Τα πρεζάκια τού νεοφιλελευθερισμού και της εθελοδουλίας δε σταματούν να υμνούν τους γερμανούς για την πίεση που μας ασκούν να προχωρήσουμε σε μεταρρυθμίσεις-απορρυθμίσεις. Μόνο που ξεχνούν να αναφέρουν πως η Ανγκ. Μέρκελ και οι υποτακτικοί της ανά τακτά διαστήματα υπενθυμίζουν πως στην Ελλάδα οι πλούσιοι δεν έχουν ματώσει ακόμα και πως το σύνολο των βαρών έχει πέσει στους μικρομεσαίους. Βεβαίως, η καγκελάριος δεν έγινε αριστερή, δεν είναι υπέρ της δίκαιης αναδιανομής τού παραγόμενου πλούτου ούτε κατά της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Τα συμφέροντα των δικών της επιχειρηματιών και βιομηχάνων θέλει να εξυπηρετήσει. Δεν παύει, ωστόσο, να λέει τη μεγαλύτερη αλήθεια για την κρίση που διέρχεται η χώρα τα τελευταία χρόνια και η οποία δεν είναι ελληνική, αλλά βαθιά συστημική. Κι αυτό γιατί η διαφθορά, οι ανισότητες και οι διακρίσεις δεν είναι χαρακτηριστικά των "τεμπέληδων" κι "άπληστων" ελλήνων, αλλά του συστήματος στο οποίο λειτουργούν.
Για κάποιους λόγους, οι οποίοι δεν εξηγούνται αλλιώς πέρα από μια επιτυχημένη επικοινωνιακή προπαγάνδα, οι νεοφιλελεύθεροι αυτοπαρουσιάζονται ως οι γνησιότεροι μεταρρυθμιστές. Λες κι όλα πρέπει να αλλάξουν ή πρέπει να αλλάξουν προς την κατεύθυνση που οι ίδιοι επιδιώκουν και η οποία, κατά "σύμπτωση", επιβαρύνει τους εργαζόμενους κι απαλλάσσει τους εργοδότες. Προφανώς και η Ελλάδα έχει ανάγκη μεταρρυθμίσεων, όχι όμως, για παράδειγμα, την επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα ούτε την κατάλυση και των τελευταίων ψηγμάτων δημοκρατίας που έμειναν όρθια. Κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτό είναι το "κλειδί" για τη νέα Ελλάδα, το οποίο ωστόσο οι νεοφιλελεύθεροι αφήνουν σκοπίμως κάτω από το χαλί κι ούτε που αναρωτιούνται πού βρίσκεται, ενώ η λαϊκίστικη αριστερά το ταυτίζει με το συντεχνιασμό. Και κάπου εκεί ανάμεσα γίνονται "σάντουιτς" όσοι δε βλέπουν το μέλλον τους ως σκλάβοι δανειστών ή εργατοπατέρων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου