνηση θα ψάχνει για κορόιδα που θα εφαρμόζουν την καραντίνα και θα ζημιώνονται από αυτή όταν ρασοφόροι θα συνεχίζουν το πάρτι όπως πάντα. Τελικώς, there is no business like papadobusiness...



 

Ο Τσιόδρας θύμα και θύτης ρατσισμού...

Ο Ν. Χαρδαλιάς είναι ένας αποτυχημένος και πολλάκις καταδικασμένος από τη δικαιοσύνη πρώην δήμαρχος, ο οποίος σήμερα παριστάνει ένα κράμα Δον Ζουάν κι επιθεωρητή Κάλαχαν. Ο Σ. Τσιόδρας, όμως, είναι ένας επιστήμονας εγνωσμένης αξίας, ο οποίος τυγχάνει διακομματικής αποδοχής.

Έχει, πάντως, επιλέξει να συμβάλει στην οικοδόμηση του ηγετικού προφίλ Μητσοτάκη, ο οποίος (αυτό)προβάλλεται ως ο Έλληνας Τσέρτσιλ που με αίμα, δάκρυα και ιδρώτα νίκησε τους ικέτες τής Γης στον Έβρο και τον κοροναΐό ανά την επικράτεια. Αφήστε που το να διαχωρίζεις από το συνολικό αριθμό, για παράδειγμα, τα κρούσματα στο κρουαζιερόπλοιο είναι μπακάλικη μικροπολιτική και τα αντίστοιχα στις προσφυγικές δομές ρατσιστικής έμπνευσης...

Είναι, ωστόσο, επίσης ρατσιστικές οι σε βάρος τού Σ. Τσιόδρα επιθέσεις για τα θρησκευτικά του φρονήματα. Ήταν λάθος του να ψάλει σε εκκλησία εν μέσω γενικής καραντίνας, δεν τον κάνει όμως λιγότερο επιστήμονα η βαθιά του πίστη στον θεό.

Ούτε είναι κανείς μας σε θέση να κρίνει κατά πόσο τα μεταφυσικά συναισθήματα ενός άλλου είναι γνήσια ή όχι. Μπορεί, συνεπώς, κάποιος να χαράζει τις καλύτερες πολιτικές για την αντιμετώπιση μιας πανδημίας και την ίδια στιγμή να προσεύχεται στον ύψιστο...

Στο Μαξίμου βιάζονται να στήσουν κάλπες πριν καν σιγουρευτούν ότι έχουμε ξεμπερδέψει με τον ιό γιατί ξέρουν ότι με την ύφεση που έρχεται και την οικονομική πολιτική που εφαρμόζουν οι μικρομεσαίοι θα τους γυρίσουν αργά ή γρήγορα την πλάτη. Το ότι έχουν όλο το χαρτί τής επικοινωνίας δεν τους καθιστά, άλλωστε, άτρωτους ούτε μη υπόλογους για τη διασπάθιση δημόσιου χρήματος σε κολλητούς και φίλους εν μέσω κρίσης. Ούτε, βεβαίως, είναι πέραν πάσης κριτικής κι αυτοί που έχουν επωμιστεί το βάρος να μας βγάλουν από την τραγωδία με τα λιγότερα δυνατά θύματα. Ο γαμπρός αργεί να ξυριστεί, αλλά έρχεται πάντοτε και η ώρα του...