Μάλλον μας περνούν για ηλίθιους...

Ξεκινώ με το αυτονόητο, τουλάχιστον στην θεωρία: ουδείς αναμάρτητος. Προφανώς αυτό ισχύει και για την κυβέρνηση Σαμαρά, καθώς και την αστυνομία και τη δικαιοσύνη οι οποίες διαχρονικώς στην Ελλάδα λειτουργούσαν σαν το μακρύ χέρι τού συστήματος: καταδίωκαν ή ανέχονταν ανάλογα με τις βουλές των αφεντικών τους και είχαν πάντοτε μια "καλή" δικαιολογία για το τί έπρατταν. Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο κομμουνιστικός κίνδυνος, σήμερα είναι η καταστροφή που θα επέλθει αν δεν ακολουθήσουμε το δρόμο των μνημονίων. Μόνο που αυτό το διαβρωμένο τρίγωνο εξουσίας όχι μόνο δε ζήτησε ποτέ συγγνώμη για τη μέχρι προχθές στάση του απέναντι στο αβγό τού φιδιού, αλλά περιμένει και χειροκροτήματα για τη δήθεν "μηδενική ανοχή" του στο νεοφασισμό...

Μάλλον μας περνούν για ηλίθιους, για να μη γράψω τίποτα χειρότερο και προσβάλω το μικροαστισμό τους. Η Χρυσή Αυγή είναι μια εγκληματική οργάνωση που δρα εδώ και περίπου τρεις δεκαετίες, αλλά οι κυβερνώντες θέλουν να μας πουν πως ο ογκωδέστατος φάκελος που έχει σχηματιστεί για τους νεοναζί προέκυψε μόλις την τελευταία εβδομάδα χάρη στην άοκνη προσπάθεια των οργάνων τής τάξης. Μας κοροϊδεύουν ψιλό γαζί: κι αυτή η κυβέρνηση γνώριζε για τα εγκλήματα των χρυσαυγιτών από την αρχή μόνο που τους χάιδευε στην περίπτωση που μαλακώσουν λίγο το λόγο τους και μπορέσει και συγκυβερνήσει μαζί τους στην περίπτωση που δεν της βγαίνουν αλλιώς τα κουκιά. Ο "κοριός", για παράδειγμα, της Αντιτρομοκρατικής βρισκόταν σε πλήρη λειτουργία και πριν από τη δολοφονία τού Παύλου Φύσσα, οι Εσωτερικές Υποθέσεις γνώριζαν για τη σαπίλα στο Αστυνομικό Τμήμα Νίκαιας (εδώ το ήξεραν και οι πέτρες), η ΕΥΠ είχε φακελωμένους τους νεοναζί (κάποιοι από αυτούς, άλλωστε, ήταν και στελέχη της), ενώ το συστημικότατο "Εθνος" του Γ. Μπόμπολα με το που δολοφονήθηκε το παλικάρι στην Αμφιάλη είχε, "όλως τυχαίως", έτοιμο αποκαλυπτικό ρεπορτάζ για τη δράση τής Χρυσής Αυγής...

Τί σημαίνουν όλα αυτά; Πως το σύστημα διέθετε το υλικό για να στείλει στη "μπουζού", που θα έλεγε και η σύζυγος Μιχαλολιάκου, τους χρυσαυγίτες εδώ και πολύ καιρό. Προτίμησε, όμως, την πολιτική τού κατευνασμού, θεωρώντας πως είναι προτιμότερο οι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι του να καταλήξουν στην ακροδεξιά από την Αριστερά. Ο λόγος που άλλαξε η τακτική του οφείλεται τόσο σε εξωγενείς παρεμβάσεις (από Ε.Ε. και ΗΠΑ) όσο και στο φόβο του πως οι νεοναζί "χρήσιμοι ηλίθιοι" αποκτούσαν μια δυναμική που μπορεί να τους έφερνε ακόμα και στην εξουσία χωρίς να χρειάζονται κυβερνητικούς εταίρους. Είναι αστείο, άλλωστε, να ακούς τον Αντ. Σαχλαμαρά, με το γνωστό ακροδεξιό παρελθόν του και τους ακροδεξιούς "μπουμπούκια" συνεργάτες του, να βγάζει κηρύγματα κατά της μισαλλοδοξίας. Είναι σα να ακούς το Χίτλερ να μιλά με θαυμασμό για την ευφυία των εβραίων ή τον Τζορτζ Μπους να καταφέρεται σε βάρος των πολυεθνικών τού πετρελαίου. Ο πρωθυπουργός δεν πιστεύει αυτά που λέει, αλλά διαθέτει το πολιτικό ένστικτο επιβίωσης ώστε να κατανοεί ότι μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να συγκρατήσει τους "νοικοκυραίους" του από το να αναζητήσουν την ελευθερία τους...