Κανείς δεν μπορεί να είναι χαρούμενος με τις γεμάτες πλατείες. Ο ιός δεν έχει πεθάνει και δεν μείναμε δύο μήνες στα σπίτια μας για να τα γκρεμίσουμε όλα την επόμενη ημέρα. Η τελευταία, όμως, που δικαιούται να κατηγορεί τους άλλους- και τους πολιτικούς της αντιπάλους- για τη συμπεριφορά τους είναι η κυβέρνηση. Αυτοί που έκλειναν το μάτι στις εκκλησίες, που διοργάνωναν φιέστες με τραγουδίστριες κι ανοίγουν τα σχολεία δεν δικαιούνται διά να ομιλούν, αν δεν θέλουν να υποπέσουν ξανά στο αμάρτημα της υποκρισίας...
Ο πρωθυπουργός έχει χτίσει ένα πολιτικό αφήγημα σωτήρα μας από τον θάνατο λόγω κοροναΐού προκειμένου να καλλιεργήσει το έδαφος για εκλογές, εκμεταλλευόμενος τη συσπείρωση γύρω από τη σημαία σε κρίσιμες στιγμές και τη συνετή στάση σύσσωμης της αντιπολίτευσης. Γι' αυτό και μολονότι η Ελλάδα είναι Ψωροκώσταινα κι όχι χώρα τράνζιτ, σε αντίθεση με τα κράτη που χτυπήθηκαν περισσότερο από την πανδημία, καθυστέρησε και καθυστερεί να επαναφέρει την κανονικότητα με αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις.
Είναι διαφορετικό, για παράδειγμα, να επιτρέπεις στους νέους να μαζεύονται στις πλατείες κι άλλο να στέλνεις εκπαιδευτικούς που ο μέσος όρος ηλικίας τους είναι πάνω από τα 50 πίσω στα σχολεία ή να λες στους ηλικιωμένους πιστούς πως μπορούν να κοινωνούν άφοβα. Φυσικό επόμενο είναι, συνεπώς, οι νέοι να ξεχυθούν στους δρόμους και να μην μπορεί τώρα να τους μαζέψει ο "Μωυσής", ο οποίος πολύ θα στενοχωρηθεί αν η Ευρώπη αποδειχθεί γαλαντόμα και δεν του προσφέρει άλλοθι για ένα νέο μνημόνιο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου