Ευχαριστούμε Νίκο Δένδια!

Κι αυτή η κυβέρνηση χρησιμοποιεί το νόμο, την τάξη και την ασφάλεια προκειμένου να επιβάλλει πολιτικές που ευνοούν τους λίγους και θίγουν τους πολλούς. Γι' αυτό χρησιμοποιεί όποιο μέσο έχει στη διάθεσή της ώστε να καταπνίγει φωνές αντίδρασης και να ακούγεται μόνο η επίσημη γραμμή, αυτή που ισχυρίζεται πως η ανάπτυξη θα έρθει από το 2014, χρονιά κατά την οποία οι κόποι και οι θυσίες των ελλήνων θα πιάσουν, επιτέλους, τόπο. Βλέπετε, ο Αντ. Σαχλαμαράς σε αυτό το κομμάτι, δηλαδή στη δημιουργία φρούδων ελπίδων, αποδεικνύεται καλύτερος του φίλου του ρεζίλη των Παπανδρέου. Σε αυτό το πλαίσιο η δουλειά που κάνει ο Ν. Δένδιας στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης είναι "εξαιρετική": υλοποιεί την ατζέντα τής Χρυσής Αυγής, καταδικάζοντάς την ταυτοχρόνως ως νεοναζιστικό μόρφωμα, και την ίδια ώρα εξουσιοδοτεί την αστυνομία να λειτουργεί στην ουσία ως ιδιωτικός στρατός των εθνικών μας νταβατζήδων, όπως συμβαίνει για παράδειγμα στις Σκουριές Χαλκιδικής...

Από την άλλη, ωστόσο, ο Ν. Δένδιας αποφάσισε ένα μέτρο το οποίο ο ίδιος επιθυμεί να εντάξει σε αυτά που λαμβάνει για τη φίμωση της αντίθετης γνώμης, αλλά στο τέλος θα του γυρίσει μπούμερανγκ. Αυτό αφορά τους περιορισμούς στις διαδηλώσεις κάτω των 200 ατόμων, το οποίο κακώς μέμφονται η αντιπολίτευση και οι εργατοπατέρες από τη στιγμή που θα αφαιρέσει από τους όποιους κυβερνώντες επιχειρήματα προς την κατεύθυνση της ενεργοποίησης του κοινωνικού αυτοματισμού. Αλίμονο αν απαγορευτούν οι συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις έστω και των τριών ατόμων. Από την άλλη, όμως, το φαινόμενο να παραλύει η Αθήνα για μια συγκέντρωση που θα χωρούσε σε ταξί ούτε περιποιεί τιμές στο εργατικό κίνημα ούτε το βοηθά να αποκτήσει περισσότερους οπαδούς. Επομένως, ζητούμενο για την αντιπολίτευση και τη ΓΣΕΕ δεν είναι να διαμαρτύρεται για τους περιορισμούς στις συγκεντρώσεις-παρωδίες, αλλά να σχεδιάσει άλλες μεθόδους δράσης, οι οποίες δεν θα στρέφουν τη μια κοινωνική ομάδα απέναντι στην άλλη και δεν θα περιορίζονται σε "επαναστατικές" βολτούλες χωρίς συνέχεια και δίχως παλμό...