Σε αυτήν τη χώρα περισσεύουν οι «αυθεντικοί» και οι
σοβαροφανείς. Από τη μια μιλάμε για τα «γνήσια παιδιά του λαού», τύπου Πανίκα
Ψωμιάδη, που ξεκίνησαν από χαμηλά κι έφτασαν ψηλά χάρη στην αξία τους κι όχι σε
ξένες πλάτες, μιλούν τη γλώσσα της πιάτσας κι όχι των βουτυρομπεμπέδων του
Κολωνακίου. Το ότι, βεβαίως, με αυτόν τον τρόπο μακιγιάρουν την αμορφωσιά τους,
την πνευματική τους νωθρότητα και το ότι έκαναν περιουσίες από το μηδέν
απομυζώντας δημόσιο χρήμα ή εκμεταλλευόμενοι δημόσια αξιώματα δεν αναφέρεται
πουθενά στο βιογραφικό τους. Από την άλλη έχουμε τους δήθεν σοβαρούς, όπως
εκείνους που χειρίζονται τη μονταζιέρα της ΝΔ ή το Φ. Κουρέλη, οι οποίοι
κουνούν το δάχτυλο της ηθικής και της σύνεσης στους πάντες γύρω τους, την ώρα
που είναι εκείνοι που με τις πολιτικές τους οδηγούν το λαό στα κάγκελα…
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που καλεί το πόπολο να μαζέψει
πέτρες και καδρόνια για να ανατρέψει το καθεστώς δεν κάνει τίποτα άλλο από
σπονδή στη γελοιότητα. Κι αυτό όχι γιατί η βία στη βία της εξουσίας δεν είναι
έλλογη απάντηση ή γιατί είναι μάταιη, αλλά επειδή ο ίδιος και το κόμμα του,
χαμένοι στις εσωκομματικές τους περιδινήσεις, δεν έχουν εξαντλήσει όλα τα
δημοκρατικά αποθέματα πριν καταφύγουν στη χρήση όπλων. O Αλέξης Τσίπρας δε λέει ψέματα όταν
χαρακτηρίζει τους τοπικούς άρχοντες «βλαχοδημάρχους», έστω κι αν προφανώς δεν είναι
όλοι τέτοιοι. Μόνο που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι καιρός πια να περάσει από τις διαπιστώσεις
στις πράξεις και το ότι στην αξιωματική αντιπολίτευση δεν κυβερνούν δε μπορεί
να είναι δικαιολογία. Η κοινωνία δεν θα περιμένει τις εκλογές για να πάρει ανάσα,
τις χρειάζεται τώρα κι όσο ο ΣΥΡΙΖΑ του προσφέρει μόνο «αυθεντικούς» και
σοβαροφανείς, αυτή, έτσι λούμπεν που είναι, δεν θα έχει πρόβλημα να απευθυνθεί
στην ακροδεξιά για λύσεις. Με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τη δημοκρατία στην Ελλάδα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου