Ο Ιησούς για μένα δεν αντιπροσωπεύει τον θεάνθρωπο, ώστε να αισθάνομαι υποχρέωση να γιορτάσω ξέφρενα τα γενέθλιά του, αλλά μια σπουδαία ανθρώπινη προσωπικότητα με σάρκα κι οστά, τη διδασκαλία τής οποίας έως ένα βαθμό επικροτώ. Δεν θα αποδεχθώ, όμως, ποτέ την καταπίεση που επιβάλλει όχι μόνο ο χριστιανισμός αλλά κάθε θρησκεία στην ανθρώπινη φύση. Δε ντρέπομαι που είμαι θνητός ούτε για τα πάθη και τα σφάλματά του γιατί όλα αυτά είναι που με διαφοροποιούν, που μας διαφοροποιούν και δε μας κάνουν απλώς κομμάτια μιας αγέλης. Κι επ' ουδενί δεν είμαι διατεθειμένος να θυσιάσω τις απολαύσεις αυτής της ζωής που μου δόθηκε με την προσδοκία πως όταν πεθάνω θα με περιμένει μια καλύτερη στη βασίλεια των ουρανών, την οποία όμως κανείς δε μπορεί να μου περιγράψει με ακρίβεια ώστε να μπορέσει να με πείσει...
Ποτέ δεν θα καταλάβω, για παράδειγμα, γιατί θα πρέπει να μισώ το σώμα μου και τις απαιτήσεις του, όπως επιβάλλουν οι θρησκείες. Λυπάμαι, αλλά αδυνατώ να κατανοήσω γιατί θα γίνω καλύτερος άνθρωπος αν νηστεύω συγκεκριμένες ημέρες το χρόνο, αν απέχω από το σεξ πριν το γάμο ή αν δε βρίζω όταν ακούω τις μαλακίες τού αιώνα από το διπλανό μου. Με συγχωρείτε, δηλαδή, αλλά πόσο εγκρατής είναι αυτός που δεν τρώει ούτε τυρί τη σαρακοστή αλλά την ημέρα τού πάσχα καταβροχθίζει ένα ολόκληρο αρνί μόνος του; Και γιατί αυτός είναι πιο ενάρετος κι έχει διδαχθεί περισσότερα για την εγκράτεια από μένα που τρώω πιο ισορροπημένα όλο το χρόνο; Οι άνθρωποι όχι μόνο έχουν δικαίωμα αλλά και υποχρέωση να ικανοποιούν τις επιθυμίες τους, πόσω μάλλον από τη στιγμή που δεν ξέρω κανένα ανάμεσά μας που θα ζήσει για πάντα, με την εξαίρεση ίσως του Κ. Μητσοτάκη!
Ο άνθρωπος που ικανοποιεί τις επιθυμίες του δίχως να θυσιάζει τον προσωπικό του κώδικα τιμής, που έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από τους νόμους και τους κανόνες που του θέτουν οι κοινωνικές συμβάσεις, δεν προκαλεί ευχαρίστηση μόνο στον εαυτό του αλλά συνεισφέρει και στην κοινωνική ειρήνη. Ναι, καλά διαβάσατε γιατί αυτός που δεν έχει απωθημένα, κόμπλεξ, στερητικά σύνδρομα, που δεν αυτομαστιγώνεται γιατί έτσι πιστεύει ότι ξορκίζει το κακό είναι λιγότερο επικίνδυνος για το κοινωνικό σύνολο από εκείνον ο οποίος στην προσπάθειά του να καταπνίγει τους δαίμονές του (γιατί όλοι έχουμε δαίμονες μέσα μας κι όλοι προσπαθούμε έως ένα βαθμό να τους καταπνίξουμε) γίνεται αποκρουστικά μισαλλόδοξος κι εχθροπαθής...
Το πρόβλημά μου, επομένως, με τις θρησκείες δεν είναι τόσο το ότι δεν πιστεύω ότι πίσω από τα σύννεφα, πέρα από την θλίψη κρύβεται ένας σοφός παππούλης που παίζει ζάρια με τις ζωές μας. Αυτό, έτσι κι αλλιώς, κανείς μας δε μπορεί να το αποδείξει ή να το διαψεύσει όσο είναι ακόμα ζωντανός. Το σημαντικότερο πρόβλημα είναι πως οι θρησκείες αποτέλεσαν διαχρονικά έναν πολύ εύσχημο τρόπο κατάπνιξης της ανθρώπινης δημιουργικότητας, μια βιομηχανία παραγωγής τύψεων κι ενοχών ώστε το πόπολο να ελέγχεται πάντοτε από μια κάστα δήθεν εκλεκτών τού θεού οι οποίοι τον κυβερνούσαν και τον κουμάνταραν με διάφορους τρόπους επικαλούμενοι τον "Μεγαλοδύναμο".
Πολλές φορές, μάλιστα, η εκκλησιαστική ελίτ και οι πολιτικές παραφυάδες της επιβάλλουν στο ποίμνιό τους αρχές που οι ίδιες δεν ακολουθούν. Πόσοι από τους αρχιπαπάδες μας, για παράδειγμα, βιοπορίζονται μόνο με τα απολύτως απαραίτητα, δεν κυκλοφορούν με αμαξάρες η όταν βάζουν τα ρούχα τής δουλειάς δε νομίζεις πως έχουν επιστρέψει από χρυσωρυχείο τής άγριας Δύσης; Για να μην αναφερθώ σε άλλου είδους ερωτικά αδικήματα, όπως οι ίδιοι τα βαφτίζουν για τους άλλους αλλά για τους εαυτούς τους είναι "κάπως" πιο ελαστικοί...
Πώς να με πείσει, επομένως, να είμαι εγκρατής ο αρχιπαπάς που τρώει με χρυσά κουτάλια και, κυρίως, με ποιό ηθικό πλεονέκτημα έχει το θράσος να ορίζει και το δικό μου τρόπο ζωής, επεμβαίνοντας και στην κοσμική λειτουργία τού κράτους; Γι' αυτό και είμαι διατεθειμένος να χάσω το στοίχημα και να βράζω αιωνίως στα καζάνια τής κολάσεως, αν αυτό είναι το αντίτιμο που πρέπει να καταβάλω για να ζήσω στη γη όσο πιο ελεύθερα μου το επιτρέπει η κοινωνική υποκρισία να ζω, απαλλαγμένος από τα "πρέπει" των άλλων και υπόλογος μόνο στα δικά μου "θέλω"...
Υ.Γ.: Οπως κι αν έχει, σας εύχομαι χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα! Ραντεβού την Παρασκευή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου