Σαδομαζοχιστής για το χατίρι σου δεν θα γίνω Αλέξη...

Κανείς δε μπορεί να είναι βέβαιος ότι μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα είναι ωφέλιμη για τους πολίτες της. Γνωρίζουμε, όμως, πολύ καλά ότι η παραμονή μας στην ευρωζώνη με κάθε κόστος έχει οδηγήσει σε μια οικονομική γενοκτονία, η οποία όταν ξεδιπλωθεί στις πλήρεις διαστάσεις της δεν θα έχει πολλά να ζηλέψει από τις τραγικότερες στιγμές τής σύγχρονης Ιστορίας μας, όπως την περίοδο της κατοχής. Σήμερα, άλλωστε, ζούμε τις συνέπειες της υπαρκτής χρεοκοπίας, που οι κυβερνώντες μας απειλούν πως θα συμβεί αν τραβήξουμε διαφορετικό δρόμο. Γιατί, επομένως, το ευρώ έχει γίνει φετίχ όχι μόνο για την κυβέρνηση αλλά και για τον Αλ. Τσίπρα; Γιατί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν κρατά έστω μια πιο ουδέτερη στάση, διακινδυνεύοντας με αυτήν που τηρεί τώρα να εκτεθεί σύντομα ανεπανόρθωτα, παρά βγαίνει παντού να μιλήσει για την αναγκαιότητα παραμονής μας στην ευρωζώνη; Και τί είδους σκληρή διαπραγμάτευση μπορείς να κάνεις όταν έχεις προεξοφλήσει στον αντίπαλό σου πως δεν είσαι διατεθειμένος να τη φτάσεις μέχρι τέλους;...

Δεν ξέρω αν ο Αλ. Τσίπρας τα έχει βρει με την εγχώρια και διεθνή διαπλοκή ή ειλικρινώς πιστεύει στο δήθεν μονόδρομο του ευρώ. Οπως κι αν έχει, είναι κρίμα να μη μπορεί να ερμηνεύει τα σημάδια των καιρών και γι' αυτό να γίνεται αντιφατικός. Δεν είναι δυνατό από τη μια πλευρά να λοιδορείς, ορθώς ποιώντας, τον πρωθυπουργό, τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και τον υπουργό Οικονομικών για τη στοχοπροσήλωσή τους στα μνημόνια, αλλά από την άλλη να αγνοείς μια από τις βασικές παραμέτρους, αν όχι τη βασικότερη, που μας οδήγησαν στο να μετατραπούμε σε αποικία χρέους. Ο αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης, εξάλλου, θα χρειαστεί σοβαρότερα επιχειρήματα όταν βρεθεί τετ α τετ με την καγκελάριο της Γερμανίας από το "κοίτα με Ανγκελα και θαύμασέ με, είμαι ο νέος, ωραίος και κουλ Αλέξης κι επομένως πρέπει να μου κάνεις όλες τις χάρες"...

Δεν ανήκω σε εκείνους που επιθυμούν την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη, μολονότι αποδείχθηκε κολοσσιαίο λάθος η ένταξή μας σε αυτή, για την οποία θα πρέπει να "ευγνωμονούμε" αιωνίως τον αρχιερέα τής διαπλοκής Κ. Σημίτη, τον οποίο κάποιοι θέλουν να επιβάλουν κι ως τον επόμενο πρωθυπουργό τής χώρας. Θα προτιμούσα, πάντως, ένα κοινό νόμισμα των χωρών τού ευρωπαϊκού Νότου, το οποίο θα λειτουργούσε ανταγωνιστικώς στο γερμανικό ευρώ κι όχι στην υπηρεσία τού γερμανικού επεκτατισμού. Δεν ανήκω, ωστόσο, και σε εκείνους που θα δεχθούν να συνεχιστούν πολιτικές απόλυτης καταστροφής των μικρομεσαίων στρωμάτων προκειμένου στις τσέπες τους οι πλούσιοι, οι μόνοι που θα διαθέτουν λεφτά, να έχουν ευρώ για να μετακινούνται στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και τουριστικά θέρετρα...

Το διακύβευμα είναι πολύ σημαντικότερο από το νόμισμα, είναι η φραγή σε πολιτικές που κάνουν τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους και η ταυτόχρονη επιβολή αναδιανεμητικών μέτρων κοινωνικής δικαιοσύνης. Οσοι θεωρούν το ευρώ φετίχ βάζουν το κάρο μπροστά από το άλογο, αδυνατώντας να αντιληφθούν, μεταξύ άλλων, και τη ριζοσπαστικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, η οποία δεν θα ανέχεται για πολύ καιρό ακόμα τον αφανισμό της με το ψευδοεπιχείρημα "μα, σας κρατάμε στην Ευρώπη". Μην απορούν, επομένως, στην Κουμουνδούρου που δε μπορούν να ξεκολλήσουν από τη δημοσκοπική μάχη στήθος με στήθος με τους αυθεντικότερους βιτσιόζους τού συστήματος. Αν περπατούσαν και λίγο στην κοινωνία, παρατώντας τς ατέρμονες κομματικές συνάξεις και μιντιακές εμφανίσεις τους, ίσως και να το αντιλαμβάνονταν...