Ελλάς ελλήνων χριστιανών ταλιμπάν...

Οι άνθρωποι δε μετακινούνται πια με άλογα, η πανούκλα δε σκοτώνει εκατομμύρια, τα σπίτια δε φωτίζονται με κεριά, αλλά η Ιερά Εξέταση ζει και βασιλεύει. Καθημερινώς προκύπτουν και νέες αφορμές για να αναρωτηθώ αν σε αυτήν τη χώρα γιορτάσαμε πριν από λίγες ημέρες τον ερχομό τού 2014 ή του 1014. Πώς είναι δυνατό, για παράδειγμα, αυτοί που μας κυβερνούν να χρησιμοποιούν το ότι ο αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ενδεχομένως άθεος ως πολιτικό επιχείρημα εναντίον του; Κι από πού κι έως πού είναι κάποιος υποχρεωμένος να δηλώνει το θρήσκευμα ή το μη θρήσκευμά του, και μάλιστα να εγκαλείται για το ότι δεν το πράττει; Εχω πολλές αμφιβολίες για το αν ο Αλ. Τσίπρας θα είναι καλός πρωθυπουργός. Κι αυτές δε γεννιούνται μόνο από τις προσωπικές του αδυναμίες κι αυτές του κόμματός του, που υποτάσσονται για παράδειγμα στον πολιτικό ορθολογισμό για να κρατήσουν αποστάσεις από τον βουλευτή που ντύθηκε παπάς όπως οι μισοί έλληνες στις απόκριες, αλλά κι από το δυσμενές παγκόσμιο περιβάλλον στο οποίο θα κληθεί να στρέψει το τιμόνι προς την κατεύθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Πιστέψτε, όμως, όταν γράφω ότι οι αμφιβολίες μου δεν έχουν καμιά σχέση με το αν ο "cool" Αλέξης πιστεύει ή όχι στο παραμύθι ότι ο καλός θεούλης πήρε τον πηλό στα χέρια του κι έφτιαξε σε έξι ημέρες τον κόσμο πριν πάρει ρεπό την έβδομη. Αλίμονό μας αν την εποχή που οι άνθρωποι επικοινωνούν μεταξύ τους από την Αθήνα μέχρι το Πεκίνο κι από το Τόκιο μέχρι το Βερολίνο εν ριπή οφθαλμού και σχεδιάζουν τις πρώτες επανδρωμένες αποστολές στον Αρη το πολιτικό μας κριτήριο για τον επόμενο κυβερνήτη μας να είναι αν σταυροκοπιέται κάθε που βλέπει εκκλησιά ή αν χρησιμοποιεί την κατσαρόλα τη Μεγάλη Παρασκευή...

Κάποιος θα μπορούσε να κατηγορήσει τον Αλ. Τσίπρα αν, για παράδειγμα, υμνούσε το μεγαλείο τού Jesus Christ Superstar και την ίδια ώρα προωθούσε στα κρυφά νόμους που δίνουν το δικαίωμα στην εκκλησία να δημιουργεί "οφσόρ" εταιρίες, να αποφεύγει την καταβολή οποιουδήποτε φόρου, να απαλλάσσεται από την υποχρέωση να πληρώνει τους υπαλλήλους της, να δαιμονοποιεί οποιαδήποτε ανθρώπινη επιθυμία και να αγιοποιεί το μαζοχισμό. Μα, τί λέω όμως; Η υποκρισία είναι κατ' εξοχήν προνόμιο όσων συναποτελούν την "Ελλάδα, ελλήνων χριστιανών", οι οποίοι δείχνουν τόσο σεβασμό στο δικαίωμα στην ανεξιθρησκεία ή στο διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας όσο οι ταλιμπάν στις γυναίκες. Είναι οι ίδιοι που ζητούν σήμερα πιστοποιητικά θρησκευτικών φρονημάτων από την Αριστερά, γνήσιοι απόγονοι των καθολικών ιεροεξεταστών, των γερμανοτσολιάδων ιερωμένων ή των χουντοπροσκυνημένων παπάδων που ντρόπιασαν το χυμένο αίμα τού Ιησού επικαλούμενοι το όνομά του για να πράττουν τα χυδαιότερα αίσχη τους...

Με τρομάζουν αυτοί οι άνθρωποι, πάντοτε με τρόμαζαν, με όσα μας ζητούν να δηλώνουμε δημοσίως προκειμένου να απολαμβάνουμε της αποδοχής τους: το σεξουαλικό μας προσανατολισμό, τις πολιτικές μας πεποιθήσεις, τις θέσεις μας για τις αμβλώσεις, το προγαμιαίο σεξ, τη συμβίωση, την πατρότητα ή μητρότητα δίχως γάμο. Στο δικό τους ασπρόμαυρο κόσμο η έλλειψη χρωμάτων θολώνει τη σκέψη τους, απαιτεί την επιβολή κανόνων που δεν ταίριαζαν ούτε καν στις ανάγκες που είχε κάθε άνθρωπος στο μεσαίωνα και τους οποίους αρκετές φορές μάλιστα δεν τηρούν ούτε οι ίδιοι...

Η ελληνική κοινωνία γίνεται όλο και πιο μισαλλόδοξη, φονταμενταλιστική, εν τέλει όλο και πιο ανυπόφορη. Πληθαίνουν γύρω μας οι άνθρωποι που μας διατάζουν να ακολουθούμε τις νόρμες τους κι όταν δεν το κάνουμε δεν είμαστε τίποτα άλλο από ιδιόρρυθμοι κι εκκεντρικοί. Δεν ξέρω αν όσα γράφω και σε αυτό το άρθρο είναι η αλήθεια. Δεν την κατέχω, αυτή δεν έχει σάρκα κι οστά ώστε να την πιάσω στα χέρια μου και να σας τη μεταλαμπαδεύσω ούτε ο γράφων διαθέτει τη σοφία ώστε να συλλάβει και να αποτυπώσει την άυλη μορφή της. Δεν ανέχομαι, όμως, από κανένα να μου επιβάλλει τις ιδεοληψίες του σαν τη μία και μοναδική αλήθεια, την οποία μάλιστα αν δεν ασπαστώ είμαι παράνομος, ασεβής, ανίερος...

Κανένας μας δε διαθέτει τα πνευματικά δικαιώματα της αλήθειας ώστε να ζητά από τους άλλους αποζημίωση στην περίπτωση που χρησιμοποιούν τη δική τους εκδοχή. Ο καθένας μας έχει το αναφαίρετο δικαίωμα στην αυταρέσκεια, ουδείς όμως το δικαίωμα να θεωρεί πως αυτή είναι κάτι παραπάνω από αυνανισμός που τυφλώνει μυαλά και συνειδήσεις. Οι γονείς τού Παύλου Φύσσα επισήμαναν πως οι έλληνες έχουν ανάγκη από νεκρούς ήρωες και πως δεν τους θέλουν ζωντανούς. Θα συμπλήρωνα πως πρωτίστως χρειάζεται να απαλλαγούν από τους ολοζώντανους πιθηκόμυαλους σκοταδιστές που μονοπωλούν την ηλιθιότητα...