Από πότε η Αριστερά αμφιταλαντεύεται για φράχτες;...

Δεν κατανοώ γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ καθυστερεί να πάρει μια ξεκάθαρη θέση κατά τής επέκτασης του φράχτη στο νότιο Έβρο. Από πότε η Αριστερά αμφιταλαντεύεται για το αν πρέπει να ορθώνονται τείχη που χωρίζουν τους λαούς; Από το Βερολίνο έως τη Λευκωσία κι από τα σύνορα ΗΠΑ- Μεξικού έως τα κράτη τού Βίζεγκραντ πάντοτε στεκόταν απέναντι σε τεχνητούς διαχωρισμούς που δεν εξυπηρετούν τα λαϊκά συμφέροντα παρά μόνο υποδαυλίζουν εθνικιστικά πάθη και λοιπές μισαλλοδοξίες...

Αν η Τουρκία θέλει να εισβάλει στη χώρα μας, προφανώς κι ο φράχτης δεν πρόκειται να την αποτρέψει, γιατί αν μπορούσε να την αποτρέψει δεν θα χρειαζόταν εξαρχής ένα τέτοιο μέτρο για ένα στρατό που κάμπτεται από μερικά συρματοπλέγματα. Αν στόχος είναι η αποτροπή εισόδου στη χώρα προσφύγων και μεταναστών, τότε δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να απαιτούμε από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους να ανοίξουν τα δικά τους σύνορα για να δεχθούν κι εκείνοι ικέτες τής Γης. Ναι, τα σύνορα δεν μπορεί να είναι ξέφραγο αμπέλι, γι' αυτό άλλωστε έχουμε στρατό, αστυνομία κι εθνοφυλακή. Αν μοναδική μας έγνοια είναι όμως η αποτελεσματικότητα, τότε ας χτίσουμε τσιμεντένιο τείχος ή, ακόμα "καλύτερα", ας παραχώσουμε νάρκες κι ας πυροβολούμε όποιον απελπισμένο μπαίνει σε ελληνικό έδαφος. Αναρωτιέμαι, ωστόσο, αν τότε θα είμαστε καλύτεροι των κοινών δολοφόνων...

Αν, εξάλλου, η Αριστερά συναινεί σε φράχτες γιατί δεν κάνει το ίδιο και με τα μυστικά κονδύλια του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής; Γιατί δεν συντάσσεται και με τα push backs, ακόμα και με αυτά που γίνονται στις ακτές τής Χίου και της Λέσβου, ή με την πληρωμή διακινητών για να φεύγουν πρόσφυγες και μετανάστες για την υπόλοιπη Ευρώπη; Αν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, τα τελευταία γίνονται αχαλίνωτα κι αν έχουν και τη συναίνεση της Αριστεράς τότε καθίστανται νόρμα, έστω κι αν είναι απάνθρωπη...