Ο "εχθρός λαός" έφερε και την αιθαλομίχλη...

Οφείλω να παραδεχθώ ότι οι "ιδιοφυίες" που μας κυβερνούν αν μη τί άλλο έχουν έφεση στην πρωτοτυπία. Αντί, για παράδειγμα, να προτρέπουν τον ελληνικό λαό να τρώει παντεσπάνι αντί για ψωμί, σαν άλλες Μαρίες Αντουανέτες, εκδηλώνουν την οικολογική ανησυχία τους και τους προβληματισμούς τους για τη δημόσια υγεία καλώντας τον να μη χρησιμοποιεί συχνά τα τζάκια και τις ξυλόσομπές του για να ζεσταθεί. Βλέπετε, και για την αιθαλομίχλη το πόπολο είναι που ευθύνεται κι όχι φυσικά η εκτόξευση του πετρελαίου θέρμανσης στα ύψη και η γενικότερη απομείωση των εισοδημάτων του. Το θεώρημα του "μαζί τα φάγαμε" στην πιο περιβαλλοντικώς εκδοχή τού "μαζί τα εισπνέουμε"...

Ο "εχθρός λαός" είναι πανταχού παρών: στην κατάσχεση της πρώτης κατοικίας του και των τραπεζικών του λογαριασμών, στη φυλάκισή του για χρέη στο Δημόσιο, το οποίο βεβαίως από την άλλη τον πληρώνει όποτε το θυμηθεί-για να μη μιλήσω για το ανύπαρκτο κοινωνικό κράτος που του προσφέρει-, στον αναδρομικό κολασμό του για πράξεις που όταν τελέστηκαν δεν ήταν καν ποινικά αδικήματα. Αρκεί να διαβάσει κανείς την ατζέντα των θεμάτων που συζητά η τρόικα εσωτερικου με την τρόικα εξωτερικού για να αντιληφθεί ποιοί θα κληθούν και πάλι να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη. Κι αν αρκετά από τα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση μετατρέπουν ακόμα και το Σύνταγμα σε κουρελόχαρτο μικρό το κακό. Θα έρθει το Συμβούλιο της Επικρατείας, όπως κάνει επανειλημμένως τα τελευταία τριάμισι χρόνια, σαν άλλος από μηχανής θεός για να ξεπλύνει κάθε παραβίαση του καταστατικού χάρτη τής χώρας κι όλα μέλι γάλα...

Το σημαντικότερο πρόβλημα δεν ήταν ποτέ το δημόσιο χρέος αυτό καθεαυτό, αλλά η άνιση κι άδικη κατανομή τού πλούτου που παραγόταν σε αυτήν τη χώρα και των δανεικών που εισέρρεαν σε αυτήν.  Το ελληνικό κράτος δανειζόταν με τοκογλυφικούς όρους κι από τις ελληνικές τράπεζες, οι οποίες σήμερα ποιούν τη νήσσα για την κρίση εισπράττοντας ταυτοχρόνως περισσότερα από 250 δισεκατομμύρια ευρώ από το θύμα τους, το οποίο αρνείται να ακολουθήσει το ισλανδικό παράδειγμα και να διασώσει τους πολίτες του από τους τραπεζίτες του. Τα περισσότερα από αυτά τα χρήματα κατάληξαν στο ταμείο τής κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας, μιας οικονομικής ελίτ μερικών εκατοντάδων οικογενειών που αρνούνται ακόμα και σήμερα να καταβάλουν το μερίδιο που τους αναλογεί για την έξοδο της χώρας από την κρίση.

Με τα υπόλοιπα λεφτά δωροδοκήθηκε το πόπολο για να στηρίζει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ κι εμμέσως τους νταβατζήδες τού μεταπολιτευτικού δικομματισμού. Κι όμως ακόμα και τώρα, κατά τη διάρκεια της οικονομικής γενοκτονίας που διαδραματίζεται, είναι αρκετοί εκείνοι που δείχνουν με το δάχτυλο το λούμπεν προλεταριάτο ως ηθικό αυτουργό τής καταστροφής του. Ο λαός ευθύνεται, και σε μεγάλο βαθμό μάλιστα, όχι όμως γιατί τα έφαγε μαζί με τους κάθε λογής Πάγκαλους αλλά γιατί τους επέτρεψε να τον εξαπατούν μπροστά στα μούτρα του και γιατί ακόμα και τώρα προτιμά να τους ανέχεται από το να τους πετάξει στο φουρτουνιασμένο ωκεανό χωρίς σωσίβιο...