Κι ο κυρ Μήτσος θα 'ταν φιλάνθρωπος αν δεν πλήρωνε φόρους...

Τελικώς, λεφτά υπάρχουν; Το ερώτημα δεν τίθεται σωστά γιατί το είχε θέσει παραπλανητικώς ο ρεζίλης των Παπανδρέου ως κατάφαση πριν τις εκλογές τού 2009. Οταν το είπε ο πρώην πρωθυπουργός και την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές λεφτά δεν υπάρχουν. Τα έχει φάει η διαπλοκή και τα "κόκαλά" τους έχει γλείψει το λούμπεν προλεταριάτο. Λεφτά, όμως, μπορούν να βρεθούν και σήμερα, με μια προϋπόθεση ωστόσο η οποία δεν εκπληρώθηκε σχεδόν ποτέ από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα: να υπάρξει η πολιτική βούληση για να σπάσουν αβγά. Και με αυτό δεν εννοώ μόνο να πάνε, για παράδειγμα, σπίτι τους όσοι δημόσιοι υπάλληλοι είναι άχρηστοι ή περισσευούμενοι ή στη φυλακή όλοι οι επίορκοι εφοριακοί, αλλά κυρίως να διαμορφωθούν πολιτικές, με προτεραιότητα στο κομμάτι τής φορολογίας και της απονομής δικαιοσύνης, οι οποίες θα διαμορφώσουν το θεσμικό και νομοθετικό πλαίσιο για τη δίκαιη ανακατανομή τού παραγόμενου πλούτου σε αυτήν τη χώρα...

Μόνο οι εθελοτυφλούντες δε βλέπουν πως λεφτά υπάρχουν στην Ελλάδα. Κι όχι μόνο υπάρχουν, αλλά επιδεικνύονται με χίλιους δυο τρόπους: από το κοσμικό λάιφσταϊλ μερικών εκατοντάδων οικογενειών μέχρι τις φιλανθρωπίες τους, με τις οποίες προσπαθούν να ξεπλύνουν το χρήμα τους και, οι πιο ευσυνείδητοι ανάμεσα στους έλληνες κροίσους, ίσως και τις ενοχές τους. Αντί, όμως, το πολιτικό σύστημα να σπεύσει να ελέγξει το πόθεν έσχες τού πλούτου τους και να τις φορολογήσει δικαίως, στην καλύτερη περίπτωση πέφτει γονυπετές στα πόδια τους παρακαλώντας να δείξουν πατριωτισμό. Στη χειρότερη κάνει ό,τι περνά από το χέρι του ώστε την οικονομική κρίση να πληρώσει ο λαουτζίκος, ο οποίος έχει υποβληθεί εδώ και πολύ καιρό στην άθλια ψυχολογική πίεση του "μαζί τα φάγαμε" και τώρα του λένε "πώς κάνεις έτσι, δεν υπερφορολογείσαι κιόλας". Λες και στα ψευδεπίγραφα στατιστικά τού μέσου όρου μπορεί να αποτυπωθεί πως κάποιοι δεν πληρώνουν φράγκο για να κυματίζουν, για παράδειγμα, περήφανες οι ελληνικές σημαίες στα νερά τής Γουαδελούπης, αλλά οι πολλοί καταβάλλουν ακόμα και το μαντήλι που δεν έχουν για να κλάψουν...

Δεν αντέχω άλλο να βλέπω κάθε βράδυ τη Μ. Βαρδινογιάννη στο δελτίο τού MEGA να περιφέρει το τελευταίο της μπότοξ και την "ανθρωπιά" της φορώντας τις αστραφτερές τουαλέτες της και να μας μιλά για τα επιτεύγματα του νοσοκομείου που πλήρωσε για την κατασκευή του, αλλά να μη μας λέει ούτε αυτή ούτε οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι της πόσα νοσοκομεία θα είχαν χτιστεί αν η οικογένειά της πλήρωνε τους φόρους που αναλογούν στα εισοδήματά της κι αν αυτά δημιουργήθηκαν με νόμιμο ή ηθικό τρόπο. Και η Μ. Βαρδινογιάννη είναι μόνο ένα τρανταχτό παράδειγμα. Από την άλλη, ο κάθε μέσος ανθρωπάκος αν δεν πλήρωνε φράγκο για φόρους, χαράτσια στα ακίνητα, τέλη αλληλεγγύης, επιτηδεύματος, ασφαλιστικές εισφορές κ.λ.π. κ.λ.π. είμαι σίγουρος ότι θα του περίσσευαν λεφτά, αν όχι για να πληρώσει για την κατασκευή νοσοκομείου, τουλάχιστον για την αγορά ενός ακτινολογικού μηχανήματος. Ο μέσος ανθρωπάκος που δεν είναι συνεπής απέναντι στις υποχρεώσεις του στην πολιτεία χαρακτηρίζεται λαμόγιο και λωποδύτης από τα κυρίαρχα μίντια. Αντιθέτως, οι άνθρωποι της εφοπλιστικής, τραπεζικής κι επιχειρηματική ελίτ βαφτίζονται ευεργέτες στο όνομα των οποίων ο ελληνικός λαός οφείλει να πίνει νερό (πού λεφτά για κρασί). Λεφτά, επομένως, υπάρχουν. Αρκεί να διαθέτεις τη βούληση να τα μαζέψεις...