Τι να την κάνεις τη δουλειά αν πίνεις φτηνό καφέ;...

Το να πληρώνουν οι μικρομεσαίοι τα βάρη κάθε κρίσης δεν είναι φυσικό φαινόμενο, αλλά πολιτική επιλογή. Παρόμοια έκαναν οι Θεσμοί και οι ελληνικές κυβερνήσεις την περίοδο των μνημονίων, την ίδια επιλογή κάνει, ξεκάθαρα πλέον, και τώρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη με πρόσχημα τον κοροναΐό. Επέλεξε την οικονομική ανοσία τής αγέλης για να επιβιώσουν μόνο οι ισχυροί την ίδια ώρα που θεσμοθετεί τη μείωση μισθών και την επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα...

Λεφτόδεντρα, πράγματι, δεν υπάρχουν, ανεξαρτήτως αν για την κυβέρνηση εφευρίσκονται για τους μιντιάρχες, τους κλινικάρχες, τους μεγαλοεργολάβους, τους ιδιοκτήτες αεροπορικών εταιρειών ή τους ΚΕΚάρχες. Υπάρχει, όμως, ένα χρηματοδοτικό μαξιλάρι 37 δισ. ευρώ, η δυνατότητα δανεισμού τής χώρας από τις αγορές και για πρώτη φορά η διάθεση της ΕΕ να δώσει χρήματα κι όχι μόνο με τη μορφή δανεισμού. Ο Κ. Μητσοτάκης, όμως, επιλέγει να αφαιρέσει εισοδήματα από τους πολλούς και για αντάλλαγμα τους φτηναίνει τον καφέ, την πορτοκαλάδα και τα εισιτήρια στο μετρό και στον κινηματογράφο...

Η μεγαλύτερη πρωθυπουργική απάτη, πάντως, σχετίζεται με το ότι είναι δήθεν υπερασπιστής τής επιχειρηματικότητας. Αυτό που εννοεί δεν είναι άλλο από το ότι είναι σύμμαχος των μεγαλοεπιχειρηματιών, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι άλλωστε φίλοι του...

Από το σχέδιό του απουσιάζει η ουσιαστική στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρηματιών, με σκοπό μια βίαιη από άποψη ταχύτητας αναδιανομή τού πλούτου υπέρ των λίγων ισχυρών. Ο Κ. Μητσοτάκης κατανοεί ότι ιδίως στην οικονομία το επικοινωνιακό αμπαλάζ έχει κοντά ποδάρια- όλοι μας θα αντιληφθούμε το άδειασμα της τσέπης μας αργά ή γρήγορα, ακόμα κι εκείνοι που τώρα χαίρονται γιατί μπορούν να πιουν μια μπύρα στην πλατεία υπό την επίβλεψη των ΜΑΤ. Γι' αυτό και συνειδητοποιεί ότι οι εκλογές το συντομότερο δυνατό είναι η μόνη του διέξοδος για να υφαρπάξει την ψήφο των φοβισμένων πολιτών πριν μας καταπιεί ο νέος Αρμαγεδδών, για τον οποίο σε σημαντικό βαθμό ευθύνεται ο ίδιος...