Η Σουηδία δεν είναι μέλος τής ευρωζώνης, δεν έχει κυβερνηθεί από φαύλους τα τελευταία 40 χρόνια, οι κάτοικοί της δεν είναι τεμπέληδες, δεν πίνουν καφέδες και ούζα όλη ημέρα και δε βλέπουν ήλιο για να αποπροσανατολίζονται. Τότε τί έχουν τα έρμα κι εξεγείρονται στα προάστια της Στοκχόλμης με τόση μανία; Γιατί οι σουηδοί και οι μετανάστες που ζουν στα γκέτο δεν κάθονται στα αβγά τους και δε δέχονται στωικά την αύξηση των ταξικών ανισοτήτων και στη δική τους κοινωνία; Αν μη τί άλλο, τα πρόσφατα γεγονότα στη σκανδιναβική αυτή χώρα, την οποία έχουν θεοποιήσει οι κήνσορες της σοσιαλδημοκρατίας, αποκαλύπτουν τη βαθύτερη αιτία μιας γενικευμένης δυστυχίας των λαών που δεν οφείλεται σε κάποιο ελαττωματικό DNA της φυλής ή σε έναν απλό δημοσιονομικό εκτροχιασμό και σε ένα τρυφηλό λάιφσταϊλ, αλλά σε κάτι πολύ βαθύτερο. Το πρόβλημα είναι συστημικό, συστημικότατο κι έχει όνομα: λέγεται καπιταλισμός...
Ωστόσο, κι εμείς στην Ελλάδα επικεντρωνόμαστε στο φαινόμενο, είτε με τα μνημόνια είτε με τα αντιρατσιστικά νομοσχέδια που ψηφίζουν ή σχεδιάζουν να ψηφίσουν οι κυβερνώντες μας. Οσο ο παραγόμενος πλούτος πηγαίνει στους λίγους κι όσο η πλειονότητα ζει με ψίχουλα φιλανθρωπίας ο κόσμος μας θα παραμένει ένα καζάνι που βράζει: οι άνθρωποι θα μεταναστεύουν, θα περιθωριοποιούνται κι όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι θα εκτονώνονται με λούμπεν και γι' αυτό αδιέξοδες ασκήσεις βίας, από τη στιγμή που δεν αποκτούν ποτέ την απαραίτητη ταξική συνείδηση για να κατανοήσουν ότι τα λουριά με τα οποία τους περιφέρουν δεν τα κρατούν οι ξένοι, οι ομοφυλόφιλοι ή οι μουσουλμάνοι. Αλλού βαρούν τα όργανα κι αλλού χορεύει η νύφη, και γι' αυτό αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση δεν πρόκειται να ευτυχήσει ποτέ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου