Οφείλουμε κι ένα ευχαριστώ σε Μητσοτάκη, Τσιόδρα, Χαρδαλιά...

Το ότι η Ελλάδα είναι μια μπανανία κι όχι ένας διεθνής επιχειρηματικός και μεταφορικός κόμβος και δίχως ισχυρή βιομηχανία στην οποία να εργάζονται άνθρωποι κι από την Ασία δεν σημαίνει υποχρεωτικώς πως θα αποφεύγαμε τις δεκάδες χιλιάδες νεκρών που θρηνούν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Μπορεί να υπολειπόμαστε της Γαλλίας, για παράδειγμα, ή της Μεγάλης Βρετανίας σε ανάπτυξη, αλλά δεν είμαστε κι Αλβανία ή Σερβία ή οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα εκτός ΕΕ. Κι ας το έχουν αυτό υπόψη, όπως και τα ευρωπαϊκά κονδύλια που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα φτάσουν και στην Ελλάδα, εκείνοι που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι το Grexit θα ήταν η καλύτερη λύση το 2015...

Όλα αυτά τα γράφω γιατί χρωστάμε ένα ευχαριστώ στον Σωτήρη Τσιόδρα και στον Νίκο Χαρδαλιά, οι οποίοι συντόνισαν το υγειονομικό κομμάτι τής αντιμετώπισης της πανδημίας. Όλοι κρινόμαστε εκ του αποτελέσματος και το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό, μολονότι θα ήταν αναπόφευκτο να μην γίνουν και λανθασμένες εκτιμήσεις ή και εισηγήσεις για καθυστερημένες αποφάσεις. Παρότι, δηλαδή, με δεδομένο το χαμηλό αριθμό νεκρών και κρουσμάτων η Ελλάδα θα μπορούσε να είχε βγει νωρίτερα από την καραντίνα σε σχέση με άλλες χώρες περισσότερο πληγείσες, που ωστόσο βγήκαν νωρίτερα...

Όπως είναι, επίσης, δίκαιο να αναγνωριστεί στον Κ. Μητσοτάκη ότι έλαβε την πολιτική απόφαση του λοκ ντάουν, η οποία έσωσε ενδεχομένως και χιλιάδες ζωές. Πράγματι, η απόφασή του δεν είχε πολιτικό κόστος γιατί είχαν πεθάνει ήδη αρκετοί στη γειτονική Ιταλία, αλλά τίποτα δεν είναι αυτονόητο μέχρι να αποφασιστεί. Το ότι, βεβαίως, ο πρωθυπουργός και το υπουργείο Υγείας- είναι αστείο ο Β. Κικίλιας να θεωρείται ο δημοφιλέστερος υπουργός δίχως να έχει κάνει στην ουσία τίποτα- δεν αξιοποίησαν το χρόνο για να ενισχύσουν το ΕΣΥ ή ότι τα οικονομικά μέτρα που έχουν ληφθεί σχετίζονται με την επιβίωση των ισχυρότερων είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Τώρα, όμως, που έχουμε ξεπεράσει (;) την καταιγίδα καλό είναι στον απολογισμό που γίνεται τα θετικά να αναγνωρίζονται από όλους μας με γενναιοδωρία, αν θέλουμε άλλωστε να είμαστε και πιο πιστευτοί στην κριτική που ασκούμε...