Αν δεν υπήρχε μνημόνιο, δεν θα υπήρχε η Marfin...

Από το Μάιο του 2010, όταν σκοτώθηκαν οι τρεις υπάλληλοι της Marfin, μέχρι και τον Ιανουάριο του 2015 κι από τον Ιούλιο του 2019 μέχρι και σήμερα κυβέρνησαν και κυβερνούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Ούτε, όμως, αυτό το εκτεταμένο χρονικό διάστημα έχουν βρεθεί οι δολοφόνοι. Όπως, άλλωστε, δεν έχει εξαρθρωθεί κι ο Ρουβικώνας- που δεν είναι, πάντως, δολοφονική οργάνωση-, όπως έλεγε η σημερινή κυβέρνηση προεκλογικώς πως θα έπραττε ούτε έχουν σταματήσει οι εμπρηστικές επιθέσεις στα Εξάρχεια. Αν ίσχυε, επομένως, η κατηγορία τού πάλαι ποτέ δικομματισμού για το ΣΥΡΙΖΑ πως χαϊδεύει ή και υποθάλπει ακραία στοιχεία, πόσο παραπάνω ισχύει αυτό για δύο κόμματα που έχουν κυβερνήσει τη χώρα πολύ περισσότερα χρόνια και οι τρομοκρατικές δράσεις επί ημερών τους είναι απειράριθμες;...

Υπενθυμίζω ότι οι υπάλληλοι της Marfin δολοφονήθηκαν κατά τη διάρκεια συλλαλητηρίου- του μεγαλύτερου τα τελευταία δέκα χρόνια- που πραγματοποιήθηκε κατά του πρώτου μνημονίου. Αν, συνεπώς, οι τότε κυβερνώντες δεν είχαν νομοθετήσει την απότομη και σχεδόν ολική φτωχοποίηση του ελληνικού λαού ούτε οι Έλληνες θα έβγαιναν κατά χιλιάδες στους δρόμους ούτε θα έβρισκαν την ευκαιρία κάποιοι ελάχιστοι με μηδενικό σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή να εκδηλώσουν τα πιο χυδαία τους ένστικτα. Και ούτε, φυσικά, θα έβρισκε την ευκαιρία το τότε και σημερινό κατεστημένο να στιγματίσει ένα ολόκληρο κίνημα που ζητούσε κοινωνική δικαιοσύνη και δεν συναινούσε στη δική του δολοφονία...

Όπως και τότε έτσι και σήμερα γίνεται προσπάθεια από τους κυβερνώντες να μας πείσουν πως πρέπει να ξεπεράσουμε το διχασμό και να στηρίξουμε την εθνική ενότητα. Με αυτό, βεβαίως, εννοούσαν κι εννοούν τη δική τους αντίληψη πραγμάτων στην οποία οι υπόλοιποι πρέπει να ομονοήσουμε γιατί αλλιώς είμαστε κοινωνικώς ανεύθυνοι.

Σήμερα, δηλαδή, πρέπει να βγάλουμε το σκασμό και να μην λέμε κουβέντα για τις απολύσεις, τη μισή δουλειά και το μισό μισθό, τα λουκέτα, τον εργασιακό μεσαίωνα, τα δώρα εκατομμυρίων ευρώ στους κολλλητούς, τα περιβαλλοντοκτόνα νομοσχέδια, την οικονομική ανοσία τής αγέλης ή την επιστροφή τής εκπαίδευσης σε ξεπερασμένες πρακτικές. Η κυβέρνηση αρνήθηκε να ενισχύσει εμπροσθοβαρώς πρόσωπα, οικογένειες κι επιχειρήσεις με το επιχείρημα πως θα χρειαστούμε λεφτά αργότερα και τώρα θα τα δώσει μόνο σε όσους καταφέρουν να σταθούν όρθιοι- άγνωστο πώς- με ίδια μέσα. Όπως και το 2010, όμως, έτσι και τώρα ο λαός θα ξεσηκωθεί. Και τώρα είμαστε πολύ πιο ψυλιασμένοι για τις προβοκάτσιες...