Ποιοί σκοτώνουν την Παιδεία; Αυτοί με το ισχυρότερο κίνητρο...

Ούτε οι κροκόδειλοι δεν θα έχυναν τόσα δάκρυα όσα χύνουν τα MEGAλα κανάλια τής διαπλοκής για την απεργία των εκπαιδευτικών, την οποία χαρακτηρίζουν ταξική γιατί πλήττονται τα παιδιά μικρομεσαίων οικογενειών που πηγαίνουν στα δημόσια σχολεία κι όχι τα πλουσιόπαιδα που φοιτούν στα ιδιωτικά. Οπως καταλαβαίνετε, η ολιγαρχία που κυβερνά αυτόν τον τόπο και τα μιντιακά παπαγαλάκια της προσπαθούν πλέον να πείσουν για το δήθεν δίκαιο των μνημονιακών επιχειρημάτων τους χρησιμοποιώντας φιλική προς το πόπολο φρασεολογία: "είστε καλά παιδιά, σας αγαπάμε, κακώς σας σέρνουν οι ΜΑΤατζήδες στην άσφαλτο, αλλά γυρίστε στις δουλειές σας και μην τολμάτε να αποσοβήσετε την καταστροφή σας γιατί περισσότερο την πληρώνει ο λαουτζίκος κι όχι οι μεγαλοαστοί", ψιττακίζουν τα δημοσιογραφικά φερέφωνα ακολουθώντας "their masters voices"...

Δεν θεωρώ τους εκπαιδευτικούς το ευτυχέστερο παράδειγμα αγωνιστικότητας. Οφειλαν να παλέψουν όλο το καλοκαίρι προκειμένου να μην περάσει ο νόμος με τον οποίο υποβαθμίζεται έτι περαιτέρω η δημόσια παιδεία και τίθενται άμεσα σε κίνδυνο οι δουλειές τους αντί να είναι εξαφανισμένοι στις παραλίες. Αυτό, όμως, δε σημαίνει πως έχουν άδικο που κατεβαίνουν στους δρόμους, έστω και κατόπιν εορτής, ή πως θα πρέπει να δέχονται αγόγγυστα τα δακρυγόνα των εντεταλμένων τσάτσων τής εξουσίας και να επιστρέψουν ηττημένοι στις σχολικές αίθουσες. Αυτή η απεργία είναι πράγματι ταξική, με την έννοια όμως του αιτήματος ενίσχυσης της δημόσιας δωρεάν παιδείας και της συντριβής των μνημονιακών επιλογών κι όχι της εξυπηρέτησης, απλώς, συντεχνιακών συμφερόντων. Ο φτωχός ή μικρομεσαίος μαθητής δεν πρόκειται να λάβει τη μόρφωση που έχει ανάγκη σε ένα ιδιωτικό εκπαιδευτήριο, το οποίο δε μπορούν να πληρώσουν οι γονείς του και με αυτόν τον τρόπο όλο και θα αυξάνονται οι ταξικές ανισότητες και η κοινωνική δικαιοσύνη θα παραμένει όνειρο απατηλό...

Εξηγούμαι: δεν πιστεύω πως το σημερινό δημόσιο σχολείο κάνει πολλά βήματα προς τη δημιουργία αφυπνισμένων πολιτών κι όχι πελατών-δούλων τού συστήματος. Αντιθέτως, ενθαρρύνει την πνευματική νωθρότητα, παρέχοντας τις καλύτερες υπηρεσίες σε όσους αναζητούν πρόβατα για να τους ακολουθούν για πάντα. Αυτό που χρειαζόμαστε, ωστόσο, είναι ένα άλλο δημόσιο σχολείο, το οποίο θα επιτρέπει στο ταλέντο να καρπίσει και στην ατομική βούληση να μην τσουβαλιάζεται με τη συλλογική μετριότητα, κι όχι την κατάργησή του προς τέρψη εκείνων που ασχολούνται επαγγελματικώς με την ιδιωτική εκπαίδευση, όπως ο Αλέξανδρος Σαμαράς, αδελφός τού πρωθυπουργού και πρόεδρος του Κολλεγίου Αθηνών. Δεν είναι απαραίτητο, άλλωστε, να έχεις διαβάσει πολλά αστυνομικά μυθιστορήματα για να καταλάβεις πως πίσω από το φόνο βρίσκεται κάποιος με ένα πολύ ισχυρό κίνητρο για να τον διαπράξει...