Την ίδια ώρα, το αποκαλυπτόμενο σκάνδαλο του Ταχυδρομικού Ταμιευτήριου, το οποίο οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνώριζαν εδώ και χρόνια δίχως να μιλούν και το οποίο προστίθεται στα εκατοντάδες άλλα σκάνδαλα των απατεώνων τού λευκού κολάρου, αποτελεί έναν ακόμα αδιάψευστο μάρτυρα της ελληνικής παρακμής: δεν θα υπήρχαν Ξηροί αν σε αυτόν τον τόπο τα περισσότερα πραγματοποιούνταν με γνώμονα την κοινωνική δικαιοσύνη κι όχι την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των λίγων έναντι των πολλών...
Είναι αφελής όποιος θεωρεί πως η τρομοκρατία στην Ελλάδα θα παταχθεί αν οι συλληφθέντες τρομοκράτες δε δουν ποτέ ξανά το φως τής ημέρας. Οποιος το πιστεύει, αντιλαμβάνεται τόσο καλά τις κοινωνικές διεργασίες όσο ένας ουρακοτάγκος το Τελευταίο Θεώρημα του Φερμά. Οσο αυτή η χώρα βυθίζεται στις ταξικές ανισότητες, κι άρα στη φτώχεια, στη διαφθορά, στην αναξιοκρατία και στο έλλειμμα δικαιοσύνης, θα βρίσκονται άνθρωποι που θα πιστεύουν ότι αυτή η κατάσταση θα αλλάξει αν πάρουν στα χέρια τους 45άρια και πυροβολήσουν ορισμένους από τους εκπροσώπους τής σάπιας ελίτ. Το αντάρτικο πόλεων, έτσι τουλάχιστον όπως το έχουμε γνωρίσει και στην Ελλάδα, είναι αναποτελεσματικό. Δεν έχει νόημα να το "ξαναζεστάνουμε" πιστεύοντας ότι με την ίδια συνταγή μπορούμε να φτιάξουμε γευστικότερο φαγητό.
Είναι αδιανόητο, ωστόσο, για μια δημοκρατική υποτίθεται πολιτεία ακόμα και να συζητούμε την απαγόρευση χορήγησης άδειας σε πολιτικούς κρατούμενους μόνο και μόνο γιατί οι αρμόδιες αρχές δε μπορούν να κάνουν καλά τη δουλειά τους. Οσο, εξάλλου, το σύστημα των φυλακών θα παραμένει τιμωρητικό κι όχι σωφρονιστικό οι άνθρωποι που θα βγαίνουν από αυτές θα είναι χειρότεροι σε σχέση με ό,τι ήταν πριν βρεθούν στη "μπουζού". Ωστόσο εξακολουθούμε να κυνηγούμε "φαντάσματα", όπως για παράδειγμα τον Κώστα Σακκά, αλλά αφήνουμε να περνούν από δίπλα μας τύποι με σάρκα κι οστά που παριστάνουν τους πρεσβευτές τής ηθικής, του νόμου και της τάξης την ίδια στιγμή που μας ξαφρίζουν τα πορτοφόλια...
Ο Χρ. Ξηρός ενδεχομένως να ενεργοποιηθεί το αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα. Σε μια ευημερούσα κοινωνία, όμως, στην οποία όλοι θα αμείβονταν δίκαια με βάση την προσφορά τους σε αυτή, θα είχαν εξασφαλισμένες τις βασικές τους ανάγκες και μια καλή ποιότητα ζωής ο καταζητούμενος αντάρτης πόλης θα είχε περιθωριοποιηθεί, αν δεν είχε αποσυρθεί αυτοβούλως, και θα υποχρεωνόταν από μόνος του να επιστρέψει στον Κορυδαλλό ταπεινωμένος από την αδιαφορία με την οποία θα αντιμετωπίζονταν οι πράξεις του. Μόνο που δε ζούμε σε μια τέτοια κοινωνία, γι' αυτό κι ο Χρ. Ξηρός είναι αγιοποιημένος από σημαντική μερίδα τής κοινής γνώμης η οποία έχει γαλουχηθεί με τις αμερικανικές ταινίες στις οποίες ο ένας και μοναδικός υπερήρωας τα βάζει με όλους τους κακούς και στο τέλος τούς νικά.
Δεν θα μας σώσει ο Χρ. Ξήρος, αλλά ο ίδιος δεν αποτελεί το νούμερο ένα δημόσιο κίνδυνο για το λαό. Δεν αποτελεί καν κίνδυνο για τους ανθρώπους που παλεύουν να επιβιώσουν από την οικονομική γενοκτονία που βρίσκεται εν εξελίξει σε αυτήν τη χώρα πίσω από το χολιγουντιανό υπερθέαμα το οποίο έχει στηθεί για να πιστέψουμε ότι προεδρεύουμε της Ευρωπαϊκής Ενωσης και δεν είμαστε ο τελευταίος τροχός τής αμάξης της. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά όταν κυκλοφορώ στο δρόμο δε φοβάμαι μήπως γυρίσω και δω μπροστά μου τον Χρ. Ξηρό αλλά τον Γ. Στουρνάρα, για παράδειγμα, κι αναγκαστώ να αυτοϋποβληθώ σε ασκήσεις ηρεμίας για να μη συμβούν τα χειρότερα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου